Við hefðum betur hlustað.

 

Oft veltir lítil þúfa þungu hlassi,  en mikið rosalega tók langan tíma að fá hlassið til að rúlla datt mér í hug í dag þegar á fjöru mína rataði það sem ég vil kalla tímamótaræðu um Evrópumál sem flutt var af Karli Steinari Guðnasyni þáverandi alþingismanni okkar Suðurnesjamanna fyrir hartnær 16. árum síðan og ég læt tengilinn fylgja með hér fyrir neðan.

http://www.althingi.is/altext/116/01/r08142710.sgml

Tilefni ræðu þessarar var samningurinn um evrópska efnahagssvæðið, samningur sem margir voru á móti á þeim tíma en hefur fyrir löngu sannað gildi sitt. Það sem þó er athyglisvert er að þarna stendur að því er virðist  í fyrsta sinn fram maður og talar fyrir inngöngu í ESB og þar með talið upptöku  Evru. Eins og fram kemur í ræðu hans stendur hann einn með þessa skoðun sína í Alþýðflokknum sáluga á þessum tíma , þó fleiri ættu efir að setjast í lestina seinna. Þarna fór maður sem þorði.

Hann rekur í ræðu þessari sögu sem við sem yngri erum ættum að staldra við og hugsa um, því sú saga fjallar ekki eingöngu  um það sem okkur hefur verið efst í huga undafarinn ár, og ennþá eymir eftir af þegar Evrópumálin eru rædd hvað við látum af hendi og hvað við fáum í staðinn. Þetta er ekki ræða sem flutt er út frá hagsmunum eingöngu, heldur er hér um  stefnumarkandi hugsjónaræðu að ræða.

Þarna kemur fram sú grunnhugsun sem að baki liggur stofnun  ESB sem er sameinuð Evrópa  og sú ósk íbúa Evrópu að losna út þeirri stöðu að furstar, kóngar og spilltir stjórnmálamenn sköruðu stöðugt eld að eigin köku, án tillits til alþýðunnar sem í löndundum búa . Staða sem í dag stendur okkur íslendingum óþægilega nærri, þó titlarnir séu að nokkru leyti aðrir.

Evrópusambandið er nefnilega ekki bara myntbandalag og ófreskja sem svo margir andstæðingar aðildarviðræðna vilja halda fram heldur líka sá vettvangur þar sem smáríki eins og Ísland hafa möguleika á að hafa áhrif á þær ákvarðanir er þau varðar.

Þeir flokkar  sem mest og harðast hafa barist á móti aðildarviðræðum hingað til hafa gert það í skjóli þess sem kalla má  miskilinnar þjóðrembu og haldið því fram að hér væri verið að afsala sér sjálfstæði og fullveldi þjóðarinnar til frambúðar, en hafa þó ekki fyrr en nú sextán árum eftir að Karl Steinar flutti ræðu sína á Alþingi áttað sig á nauðsynlegt er að hefja sig upp yfir þann útnárahugsunarhátt sem hingað til hefur viðgengist.

Það er svolítið merkilegt að ræða sem flutt var fyrir sextán árum, þar sem rök og útskýringar fyrir aðildarviðræðum eru lögð fram skuli nú standast svo nákvæmlega sem raun ber vitni. Hefðu menn borið gæfu til að hlusta á og íhuga það sem þá var sagt, í stað þess að viðhalda því lénsherrafyrirkomulagi sauðspilltra stjórnmálamanna og útrásarvíkinga sem hér hefur ríkt væri staða okkar íslendinga sennileg talsvert önnur.

Við hefðum orðið að gera það sem eðlilegast hefði verið, að aðlaga okkur að breyttum áherslum og taka þátt í samvinnu þjóða ekki bara á okkar forsendum, heldur með hag heildarinnar að leiðarljósi. Við hefðum fengið það skjól sem aðrir íbúar ESB búa nú við. Við hefðum verið þjóð meðal þjóðanna ekki bara í skamman tíma eins og komið hefur í ljós heldur um alla framtíð.

Við gerðum það sem Jón Hreggviðsson ráðlagði Hólmfast Guðmundssyni  að gera þegar hann kvartaði undan hlutskipti sínu í tugthúsinu að Bessastöðum, en hann seldi fjóra fiska í Hafnarfirði fyrir snærisspotta í stað þess að leggja þá inn hjá Keflavíkurkaupmanni. Við hengdum okkur í eigin spotta.

