Það vantar nýja keðju.

Þeir rembast þessa dagana við að halda kúlinu félagarnir úr náhirð Davíðs, þeir Björn Bjarnason og Geir H Haarde. Setja sig í stellingar þess er völdin og  virðinguna hafa, en virðast því miður svo veruleikafirrtir að átta sig ekki á því virðinguna hafa þeir misst, þó ennþá hangi þeir á völdunum.

Geir H Haarde spókar sig í útlöndum og talar um að stefna beri að ná markmiðum Maastricht sáttmálans, en aðildarviðræður um inngöngu í ESB sé ekki verkefni þessarar  ríkisstjórnar, og sú umræða eigi ekki að fara fram næstu árin. Og virðist álíta að það sé hann og hann aleinn sem stýri því hvað sé rætt í þessu landi.

 Björn Bjarnason sagði í Kastljósi að allt tal um Evrópumálin flótta frá veruleikanum, nú væri við miklu brýnni viðfangsefni að etja.  Það væri ekki á dagskrá núverandi ríkisstjórnar að ganga inn í Evrópusambandið.Þeir halda sig við verkefnalistann sem þeir fengu frá fyrrverandi formanni, og þora ekki fyrir sitt litla líf að breyta þar út af þrátt fyrir að aðstæður hafi breyst. Þorgerður Katrín Gunnarsdóttir virðist vera sú eina úr forystu flokksins sem bæði hefur hugrekkið til að andmæla fyrrum formanni og skynsemina til að sjá að aðstæður hafa breyst.

Sú krafa gerist stöðugt háværari að Samfylkingin slíti því stjórnarsamstarfi sem nú er, þar sem ljóst sé að þeir þursar sem virðast ráða innan Sjálfstæðisflokksins ætli sér ekki að vakna og líta til þess raunveruleika er við blasir. Þjóð í rjúkandi rúst eftir langa valdasetu þursanna.Það er ekki hlutverk Samfylkingarinnar að fara í móðurhlutverkið fyrir Sjálfstæðisflokkinn og leiða hann í gegnum Evrópuumræðuna, svo allir verði vinir í skóginum. Þann hlut verða þeir að finna út úr sjálfir. Þjóðin þarf að halda áfram til móts við nýja en erfiða tíma og hefur ekki ráð á að bíða eftir Sjálfstæðisflokknum. Fari þeir ekki að átta sig á veruleikanum verður því ekkert annað í spilunum fyrir Samfylkinguna að rjúfa þetta stjórnarsamstarf svo fljótt sem auðið er.

 Því þótt meirihlutinn sé sterkur á pappírnum, verður hann aldrei sterkari en veikasti hlekkurinn og svo virðist sem flestir hlekkirnir hægra megin í keðjunni séu orðnir haugryðgaðir og við það að besta. Við þurfum nýja keðju. Keðju sem við getum treyst.  

Athugasemdir

[G. Valdimar Valdemarsson, 28.10.2008 kl. 10:42]

Hannes, Sjálfstæðisflokkurinn hefur þingrofsréttinn og þeir munu ekki nota hann og rjúfa þing og boða til kosninga heldur taka VG upp í vagninn og keyra svo á fullri ferð inn í fortíðina með þjóðina.   Allt tal um stjórnarslit núna er flótti frá vandamálinu og skapar fleiri vandamál en það leysir, nema að á borðinu sé ný stjórn.  En jafnvel þá gæti Sjálfstæðisflokkurinn kosið að rjúfa þing og boða kosninga og þeir eru vísir til þess.   Hjá þeim eru hagsmunir Flokksins meira virði en hagsmunir þjóðarinnar, það veist þú sem fyrrum innanbúðarmaður á þeim bæ.

[Baldur Gautur Baldursson, 28.10.2008 kl. 12:27]

Tel ég engar líkur til þess að sjálfsstæðisflokkurinn þori að boða til kosninga. Sennilega myndi flokkurinn annað hvort þurkast út eða gera það rétta, að bjóða ekki fram.  :)   Nei, í alvöru tel ég að tap flokksins í kosningum myndi verðar svo ofboðslegt að það yrði ekki bara sögulegt heldur afar markerandi fyrir komandi áratugi. Því þessu sem gerst hefur í samfélaginu núna, gleymir fólk ekki svo létt!

[Einn sem er leiður á Samfó (IP-tala skráð) 28.10.2008 kl. 22:00]

Eruð þið að tala um að Samfó eigi að taka hér öll völd?  Samfó er það þröngsýnasta og sundurleitasta stjórnmálaafl sem ég hef kynnst.  Þröngsýni þeirra fellst í því að fyrir þeim er Ísland Reykjavík og nágrenni, og heimurinn er ESB þar sem nafli alheimsins er Brussel.