Nú þurfa þeir frí

 

Öllum sem með hafa fylgst, er það nú ljóst að framundan eru erfiðir tímar, tímar uppbyggingar og endurskipulagningar þeirra gilda og aðferðafræði sem við höfum  hingað til viðhaft við rekstur bæði ríkis og einnig ýmissa bæjarfélaga. Og einnig er okkur ljóst að nú er meiri þörf sáttar og samstöðu en nokkru sinni fyrr.

Að því sem liðið er verður ekki breytt og saman stöndum við frammi fyrir því vandasama hlutverki að reisa við eftir þau mistök sem gerð hafa verið. Við eigum valið, við getum viðhaldið ágreiningi um einstaka mál, og látið sem svo við við úrlausn þeirra mála sé bara ein leið fær. Við getum líka valið að láta sem svo að ekkert sé að, og slegið  um okkur með væntingarvístölum ýmiskonar , og bókhaldsbrellum  til að sýna fram  á að lausn sé í sjónmáli. Slíkar lausnir leysa þó ekki neinn vanda, heldur dýpka hann eingöngu til lengri tíma litið, velji menn að trúa fagurgala þeirra sem vilja láta líta svo út.

Þjóðin er orðin þreytt á pólitísku argaþrasi, og virðist nú vera átta sig betur á gildi umræðunnar, ákveðin orð hafa verið útilokuð úr orðasafni meðalmannsins í tilraunum hans til þess að gefa lífinu þó gildi. Fólk nennir ekki lengur að hlusta  á léleg rök og málflutning manna sem stöðugt halda því fram að séu menn ekki sammála síðasta ræðumanni , séu þeir í fýlu, eða að um persónulegar ofsóknir sé þá að ræða. Fólk vil fá staðreyndirnar á borðið svo unnt sé að vinna úr þeim. Tími væntingarvístala er að líða undir lok, og lausnarmiðaðra aðferða byggðum á upplýstri umræðu að taka við . Við þurfum ekki lengur að fagna með þeim sem við vitum að eru ekki að segja okkur allt.

Útrásarvíkingarnir eyddu að þeir héldu fyrir okkar hönd,  meiru en aflað var, eftir situr þjóðin í súpu sem erfitt og ógeðfellt er að kyngja. Það er stóra myndin. Sama hefur á undanförnum árum átt sér stað í mörgum sveitarfélögum þar sem málglaðir menn hafa reyst bæjarfélögum hurðarás um öxl, Þetta höfum við séð gerastt á Álftanesi , og eftirlitsnefnd sveitarfélaga hefur lýst yfir áhyggjum sínum vegna nokkurra annarra. Þar á meðal því sveitarfélagi sem ég bý í Reykjanesbæ.

Í því bæjarfélagi hafa menn nú í átta ár hegðað sér í anda útrásarvíkinga, það sést vel á afkomureikningum bæjarsjóðs sem  átta ára tímabili sýnir gríðarlegan halla. Utan eitt ár þar sem slefað var yfir núllið, það var fyrir síðustu kosningar. Nú er okkur boðað  fyrir bæjarstjórnarkosningar að nýtt Íslandsmet hafi verið slegið og í væntanlegri Árbók sveitarfélaga muni sjást áður óþekktar tölur um hagnað bæjarsjóðs. Í bæjarfélagi þar sem atvinnuleysið er mest á landinu og niðurskurður í hverjum einasta málaflokk hjá bænum. En hjá meirihlutanum eru bara jólin. Er ekki kominn tími til sáttar um að raunveruleg staða verði sett  á borðið, svo öll getum við unnið saman að lausninni, því meirihluti sjálfstæðismanna í Reykjanesbæ  hefur sýnt að þeir finna ekki lausnina einir. Nú þurfa þeir hjálp. Og helst frí.