Plan B

 

Það er varla að maður dirfist að opna umræðu um breytingar á áformum um stóriðju á Íslandi og hvað þá um álver í Helguvík af ótta við að verða þá talinn til úrtölumanns og andstæðings atvinnulífs almennt. En látum nú á það reyna samt. Gætu verið fleiri kostir í stöðunni?

Það hefur öllum verið ljóst í nokkuð langan tíma að erfiðlega gengur að afla bæði orku og fjármagns til álvers í Helguvík. Og allt eins víst að það verði erfiðara að mynda nauðsynlega samstöðu um orkuhluta þess, þegar að Landsvirkjun opinberar þau verð sem Norðurál  greiðir nú fyrir þá orku sem þeir nýta.  Það gæti orðið erfiðleikum háð að sannfæra menn um að rétt sé selja okkar dýrmætustu eignir á útsölu. Sérstaklega í árferði sem nú er.

„Þú þarft að vera með harðlokuð augu til að sjá ekki mikilvægi norðursins í þróun alþjóðaviðskipta og orku. Þegar þú lítur á landakort sérðu að Ísland er í miðju þess", er haft eftir Ólafi Ragnar Grímssyni forseta í  Financial Times í dag. Þar vitnar hann til fyrirsjáanlega opnun Norðurskautsleiðarinnar. Getur lausnin  legið þar?

Það er sennilega vandfundinn sá staður sem betur hentar til umskipunarstöðvar opnist fyrir siglingar um Norðurskautsleið , en einmitt Helguvík. Þar hefur nú þegar verið unnin mikil vinna við hafnargerð og skipulag allt þar kring virðist einmitt vera ákjósanlegt fyrir starfsemi að þessu tagi. Auðnist mönnum ekki að finna lausn á Álversframkvæmdinni virðist meira að segja vera búið að byggja vöruskemmur sem auðvelt ætti að vera að aðlaga að breyttri notkun.

Helsti kostur Helguvíkurhafnar er nálægðin við alþjóðaflugvöllinn þar sem einnig stendur húsnæði ónotað sem bíður eftir notendum. Kostirnir virðast vera augljósir og spurningin er bara hvort við höfum hugrekkið til að taka upp þær hugmyndir sem nú eru í gangi. Að spyrja okkur hvort þarna sé kannski kostur sem frekar ber að stefna á í ljósi breyttra aðstæðna.

Það er ljóst að það nú er það ríkisins í gegnum Landsvirkjun að afla meginhluta þeirrar orku sem til hugsanlegs álvers þarf. Það er dýr uppbygging framundan sem tekur nokkur ár. Og arðsemi verkefnisins er ekki há miðað við hvað til er lagt velji menn áfram að selja raforkuna á útsöluverði. Er það mögulegt að með minni fjárútlátum og meiri samstöðu  sé hér hægt að skapa fleirum vinnu sem hugsanlega gefur einnig meira af sér til þjóðarbúsins. Og skapar fjölbreyttari störf á stað þar sem ekki veitir af. Mér finnst að menn eigi allavega að setjast niður og athuga það nú á meðan ekki er ljóst hvort unnt reynist útvega þá orku sem til þarf vegna álversins. Það má kalla það plan B.

Athugasemdir

[Jón Aðalsteinn Jónsson, 10.3.2010 kl. 19:50]

Ágætis plan en ég er ekki svo viss um að norðausturleiðin opnist og fari svo gæti hun lokast fjótt aftur en það er um að gera að hafa allar klær úti til að skapa störf

[Hannes Friðriksson , 10.3.2010 kl. 20:55]

Já Jón, það er þetta með spurninguna hvort glasið sé hálffullt eða hálftómt, við verðum að horfa á alla möguleikana í stöðunni.

kv Hannes

[Lárus Baldursson, 10.3.2010 kl. 21:54]

Ég vona að íbúar í Reykjanesbæ fari að opna augun fyrir öðrum valkostum en álbræðslu svona nálægt íbúabyggð.