Forbrydelsen

 

Forbrydelsen.

Danski þátturinn Forbrydelsen hefur nú náð hámarki sínu. Það á bara eftir að koma í ljós hver hinn seki er, og hvernig stjórnmálin tengjast lausn málsins. Söguþráður sem spunnið hefur net sitt víða er brátt á enda kominn.

Dómsmálaráðherran sem þó virðist vera saklaus hefur nú verið hnepptur í gæsluvarðhald fyrir landráð, og fyrirmælin koma frá þeim er  skipaði hann í embætti. Hann var kominn of nálægt sannleikanum. Og valdinu. Honum var ekki treystandi til að taka hagsmuni ríkisstjórnar og persóna  fram yfir hagsmuni þjóðar sinnar. Hugsjónir hans og réttlætiskennd voru of sterkar til að hann segði ekki frá því sem honum þótti athugavert. Því var best að hann vissi það ekki. Og leyndur þeim upplýsingum sem skiptu máli.  

Forbrydelsen eða glæpur dómsmálaráðherrans er heiðarleiki. Hann vissi af máli sem ekki var reglunum samkvæmt. Það vissu allir um viðhorf hans til sannleikans og réttlætisins, og þau viðhorf áttu að verða til þess að styrkja ímynd ríkistjónarinnar. Framhjá  honum varð ekki gengið, í ljósi þess styrks sem hann hafði. En það var hægt að gera honum lífið leitt og erfitt með því að halda frá honum þeim gögnum sem hann þarfnaðist til  að geta unnið þá vinnu sem honum hafði verið falin.

Ekki virðast það vera málefnin sem verða honum að falli, heldur fyrst og fremst  sérhagsmunir ráðríkra flokksfélaga sem höfðu sem sitt eina takmark að halda völdum. Og létu stefnur og hugsjónir þær sem þeir höfðu áður kynnt sem sínar lönd og leið. Takmarkið var orðið eitt, að halda völdum sjálfum sér til dýrðar. Öllum meðulum beitt þar til. Jafnvel að leyna baráttufélögum sínum hvað var í gangi. Og sérstaklega þeim sem tilbúnir voru til þess að takast á við vandann. Því  sú lausn  hefði orðið til þess að hugsanlega misstu menn völdin og æruna. Maður veltir fyrir sér hvort það hafi verið þess virði.

Athugasemdir

[Hildur Helga Sigurðardóttir, 19.4.2010 kl. 15:54]

Hljómar eitthvað kunnuglega...