Nú finnst mér Össur ríða hratt yfir héruð

Það er nánast hápunktur dagsins þegar tími gefst til að setjast niður og lesa yfir blogg hins milda ráðherra iðnaðarmála og fylgjast með  snilld hans í að labba þá línu á milli þess að vera stjórnarþingmaður og ráðherra , sem gæta þarf bæði orðs og æðis til styggja ekki einhvern ofurviðkvæman , eða hinn fríska og frjótt hugsandi stjórnmálamann sem hann breytist í á nóttunni, þar sem hann áður leyfði sér að hefja rimmugíg svo hátt á loft  og stinga menn holundarsári svo úr blæddi, en er í dag heldur mildari og lætur smá skeinur nægja. 

Nú er hinn mikli höfðingi byrjaður að beita mun varfærnari aðferðum í herferðum sínum.og sendir út njósnara til að  fá á hreint hvort honum sé óhætt að ríða í hlaðið án þess að vopnum verði brugðið á loft. Þetta tekst honum ágætlega í bloggi sínu nú laugardaginn 15. mars er hann fjallar um  greinaskrif  Árna Páls Árnassonar í Herðubreið um álver í Helguvík. Í þessu bloggi situr hinn varfærni vígamaður þéttur á velli og  vel girtur á hesti sínum og miðar  spjóti sínu með hinum haukfránu augum rakleiðis að hjarta þeirra Norðurálsmanna og setur ábyrgð á niðurgreiðslu almennings og fyrirtækjanna á orkuverði í þeirra hendur, og velur að dvelja í skjóli, hvað varðar hans eigin aðkomu að orkuverðinu. Við skulum vona að svefnhöfgin rjátli af kappanum áður kemur að því að kasta. 

 Nú er það svo að jafn reyndur höfðingi sem hinn mildi ráðherra er, ætti eftir fjölmargar herferðir sínar um landið  sem flestar hafa verið riðnar til góðs, að vera ljóst að hættur geta leynst á bak við hvern þann stein er ekki sér yfir. Nú er ráð að lyfta höfðinu úr svefnmókinu og líta yfir völlinn áður en lengra er haldið. Það er nefnilega svo að þarna bera forfeður hans í stjórn landsins, og nú hann sem erfingi vandamálins mikla ábyrgð á hve mikið almenningur og fyrirtæki landsins koma til með að niðurgreiða þessa orku. 

Ljóst er að ef  frumvarp hans sem nú er til afgreiðslu í þinginu, þá kemur til mikillar uppskiptingar Hitaveitu Suðurnesja sem kemur til með að kosta mikið fé. Orkusöluhlutinn sem sennilega verður afhentur einkaaðilum,er sá hluti sem hingað til hefur skapað þann arð sem annar rekstur hitaveitunnar hefur nýtt sér til að standa undir því að dreifa orku og hita til okkar Suðurnesjamanna á vindasömum og köldum vetrarnóttum. Það er ljóst að það verða ekki einkaðilarnir sem koma til með að gefa eftir sinn hluta til þess að svo megi áfram verða.

 Það er líka ljóst að arðsemi reksturs veitukerfanna er ekki sá að hann geti staðið undir stöðugt auknu viðhaldi þeirra. Einhversstaðar verða þessir peningar að koma frá. Og þrátt fyrir að landsfeðurnir segi okkur sauðsvörtum almúganum að orkuverð muni ekki hækka í kjölfar þessara breyting, eru dæmin því miður svo mörg þar sem við höfum brennt vinnulúnar hendur okkar, að því getum við því miður ekki treyst. Það verðum við sem verðum látinn borga, annað hvort með hækkun á verði dreifikostnaðarins eða með hækkuðu orkuverði.  

Nú tel ég ráð að áð verði um stund, og stigið af hestinum, málið hugsað upp á nýtt og athugað hvort öruggt sé að ekki sú  fleiri sekir áður en spjótinu verður kastað af alefli í hjarta þeirra Norðuálsmanna. Það tel ég að við íbúar á Suðurnesjum eigum skilið af hinum milda höfðingja.