Nú ber að fagna

Fátt er mikilvægara þegar vandræði steðja að en að finna lausnir. Ræða málin og komast að niðurstöðu sem allir, eða flestir geta unað.  Í gær var stigið skerf í þá átt sem reynst geta til heilla náist sá árangur sem að er stefnt. Leiðtogar aðildarríkja Evrópusambandsins samþykktu að hefja aðildarviðræður við íslensk stjórnvöld.

Það er ljóst að þessa dagana deila ekki allir þeirri skoðun að ástæða sé til fagnaðar. Erfiðar aðstæður ríki svipað og hér á svæði Evrópusambandsins, og við séum betur sett utan þess. Andstæðingar aðildarviðræðna benda á Grikki  sem dæmi um að aðild að ESB sé ekki til góðs. En minnast þó ekki á að hefðu Grikkir ekki farið frjálslega með regluverk ESB, væru vandræðin ekki slík sem þau urðu . Þeir áttu þó sterka að , sem komu til hjálpar þegar á þurfti að halda.

Það er annars merkilegt þegar litið er til þeirrar umræðu sem um aðildarumræðuna er hve  menn eru tilbúnir að gefa sér neikvæða niðurstöðu fyrirfram. Og sökum þeirrar fyrirfram gefnu skoðunar skuli málið ekki rætt lengra. Það kallast þvergirðingsháttur þegar menn vilja ekki sjá hvað er í boði hinum megin við girðinguna.

Það væri notalegt ef maður þyrfti ekki að taka afstöðu til erfiðra mála. Að maður gæti bara setið heima í garðinum sínum vökvað rósir  og látið sem það komi manni ekki við sem fram fer utan girðingarinnar. En heimurinn hefur breyst. Við getum ekki látið lengur sem það sem fram fer í Evrópu komi okkur ekki við. Við erum hluti af Evrópu, og til að hafa áhrif á örlög okkar og afkomu er betra að hafa aðkomu að málunum frekar en að láta sem það komi okkur ekki  við .

Þær aðildarviðræður sem nú fara í gang eiga án efa eftir að verða erfiðar og harðar. Því útkoman er ekki gefinn fyrirfram. Við munum þurfa að standa fast í lappirnar í mörgum málum, sjávarútvegs og landbúnaðarmál munu þar verða í forgrunni. Það er undir samningsmönnum okkar hvað út úr þeim kemur. Og það verður þjóðarinnar að kjósa um þá niðurstöðu þeir ná fram.

Það að aðildarviðræðunar skuli nú vera að fara í gang ætti að vera öllum fagnaðarefni. Bæði þeim sem á móti kunna að vera svo og þeim sem hlynntir eru aðild. Því nú mun það koma í ljós hvaða ávinning þjóðin kann að hafa að slíkri aðild, og jafnframt hvort eitthvað það sé sem mæli á móti. Við erum komin út úr fyrsta fasanum og þurfum ekki lengur að taka þátt umræðum um hvað menn halda að verði niðurstaðan. Nú förum við að ræða  staðreyndir . Því ber að fagna.

Athugasemdir

[Úrsúla Jünemann, 18.6.2010 kl. 14:51]

Auðvitað ber að fagna að aðildarviðræðurnar eru komnar af stað. Hvað svo þjóðin ákveður seinna er allt annað mál.

[Óskar Arnórsson, 19.6.2010 kl. 02:59]

Allt tal um ESB aðild er þekkingarleysi hjá venjulegu fólki og landráð hjá þeim sem vita hvað þeir eru að gera. Eins og t.d. hjá Össuri. Ísland á ekkert erindi í ESB.

[Helga Kristjánsdóttir, 19.6.2010 kl. 04:35]

  Gefa sér neikvæða niðurstöðu fyrirfram, áttu ekki niðurstöður viðræðna að liggja fyrir áður en við kysum hvort við vildum aðild. Heldur betur fennt yfir þau loforð,landráðastjórnar. Við erum hluti af heiminum,eigum annara kosta völ,sýnist okkur svo.