Maður verður að vera sveigjanlegur

Sum okkar erum þannig að minnsta áreiti í morgunsárið, hefur áhrif allan daginn, og stundum meira að segja tvo daga í röð. Maður verður svona hálf utan við sig og nær einhvern veginn ekki almennilega að einbeita sér að öðrum hlutum . Stundum verður þetta áreiti jafnvel til út af hlutum sem manni koma ekkert við og á mörkum þess  að vera dónalegt að nefna  í heyranda hljóði.

Svona er þetta með mig. Get náttúrulega verið hinn glaðasti í morgunsárið, en einnig grautfúll ef því er að skipta. Nú er ég búinn að vera grautfúll  tvo daga í röð, og allt þetta út einhverju sem mér kemur ekkert við og  jafnvel dónalegt að tala um . Efnahagsmálin.

Þetta byrjaði allt á hádegi í gær, þegar fréttir bárust alla leið frá útlöndum um að forsætisráðherrann okkar útskýrði fyrir erlendum fjárfestum hve gott væri að hafa krónuna okkar, hún skapaði þann sveigjanleika sem nauðsynlegur væri  til að stýra þjóðarskútunni í gegn um þann ölduskafl , sem hún er í nú. Þá skildi ég alveg í heila tíu mínútur, hversvegna forsætisráðherranum finnst ekki skynsamlegt að stefna á stöðugt efnahagsumhverfi , t.d með því að athuga hvort upptaka Evru, eða í það minnsta að koma málum þannig fyrir að það væri mögulegt. Sveigjanleiki er málið.

Hvernig væri t.d staða bankanna í dag ef þessi sveigjanleiki væri ekki fyrir hendi. Nú þegar komið er að hálfsárs uppgjöri þeirra. Að vísu skilst manni á talsmönnum þeirra að það sé ekki af þeirra völdum sem staða krónurnar er svo veik sem raun er , þeir væru sko ekki að eiga neitt við gengi krónunnar , þetta eru sennilega einhverjir erlendir spákaupmenn sem á ferð. Síðast í mars var þetta einhver lítill spákaupmaður í Bretlandi sem orsakaði öll þessi læti, og örugglega sá  sami á ferð núna.

Það breytir þó ekki því að það er sveigjanleika krónunnar að þakka að skv. blöðunum í morgun sýna þau gengishagnað bankanna  upp um það bil 80. milljarða. Að vísu eru það heimilin og hinir almennu launamenn í landinu sem borga þennan brúsa í formi hárra vaxta og stöðugt hækkandi verðs á neysluvörunni. Sveigjanleikinn virkar.

Á þessum  tveimur dögum hef ég loksins öðlast þann djúpa skilning, sem hlýtur að vera undirstaðan að jafnlyndi  og óbilandi bjartsýni bæði forsætis og fjármálaráðherrans. Það er að treysta á sveigjanleikann. Ef þetta er rétt skilið hjá mér , þá reikna ég með að strax og spákaupmaðurinn í Bretlandi  hefur bjargað hálfsársuppgjöri bankanna, sem er nú um mánaðarmótin taki gengið aftur að styrkjast, ríkið gangi frá lánveitingu vegna gjaldeyrisforðans, og  menn  uni glaðir og  sáttir við sitt fram að næsta ársfjórðungsuppgjöri  bankanna. Þá hefur sveigjanleikinn sannað gildi sitt sem hagstjórnartæki.

Athugasemdir

[Hannes Friðriksson , 25.6.2008 kl. 14:52]

Það er greinilegt skv. atburðum dagsins að nú hafa bankarnir ákveðið að hafa hægt um sig, og krónan tekinn að styrkjast. Hvað skyldu þessar æfingar þeirra hafa kostað okkur hingað til.