Ein lög skulu um alla gilda

,,En nú þykir mér það ráð”, kvað hann, ,,að vér látum og eigi þá ráða er mest vilja í gegn gangast og miðlum svo mál á milli þeirra að hvorirtveggju hafi nokkuð til síns máls og höfum allir ein lög og einn sið. Það mun verða satt er vér slítum í sundur lögin að vér munum slíta og friðinn.”

Svo mælti Þorgeir Ljósvetningagoði er hann þurfti að kveða upp úrskurð sinn í deilum heiðinna og kristinna manna , hann gerði sér fullkomlega grein fyrir að jafnræði þegnanna gagnvart lögum og reglum var grundvallarskilyrði til að hér á landi mætti byggja upp blómlegt samfélag. Í rúmlega 1.þúsund ár hefur þessi úrskurður Þorgeirs verið grunnur að allri lagasetningu okkar . Ein lög skulu um alla gilda.

Össur Skarphéðinsson iðnaðaráðherra hefur nú skriðið undan feldi sínum og boðað lagasetningu um orkulindir þjóðarinnar, og fundið það út með hjálp fróðra manna , og lögspekinga að ekki sé hægt að láta þessi lög ná til allra , því þá verði jafnræðisregla stjórnarskrárinnar brotinn. Með sölu ríkisins á 15% hlut ríkisins í Hitaveitu Suðurnesja til einkaaðila hafi verið stigið skref sem ekki verði tekið til baka, og yfir þann hluta geti lögin ekki náð. Það ber að hafa í huga að lög og reglur eru mannanna verk, en ekki lögmál,sem ekki er hægt að breyta. Það er því ljóst að þeir þingmenn okkar sem hyggjast samþykkja þessi lög óbreytt , samþykkja þar með að einkavæðingarstefna ríkistjórnarinnr fyrrverandi hafi verið alvarleg mistök , hvað varðar einkavæðingu Hitaveitu Suðurnesja, sé það raunverulegur vilji þeirra að sömu lög gildi um landsmenn alla.

Það dylst engum sem les yfir landsfundarályktun Sjálfstæðisflokksins að það lagafrumvarp sem nú er til umræðu að það er ekki í anda þeirrar umræðu sem þar var. Landsfundarmenn tóku skýra og afdráttarlausa afstöðu til spurningarinnar um hvar eignarhaldið á auðlindunum ætti að liggja eins og vel sést í ályktuninni

“Fullveldisréttur íslensku þjóðarinnar yfir náttúruauðlindum lands, lofts og sjávar skal vera óskoraður. Skulu kjörnir fulltrúar fara með þennan rétt í þágu þjóðarinnar, hér eftir sem hingað til, en í honum felst vald til að setja reglur um nýtingu og vernd náttúruauðlinda. Við setningu reglna um náttúruauðlindir ber að kveða á um rétt og skyldur þeirra sem auðlindirnar nýta.”

Þegar hinsvegar kemur að þeim hluta textans sem fjallar um aðkomu einkaðila að auðlindinni
Er textinn hinsvegar ekki jafn afdráttarlaus:

“Landsfundur telur að skynsamleg og hagkvæm nýting náttúruauðlinda Íslands verði best tryggð með því að nýtingar- og afnotarétturinn sé í höndum einstaklinga. Ríkisvaldið hefur ekki öðru hlutverki að gegna á þessu sviði en því að fara með fullveldisrétt þjóðarinnar yfir auðlindunum, þ.á m. að setja skorður við nýtingu og afnotum í því augnamiði að tryggja að auðlindir Íslands verði til staðar fyrir komandi kynslóðir. “

Það er alls ekki að ástæðulausu að í fyrri liðnum er valið að nota orðin skal og hinum seinni telur. Í þeim fyrri er alveg ljóst skv, orðavali landsfundarins hver er viljinn um yfirráðin um nýtingar og náttúruauðlindina,en hvað varðar hinn síðari er valið að nota almennt orðalag vegna þess að ekki var samkomulag á fundinum um að þetta væri sú leið sem farsælust væri þjóðinni til heilla. Það er óhætt að segja að eftir þennan landsfund hafi komið í ljós að þetta var skynsamlega ályktað,sé litið til málefna Hitaveitu Suðurnesja. Þar hefur greinilega komið í ljós hver vilji fólksins er. Það sem landsfundurinn taldi á sínum tíma vera skynsamlegt út frá þáverandi aðstæðum hefur ekki fengið hljómgrunn á meðal almennings. Við vitum nú að meirihluti þjóðarinnar telur ekki rétt að nýtingar og afnotarétturinn skuli ekki vera í höndum einstaklinga, eftir því ber okkur að fara.

Sveitarfélögin á Suðurnesjum eru félög fólksins sem búa á Suðurnesjum. Það voru þessi sömu sveitarfélög sem byggðu upp Hitaveitu Suðurnesja fyrir eigið fé. Ríkið hafði áður en það seldi hlut sinn aldrei mér vitanlega lagt til krónu til uppbyggingar þessa fyrirtækis, en eignaðist hluta sinn í vegna ríkisábyrgðar og stuðnings í upphafi. Eðlilegast hefði því verið að þessum sömu sveitarfélögum hefði verið boðið að kaupa þennan hlut, þar sem ljóst var á þessum tímapunkti að ekki lágu fyrir nein lög eða reglur um hvernig nýtingu eða eignarrétti skyldi háttað til framtíðar. Það var ekki gert, heldur valið að bjóða út þennan hlut og þess vandlega gætt að hvorki sveitarfélögin né orkufyrirtæki í opinberri eigu fengju að bjóða í þann hlut, heldur eingöngu einkaaðilar. Hvar var jafnréttisákvæði stjórnarskrárinnar þá? Einkavæðingarnefnd vissi vel af áhuga sveitarfélaganna á að eignast hlutinn!

Það er öllum ljóst sem að hafa kynnt sér málið að þessi sala á þennan hátt voru mistök, og engum er það ljósara en núverandi ríkistjórn, sem nú stendur frammi fyrir því að setja lög sem mismuna þegnum þessa lands,vegna mistaka fyrri ríkisstjórnar. Í stað þess að leita leiða til samkomulags við þá aðila sem keyptu hlutinn og koma hlutunum í lag áður en ný lög eru sett, velja menn metnaðarlaust og algerlega úr takt við vilja fólksins í landinu, að gefast bara upp og segjast ekkert geta gert. Hluturinn sé seldur. Það er ríkið sem gerði þessi mistök og það er ríkið sem á að leiðrétta þau, ef það er vilji þeirra að landsmenn allir njóti sömu réttinda, hvað varðar eignarhald og nýtingu á orkuauðlindinni. Eingöngu þannig munum við ná því að slíta ekki í sundur lögin , og skapa samstöðu og frið um orkuauðlindinna til framtíðar.