Athugasemdir

[Gísli Ingvarsson, 17.12.2008 kl. 13:17]

Frábært að Karl Steinar skuli hafa verið fyrstur. Einhvernvegin tengdi maður EES við Jón Baldvin frekar. Gallinn við ESB umræðuna hérlendis er sá að kratar svokallaðir og sá armur þeirra sem fór í Samfylkinguna hafa helst haldið ESB inngönu til streitu í málflutningi. Framsókn er klofin í þessu máli en er að komast á rétta braut en líklega of seint miðað við kjörfylgi. Vinstri Grænir ( gamall bændaflokkur?) hafa málað sig út í horn með ( hræddum og óviisum) Sjálfstæðisflokknum. Frjálslyndi flokkurinn ( stofnaður um eitt stakt málefni) þorir ekki að taka afstöðu. Sammála því að þjóðrembingsumræðan er besta atlagan gegn inngöngu í ESB og verður notuð óspart framvegis. Þegar menn halda fram slíkum fullyrðingum að aðild sé "yfirtaka ESB á Íslandi og auðlindum þess" þá getur maður varla byrjað rökræður við þetta lið sem er svona forpokað. ESB er hinsvegar ekki kratamál þó að kratar á sínum tíma yfir skorti á góðum málefnum fyrir sína hönd hafi hoppað á ESB lestina. Þeir hafa einhvernveginn aldrei verið þjóðrembnir kratar. Gott fyrir þá núna.

[Gunnlaugur Ingvarsson (IP-tala skráð) 18.12.2008 kl. 00:58]

Bara Guð hjálpi þér, er ekki allt í lagi hjá þér. Ertu heilaþveginn af ESB trúboðinu. Heldurðu að andstaðan snúist bara um þjóðrembu, sem annars er mun betri en þjóðleysa. Hefurðu ekkert skoðað hvað Vladimar Bukovski virrtur vísindamaður sem sat lengi i fangabúðum Sovét Gúlaksins hefur að segja um reynslu sína af EVRÓPUSAMBANDINU og reglum þess. Þær minna hann óþyrmilega á lög, reglur og tilskipanir Sovétsins Gamla og því varar hann mjög stranglega við þeim ! Þetta ómannlega og ólýðræðislega miðstýringar apparat minnir um margt hvort á annað.

Þess vegna mun ég aldrei í lífinu ganga þessum ESB fjanda á hönd !

Góðar stundir.

[B.N. (IP-tala skráð) 18.12.2008 kl. 01:37]

Leyfi mér að senda hér inn fyrir neðan sem ég fann á Fullveldi.blog.is Ragnar Arnalds er fyrrum ráðherra og þingmaður og finnst mér gott að fylgjast með honum hann hefur mikla yfirsýn í ESB málunum.

Það sem við kjósendur þurfum á að halda hvort við erum með eða á móti ESB aðild og svo í framhaldinu hvort kjósendur vilji taka upp evru í stað krónu er að það verði upplýst umræða um þessi mál.

Það væri góð byrjun að Íslensk yfirvöld (Ingibjörg Sólrún) drifi sig í því að láta þýða nýju stjórnaskrá ESB á okkar tungumál því þá ætti það að vera tryggt að allir geti tekið afstöðu skammlaust með eða á móti þegar og ef kæmi til kosninga um það hvort við viljum inngöngu eða ei í Evrópubandalagið. 

Það er líka nauðsynlegt að Maastrich-sáttmálinn sem er aðgangsmiði að evrunni þegar ESB þjóð hefur samþykkt og uppfyllt öll skilyrðinn hans verði líka þýddur á íslensku. Danir felldu Maastrich-sáttmálann 1992 i þjóðaratkvæðagreiðlu.

