Stjórna misskildir sérhagsmunir ferðinni?

  

Þetta er skrýtnir dagar sem nú eru að líða.Flest höfum við á tilfinningunni að allt sé að fara til fjandans. Maður fer að velta fyrir sér hlutum, sem áður höfðu svo sem ekki verið á dagskrá, Eitt af því sem ég hef verið að velta fyrir mér þessa síðustu daga er sú umræða sem átt hefur sér stað um aðildarviðræður að Evrópusambandinu.

 

Umræðan virðist  mótast af fyrirframgefnum forsendum andstæðinga hugsanlegrar aðildar,og minnir  mann óneitanlega svolítið á söguna um manninn sem hugðist fá lánaðan tjakk, og hvernig hann á leiðinni heim að bænum var fyrirfram búinn að mynda sér skoðun á því hvert svar bóndans yrði.

 

Ég get ekki skilið hversvegna menn taka ekki þessa umræðu og  ganga til viðræðna um hugsanlega aðild og sjái hvað út úr slíkum viðræðum kemur, og svo geta menn ýmist verið með eða á móti, eftir því sem kemur út úr þeim viðræðum. Þá fyrst verður ljóst um hvað málið snýst. 

 

Það er ljóst að vandamálin sækja að úr mörgum áttum, og hverjum manni ljóst að krónan hefur liðið undir lok sem sá gjaldmiðill sem við byggjum afkomu okkar á til framtíðar.. Menn tala um svissneska franka og samnorrænan gjaldmiðil, og  rembast eins og rjúpur við staur að leiða athyglina frá hinu augljósa, að taka upp aðildarviðræður og sjá hverju þær skila okkur. Okkur er nú þegar gert að innleiða um það bil 75% af þeim lögum sem evrópusambandið setur. Lög sem við höfum enginn áhrif á vegna þess að við erum svo heimóttarleg í hugsun að við gefum að sérhagsmunir þeir sem við töpum við hugsanlega aðild séu svo miklir, að borgi sig ekki einu sinni að ræða málið.

 

Á sama tíma og allur almenningur í Evrópu bíður komu vorsins og sumarsins með nokkuð örugga sýn á framtíðina,sveiflur minni hvað varðar afkomu þeirra sökum stærðar markaðskerfisins,og evran stendur í stað. þá sitjum við hér upp á Íslandi  með krónuna í frjálsu falli og veltum fyrir okkur hvernig við getum greitt verðtryggðar skuldir okkar með ónýtum gjaldmiðli  í 9% verðbólgu. Bæði erlendar og innlendar skuldir heimilinna hafa hækkað í þessari rússibanareið krónunar, en þrátt fyrir það virðist aðaláhyggjuefni stjórnmálamannanna vera hvort einhverjir flokkar klofni ef farið er í aðildarviðræður við Evrópu-sambandið. það finnst mér þverhausalegur hugsunargangur. ef ekki má einu sinni má ræða málið og finna út um hvað það snýst.

 

Nú er ég náttúrulega einn af þeim sem skil ekki afhverju það þarf að vera svo slæmt t.d fyrir sjávarútveginn að við göngum í Evrópusambandið, og enginn almennileg rök sem ég hef séð fyrir því ef litið er á það mál út frá hagsmunum almennings. Eins held ég að það þurfi ekki að þurfi ekki endilega að vera landbúnaðinum slæmt þótt við myndum taka upp slíkar viðræður. Þá kæmi að minnsta kosti í ljós bæði kostir og gallar við slíka aðild.

 

Nei við eigum ekki að láta einhverja misskilda sérhagsmuni stýra þessari umræðu, heldur eigum við að sýna skynsemi og leyfa okkur að taka upp aðildarviðræður  eins fljótt og mögulegt er , og finna út hvort aðild að Evrópusambandinu sé það sem við viljum. Það gerum við með þjóðaratkvæðagreiðslu. Það er mín skoðun.