Selveiði í Trékyllisvík

Eitt það mikilvægasta fyrir ferðamann sem fer til fjalla á hrjóstrug svæði er að kynna sér viðkomandi landssvæði, nú eða að fá fararstjóra sem þekkir svæðið af eigin raun. Þar þýðir lítið að fá fararstjóra sem ekki þekkir svæðið, en hefur verið sagt frá því án þess þó að hafa á því einhvern sérstakan áhuga.

 

Einhvern veginn  svona voru fyrstu hugsanir mínar nú í morgun þegar ég hlustaði á óundirbúnar fyrirspurnir frá Alþingi, þar sem athygli vakti að það var nýr þingmaður Suðurkjördæmis,Helga Sigrún Harðardóttir sem spurði heilbrigðissráðherra út í fyrirhugaða skerðingu á þjónustu Heilbrigðisstofnunar Suðurnesja. Aðrir þingmenn svæðisins þögðu.

 

Hún spurði út í þær fjárveitingar sem HSS fengi og útskýrði fyrir ráðherranaum hvað væri vandamálið í kringum HSS, og það var að fjárveitingar til stofnunarinnar væri í engu samræmi við þá þjónustu sem stofnunnni er ætlað veita lögum samkvæmt, og hvað þá í hlutfalli við íbúafjölda svæðisins.

 

Ráðherrann sem síðastliðið sumar var kröfutuglega bent á vandamálið, og lofaði þá að þetta yrði leiðrétt svaraði náttúrulega engu af þeim spurningum sem til hans var beint, heldur fór að tala um fjárveitingar vegna heilbrigðismála  til íbúa á Hólmavík, sem frekar en  að fjöldi veiddra sela  í Trékyllisvík koma vandamálum HSS ekkert við.

 

Hans rök voru að leiðarlýsing sú sem hann styddist við hefði hann ekki samið heldur væri það verk fyrri fararstjóra sem þar hafði farið um áður, og eftir henni yrði farið. Kannski hann sé á vitlausri leið og þekki ekkert til kennileitanna.

 

Eins og fram hefur komið í fjölmiðlum síðustu daga stendur ekki á vilja HSS til að spara, en fjáveitingar til stofnunarinna eru þær lægstu á landinu og því erfitt um vik hvað það varðar. Væri nú ráðherranum ekki nær að tryggja eðlilega fjárveitingu til stofnunarinnar í stað þess að ætlast til að fjársveltasta heilbrigðistofnun á Íslandi  skeri í burt það litla kjöt sem enn er eftir á beinunum.