Baldvin Nielsen Reykjanesbæ

Föstudagur, 26. október 2007

Ragnar Arnalds: Minnkandi áhrif smáríkja í ESB

,,Sagt hefur verið að þjóðir sem ánetjast samrunaferli ESB lendi strax í þeim vítahring að þær eru látnar kjósa aftur og aftur í þjóðaratkvæðagreiðslum ef niðurstöðurnar falla ekki að áformum forvígismanna ESB. Þetta hafa Norðmenn, Danir og Írar margreynt. En ef niðurstaðan er jákvæð er aldrei kosið aftur. Frakkar og Hollendingar felldu fyrirhugaða stjórnarskrá ESB í þjóðaratkvæði og vitað var með vissu að sama myndi gerast í Bretlandi. Lausn leiðtoga ESB liggur nú fyrir: þeir hafa komið sér saman um nýjan samning með efnislega hliðstæðu innihaldi en í nýjum umbúðum og undir nýju nafni. Í stað þess að láta kjósa upp á nýtt, eins og gamla aðferðin var, þá ætla þeir af ótta við kjósendur að hundsa álit almennings með öllu og sleppa þjóðaratkvæði um nýja samninginn nema hjá því verði alls ekki komist. Stóraukið fullveldisafsal aðildarríkja ESB verður þvingað fram án þess að leita eftir vilja íbúanna.Nú kynni einhver lesandinn að halda að hér sé ekki rétt frá skýrt og nýi samningurinn sé einfaldlega annars eðlis. Ég vil því vitna til ummæla Valery Giscard d’Estaing, fyrrv. forseta Frakka, orðum mínum til staðfestingar, en hann hafði yfirumsjón með gerð stjórnarskrárdraganna. Hann sagði blátt áfram á Evrópuþinginu 17. júlí s.l: “Innihaldið er það sama og í stjórnarskránni sem hafnað var, en forminu hefur verið breytt úr læsilegri stjórnarskrá og yfir í tvö óskiljanleg drög að milliríkjasamningum.“Nú um helgina lék mér forvitni á að fá að vita hvort ákvæðið um úrslitayfirráð ESB yfir lífríki sjávar við strendur aðildarríkja með sameiginlegri yfirstjórn fiskveiðimála væri inni í Lissabon-samningnum. Ekki reyndist auðsótt að fá botn í það mál. Í stað samhangandi texta eru nú settir fram 14 milliríkjasamningar og texti þeirra er ekki samhangandi heldur í formi orðalagsbreytinga á samningum sem áður hafa verið samþykktir. Því þarf að bera saman mörg skjöl til að botn fáist í samhengið.Textinn um úrslitayfirráð ESB yfir 200 mílna lögsögu aðildarríkjanna var áður að finna í gr. I.13 í stjórnarskránni en er nú orðréttur eins og hann var þar í einum af nýju samningnum undir fyrirsögninni B. Specific Amendments 19) Title I Article 3 (d): "The Union shall have exclusive competence to establish competition rules within the internal market, and in the following areas . . . the conservation of marine biological resources under the common fisheries policy. " Þetta er mikilvægt fyrir Íslendinga að vita. Vafalaust munu þeir seint sætta sig við að úrslitaákvarðanir um nýtingu fiskistofnanna innan 200 mílna lögsögunnar verði teknar í ráherraráði ESB á árlegum næturfundum sem meðal innanbúðarmanna þar á bæ nefnast: “nótt hinna löngu hnífa” en þar myndi Ísland hafa innan við 1 % atkvæða.En hver er svo skýringin á því að leiðtogar ESB hafa sent frá sér ígildi stjórnarskrár í formi sundurslitins samsafns af lagatextum sem erfitt er að átta sig á. Skýringin er einföld þótt hún hljómi ótrúlega. Við skulum láta fyrrverandi forsætisráðherra Ítalíu, núverandi innanríkisráðherra, gefa okkur skýringuna. Hann sagði 16. júlí s.l. samkvæmt euobserver.com að stjórnarskráin hefði vísvitandi verið gerð ólæsileg fyrir borgarana til þess beinlínis að komast hjá þjóðaratkvæðagreiðslum: “Þeir (ESB-leiðtogar) ákváðu að skjalið ætti að vera ólæsilegt. Ef það er ólæsilegt er það ekki í eðli sínu stjórnarskrá, þetta var viðhorfið. Ef mögulegt hefði verið að skilja textann við fyrstu sýn hefði kannski skapast grundvöllur fyrir þjóðaratkvæði, því að það hefði þýtt, að þar væri eitthvað nýtt að finna.” (Ræða hjá “Center for European Reform” í Lundúnum 12. júlí s.l. Heimild: euobserver.com 16. júlí 2007.)Þetta er óneitanlega makalaus vitnisburður um það virðingarleysi fyrir lýðræðinu sem viðgengst í stofnunum ESB.Breytingarnar frá núverandi skipulagi sem felast í Lissabon-samningnum eru tvímælalaust mjög mikilvægar og fela í sér stórt skref í átt til formlegs stórríkis. ESB fær nú bæði forseta sem ekki gegnir öðru starfi og utanríkisráðherra þótt sá síðarnefndi verði ekki nefndur því nafni eins og stjórnarskráin gerði ráð fyrir heldur “High Representative”. Í stjórnarskránni voru tiltekin fjögur sígild ríkistákn: fáni, mynt, þjóðsöngur og þjóðhátíðardagur en þessi ákvæði eru ekki í nýja samningnum. Þetta eru einmitt ágæt dæmi um feluleikinn og þá sýndarbreytingu sem gerð var á stjórnarskrárdrögunum því að fáninn, myntin, þjóðsöngurinn og þjóðhátíðardagurinn eru þegar til í reynd og verða það áfram. Vafalaust er mikilvægasta breytingin frá núgildandi skipulagi fólgin í því að neitunarvald aðildarríkja er afnumið á rúmlega 60 sviðum og í staðinn koma meirihluta ákvarðanir þar sem krafist er að 55% aðildarríkjanna hafi greitt lagafrumvarpi atkvæði og þeir sem veiti samþykki sitt hafi 65% af íbúum ESB að baki sér. Þetta var nákvæmlega eins í stjórnarskrárdrögunum. Tæpast þarf að taka það fram að þessi tilhögun eykur mjög áhrifamátt stóru ríkjanna en er að sama skapi óhagstæð fyrir smáríkin. Í ríkjabandalögum er oftast reynt að tryggja að stór ríki vaði ekki algjörlega yfir smáríki með sérstökum stofnunum til hliðar við meginþingið. Sem dæmi má nefna öldungadeild bandaríska þingsins þar sem hvert fylki fær tvo þingmenn óháð fólksfjölda. Svipað gildir í sambandsráði Þýskalands. Hins vegar er ekkert slíkt að finna í stofnanakerfi ESB. Þingmannafjöldi á ESB-þinginu verður 750 en Ísland myndi fá 6 þingmenn við aðild og eru það 0,8% áhrif og í ráðherraráðinu fengju Íslendingar 3 atkvæði af 348 eða um 0,86%.Atkvæðavægi smáríkja innan ESB hefur jafnt og þétt farið minnkandi. Sem dæmi má nefna að Þjóðverjar höfðu þrefalt fleiri atkvæði en Danir í ráðherraráðinu, valdamestu stofnun ESB, þegar Danir gengu í bandalagið (þ.e. í EBE fyrir rúmum þremur áratugum). En þeir fá nú fimmtán sinnum fleiri atkvæði en Danir. Mannfjöldi Þýskalands óx um þriðjung við sameiningu þýsku ríkjanna en það skýrir ekki nema að litlu leyti þá breytingu sem orðið hefur á atkvæðavægi þessara tveggja ríkja. Þróunin hefur ótvírætt verið smáríkjum óhagstæð á liðnum áratugum og Lissabons-samningurinn opnar nýjar leiðir fyrir stóru ríkin til að auka áhrif sín enn frekar á kostnað þeirra smærri.''

