Þeir standa að baki sínum manni

Í kvöld lét ég tengdasoninn draga mig fárveikan manninn á fund sem lögreglumenn og tollverðir  hér á Suðurnesjum efndu til bæði til að sýna sínum yfirmanni stuðning og jafnframt til þess að útskýra málin fyrir okkur, sauðsvörtum almúganum og nokkrum þingmönnum hvernig á þessari frammúr keyrslu stendur.  Þarna komu upp bæði lögreglumenn og tollverðir og útskýrðu þessa yfirkeyrslu og gerð jafnframt grein fyrir því starfsumhverfi sem þeir eru að vinna í.  Það er ekki gott.

Það er greinilegt af lýsingum þeirra að störf þeirra eru meira unnin af hugsjón en vegna þess að kjör þeirra séu  eitthvað sem geri störf þeirra eftirsóknarverð. Einn lögreglumaðurinn sagði t.d frá því að um síðustu jól hefði hann enn einu sinni þurft að hringja heim til barnanna til að segja þeim í eitt skiptið enn að verið gæti að hann yrði kannski heima um næstu jól. Við daglaunamenninir leyfðum okkur að hlæja en lögreglumenninir á staðnum var ekki hlátur í huga. Hjá þeim var þetta hversdagsleikinn. Um næstu helgi á eftir að manna 20 vaktir hér á Suðurnesjum,en eingöngu 6 manns til að vakta þær. þetta gengur náttúrulega ekki.  Fyrir sameininguna hér á svæðinu voru 92 lögreglumenn en eru nú komnir niður í 74 þrátt fyrir þá staðreynd að bæði fólki hafi fjölgað og starfsemin á Keflavíkurflugvelli stóraukist.

Tollverðir höfðu nánast sömu sögu að segja nema að þar hafði mannafækkunin ekki orðið jafn drastísk, en hinsvegar umsvifin aukist um rúmlega helming án þess að til hafði komið aukið fjármagn.  Þeir gerðu grein fyrir því starfi og þeim áhrifum sem slíkur niðurskurður myndi hafa, ekki bara út frá því er liti að þeim sjálfum, heldur og hvernig það kæmi til með að hafa áhrif á ríkiskassann.  Þeir vildu meina að beint tekjutap vegna færri tollvarða myndi nema að minnsta kosti 175 milljónum á ári, peningar sem þeir innheimta, auk þess sem óbeinu áhrifin gætu numið mörg hundruð milljónum þegar að slakað yrði tollgæslu og t.d fækkað mannskap í grænum hliðum.

Nokkrir þingmenn tóku til máls og hétu stuðningi sínum og voru það þeir Bjarni Harðarsson, Grétar Mar. Atli Gíslasson og Ögmundur Jónasson. Einnig tók til máls Árni Sigfússon bæjarstjóri sem lýsti yfir stuðningi sínum við málefnið.  Hinsvegar verð ég að segja að ég saknaði þess að sjá hvorki þingmenn Sjálfstæðisflokks eða Samfylkingar á svæðinu auk þess sem ekki var að sjá einn einasta bæjarfulltrúa.  Það var skrýtið.

Það er ljóst að ég tel eftir þennan fund að sú framúrkeyrsla á fjárlögum sem um ræðir felst að nokkru leyti í þeim vinnuaðferðum sem beitt er við vinnslu fjárlagana.  Það er að stjórnendur ríkisfyrirtækjanna eru ekki kallaðir fyrir fjárlaganefndina til að gera grein fyrir áætlunum sínum, heldur eru það embættismenn ráðuneytana sem gera svo, eftir því sem mér skildist.  Með þessu fyrirkomulagi er ekki minnsti möguleiki fyrir fjárlaganefndarmenn að hafa einhverja yfirsýn yfir hver raunveruleg þörf viðkomandi stofnunar er.  Þessu þarf að breyta.

Eftir fund sem þennan eykst sú virðing sem maður ber fyrir þessum starfstéttum.  Þeir vinna í vonini um að kannski einhvern tima í nánustu framtíð fái þeir að vinna við starfsskilyrði sem okkur hinum finnast að séu bæði eðlileg og sjálfsögð.  Þessu fólki eigum við margt að þakka og virða.