Minnihluti ræður meirihlutanum.

 

 

Hurðin lokast, tíminn er á enda og úrslit kosninganna eru ljós. Sjálfstæðismenn halda meirihlutanum  hér í Reykjanesbæ og það ber að virða. Og óska þeim til hamingju með árangurinn, sem flestir myndu segja glæsilegan í ljósi stöðunnar.

Það verður að segjast eins og er að fyrir marga eru úrslit kosninganna vonbrigði. Ekki síst í ljósi þess ekki þurfti nema rúmlega  35% atkvæðabærra manna  til þess að viðhalda meirihlutanum. 65% voru ýmist á móti , eða tóku ekki afstöðu.  Fólk sættir sig ekki lengur við óbreyttar  áherslur flokkanna.

Úrslit kosninganna þar sem svo naumur munur er á vilja meirihluta og minnihluta íbúanna í prósentum talið hlýtur þó að vera  það sem málið snýst um.  Og hvernig menn vinna úr framhaldinu hvað það varðar.  Nú reynir á þann meirihluta kosinn hefur verið.  Hvort þeir líti svo á að þau 53% atkvæða minnihluta íbúanna  sem þeir hafa á bak við veiti þeim algert  alvald í málefnum bæjarins, eða hvort þeir velji nýjar leiðir.  Hreinsi borðið og bjóði þeim 47% sem aðra sýn hafa á hlutina að borðinu.  Opni upp lýðræðið.

Mörg mál eru framundan sem þarfnast þess að samstaða sé um þau.  Að allir leggist á árarnar og vinni góðum málum lið.  En til þess að samstaða náist þarf að ríkja traust.  Og forsenda traustsins felst í að ekkert sé falið undir borðinu.  Um það eiga menn að vera sammála.  Fara yfir stjórnsýslu síðustu ára.  Ekki til að finna sökudólga, eða svik.  Heldur til að staðfesta að allt hafi hér farið fram með eðlilegum hætti.  Um það hefur verið efast.  Slík könnun myndi eyða þeim efa. Hinn nýi meirihluti á nú leikinn. Þeir hafa nú tækifæri  til breytinga umræðunnar, en til þess þurfa þeir að taka skref. Sjáum hvað setur.