[Gísli Ingvarsson, 18.12.2008 kl. 12:03]

"......fangabúðum Sovét Gúlaksins hefur að segja um reynslu sína af EVRÓPUSAMBANDINU og reglum þess" Maðurinn hefur örugglega haft reynslu og það slæma frá Sovét. Mér finnst hinsvegar fullgróft að setja það í samband við ESB löggjöf. Það er nákvæmlega ekkert samband þarna á milli. Ef menn vilja ímynda sér að einhver valdasjúk glæpaforusta samansett af fyrrverandi nasistum, ofurfrjálshyggjumönnum og kommúnistum að ógleymdum fas og falangistum bræði með sér yfirtöku á Íslandi og þá væntanlega öllum heiminum að lokum þá er það velkomið mín vegna. Ég nenni ekki einusinni að pæla í svona samhengislausu samsæri illra afla. Þegar kemur að magnleysi Íslands í alþjóðasamskiptum þá er það algert: Totalt ekkert nix núll. 1% formlegt vægi innan ESB væri framför hlutlægt séð. En ef það er staðföst trú manna að ESB sé nýtt sovét þá verður bara svo að vera. Að nota Fullveldi og Þjóðrembing og ótta við stóru ljótu útlendingana til að hræða Íslendinga frá alþjóðasamstarfi sem er friðsamlegt og gagnlegt það finnst mér ljótt.

