Ég hlakka til á morgun

 

Ég hlakka til á morgun hugsaði ég, þegar ég hafði lokið við að lesa grein Helga Hjörvars um m a einkarekstur í orkuframleiðslu. Í grein þessari setur hann fram hugmyndir sínar um  ýmis sóknarfæri hvað varðar orkunýtingu þjóðarinnar, og hugmyndir að kynslóðasjóð er færir auðlegðina milli kynslóða. Og boðar okkur nýja grein á morgun.

http://mbl.is/mm/frettir/innlent/2008/09/24/soknarfaeri_ad_selja_virkjanir/

 

Í grein sinni opnar hann þessa umræðu um hvernig hægt væri að selja rekstur virkjananna tímabundið og þá möguleika sem í slíkum rekstri felast til aðila sem sjá sér hag í rekstrinum , án þess þó að orkuöflun og réttindum þjóðarinnar væri stefnt í hættu. Þjóðin hefði eftir sem áður full yfirráð yfir auðlindinni. Slík sala reksturs virkjanna í tiltölulega skamman tíma 30-40 ár myndi ávallt tryggja að hagsmunir þjóðarinnar og náttúruauðlindarinnar yrðu höfð í forgrunni. Og þeir sem keyptu réttinn væru meðvitaðir um það.

Þær tekjur sem þannig sköpuðust , myndu renna í sameiginlegan auðlindasjóð, þessari og komandi kynslóðum til heilla. Mér finnst hugleiðing hans hvað varðar þær auðlindir sem heyra ættu undir þennan sjóð hreint frábær. Hann leggur þannig til að nánast allar okkar perlur verði lagðar þar inn, og þar með tryggt að þær verði ævarndi eign þjóðarinnar. Þær fari aldrei á frjálsan markað, eða yfirráðum stefnt í  hættu.

Hann leggur einnig áherlu á að auðvitað beri að nýta þá orku sem við höfum yfir að ráða, en það verði gert á okkar forsendum, þar sem náttúran og hófleg nýting orkulindanna hafi forgang. Settar verði reglur sem orkuiðnaðurinn verði að fara eftir , og sátt náist á meðal þjóðarinnar um hvað skuli nýtt og hvað skuli friðað.

Með grein þessari finnst mér Helgi hafa galopnað umræðuna um nýtingu auðlindanna og fært hana frá því fjalla eingöngu um tímabundnar ráðstafanir gagnvart stöðugleika í efnahagsástandi , og út í það að fjalla um framtíðarsýn okkar hvað auðlindinnar varða. Það var löngu kominn tími á það.

Athugasemdir

[Baldvin Jónsson, 24.9.2008 kl. 20:06]

Þetta er algert bull hjá Helga blessuðum og verulega vanhugsað.

Hvernig heldur hann að hægt sé að fá betri kjör en þau mínus kjör sem t.d. Kárahnjúkavikjun býr við í dag með því að bæta við millilið?  Það eru fastir samningar við orkukaupendur á föstum kjörum. Ef einhver milliliður tekur yfir vill hann væntanlega fá eitthvað fyrir sinn snúð sem þýðir þá að þjóðin fær enn minna. Það er ekki hægt að skipta sömu krónunum oftar en virði þeirra er.

[Salvör Kristjana Gissurardóttir, 25.9.2008 kl. 02:20]

Í besta falli er Helgi nytsamur sakleysingi. Þetta er ekki skynsamleg grein hjá honum. Sjá mitt blogg Að losa peninga - Raufarhafnarstemming hjá Helga Hjörvar

[Hannes Friðriksson , 25.9.2008 kl. 08:52]

Blessuð

Nú finnst mér þið kannski setja ykkur á vel háan hest hvað varðar skoðanir ykkar á Helga Hjörvar. Hann setur hér fram hugleiðingar sem eru fulllkomlega þess virði að skoða, og ræða. Nú er ég til að mynda alls ekki einn þeirra sem er hrifinn af einkavæðingu á þessu sviði, en finnst gott að Helgi komi fram með þessa hugmynd og þá hlið er hann kynnir, þar með opnast umræðan um þessa leið og hvort hún sé hugnanleg. það þýðir ekkert að kasta hugmyndum frá sér og dæma þær ónothæfar án umræðu. Og mér finnst Helgi opna fyrir nýjar leiðir hvað varðar til að mynda auðlindasjóðinn. Þannig finnnst mér þetta góð grein hjá Helga, hún opnar umræðuna um hvaða leiðir við eigum færar í framtíðinni hvað varðar orkunýtingu og náttúruvernd.Umræðu sem við eigum stöðugt að vera að taka.

                                                                                                       kv  hannes