[Hannes Friðriksson , 18.12.2008 kl. 13:14]

Blessaður Gunnlaugur  Ekki tek ég þessari umræðu nú sem trúboði, heldur eru enn hér að skiptast á skoðunum. Sjálfur tel ég að miðað við þá stöðu sem nú er uppi að regluverk það sem þér er svo illa við hefði bjargað miklu hér, að ég tali nú ekki um hefðum við verið svo lánsöm að móta okkar peningastefnu út frá þeim aðstæðum sem ríkt hafa í okkar aðal viðskiptalöndum, í samvinnu við þau. Sá tími er löngu liðinn að lítið eyland geti ákveðið örlög sín sjálft, þótt gaman væri. Það að vitna til manns sem greinilega hefur ekki góða reynslu frá Svétríkjunum gömlu og líkir regluverkinu þar saman við ESB finnst mér nú vera svolítil skógarferð hjá þér ekki nema ef vera fyrir þær sakir að þeir sem í forystu ESB á hverjum tíma sitja eru þangað kosnir lýðræðislegri kosningu , ekki var því nú fyrir að fara í Sovétinu. Og að mannvonska þeirra og valdagrægi sé svo mikil að þeim sé mikið í mun að níðast á smáþjóðunum þar inni finnst mér nú kannski lýsa hugsanagangi þinum betur en raunveruleikanum.  Blessaður Baldvin  Tek undir nánast hvert orð þitt um að við þurfum upplýsta umræðu um þetta mál og einnig að það væri þarft verk að þýða þau skjöl sem þu þarna nefnir ef það hefur ekki verið gert nú þegar. En forsenda endanlegrar afstöðu okkar hlýtur þó að vera að fram hafi farið aðildarviðræður svo ljóst sé um hvað verið er að ræða. Fyrr getur maður ekki tekið þá upplýstu afstöðu sem nauðsynleg er.  Blessaður Gísli Sammála hverju orði, og sértaklega því síðasta því það er ljótt.

[B.N. (IP-tala skráð) 23.12.2008 kl. 00:31]

Sæll Hannes

Það eru 27 ríki núna aðilar að Evrópusambandinu. Rómarsáttmálinn er og hefur verið ígildi stjórnarskrá ESB allt frá stofnun sambandsins. Nú er unnið leynt og ljóst í Brussel að koma á nýrri stjórnarskrá þar sem vægi ríkja í atkvæðagreiðlum fer eftir fjölda íbúa í hverju ESB-landi í stað þess eins og það var að hvert ríki hafði neitunarvald eins og frægt var þegar danir höfnuðu Maastrich-sáttmálanum í þjóðaratkvæðagreiðlu 1992. 

Þessi úrslit í Danmörku setti allt ESB samstarfið í uppnám vegna ákvæða í Rómarsáttmálanum þar kemur fram að ESB reglurnar skulli yfir alla ganga á jafnréttisgrundvelli þó með þeirri undantekningu að hægt er að fá undanþágu tímabundið meðan ný þjóð er að ná áttum að hún hafi ekki það vald sem hún hafði. Skotar fengu undanþágu fyrir sjávarútveginn sinn í 15 ár á sínum tíma sá tími er nú úti og þeir eru ekki hressir með stöðu mála í dag. Skotarnir hafa ekki meiri rétt en spánverjar sem dæmi að veiða fisk í fyrrverandi fiskveiðalögsögu Skotlands frekar en spánverjar.

Það að tala um aðilarviðræður er blekking ein því reglurnar eru klárar hjá Evrópusambandinu hvað er í boði fyrir þær þjóðir sem hafa áhuga á að gerast aðilar að ESB. Ísland getur hafið viðræður við ESB um það hvort við afsölum okkur fiskimiðunum eftir 5 ár,10ár eða 15 ár sem dæmi. Það er ekki hægt að semja um aðra reglu fyrir Ísland sem ekki eru í gildi hjá ESB-löndunum til framtíðar það er stóra málið!!! 

Baldvin Nielsen Reykjanesbæ