Að byggja stiga.

 

Það er fróðlegt að fylgjast með þeirri umræðu sem nú fer fram um hugsanlegar aðildarviðræður að ESB, og ekki fyrir einfalda menn eins mig að skilja hvert verið er að fara með henni.

Nú eru gengnir í eina sæng menn eins og Styrmir Gunnarsson og Ragnar Arnalds  sem hingað til hafa ekki náð að vera sammála um einn einasta hlut og eru þegar búnir að finna út hvað hugsanlegar aðildarviðræður myndu þýða fyrir þjóðina. Þeir eru greinilega þeirrar skoðunar að svo mikið sem viðræður um hugsanlega aðild megi helst ekki einu sinni fara fram, svo hættulegt sé ESB.

Einhverra hluta minnir þessi umræða mig á skemmtilega vinnuferð sem ég fór í fyrir nokkrum árum með litlu ferðafélagi sem byggir allt sitt starf á sjálfboðaliðastarfi. Fátt er mönnum hollara en að taka þátt í slíku starfi þar sem fjöldi smákónga reyna stöðugt að hafa áhrif á hvernig einföldustu störf eru unnin, allir í góðri trú um að þeirra aðferð sé sú besta og áhrifaríkasta, þótt sumum þyki oft farin Fjallbaksleið að settu marki.

Í þessari vinnuferð var svo sem ekki mikið á dagskrá, annað en að koma litlum fjallakála í viðunandi ástand fyrir sumarið, og laga svolítið til á flötum umhverfis skálann, og ef tími og veður yrði viðunandi að byggja lítinn stiga upp á útsýnishól í nágrenni skálans þar sem ljóst var að hóllinn yrði að holu yrði ekkert að gert. Slíkur var ágangurinn á hólinn.

Allt vannst þetta í góðri sátt og veðrið lék við leiðangurmenn þannig að ljóst var að kveldi fyrsta dags  að unnt yrði að ráðast í byggingu stigans daginn eftir. Formaður félagsins sem vanur var að fást við slíkar jaðartýpur sem þarna voru á ferð sá fram á að skynsamlegt væri að kalla menn saman og útskýra framkvæmdina og markmiðið með henni svo allir gætu gengið til verka morgunin eftir með skýra verkáætlun. Hann sá víst lengi eftir þeirri ákvörðun sinni.

Hópurinn fór  að hólnum og blessaður formaðurinn sem átti sér einskis ills von benti á augljósustu leiðina upp á hólinn og útskýrði fyrir mönnum hvað fyrir honum vakti. Formaðurinn sem var annálaður fjallamaður og gleðipinni hafði gengið næstum hvert fjall á Íslandi og aldrei lent í teljandi vandræðum fyrr en nú að lenti skyndilega í stórsjó lífs síns. Hann átti ekki von á þeim viðbrögðum sem hann fékk.

Þarna voru verkfræðingar og arkitektar, stjörnuspekingur , og stjórnandi einnar stærstu skurðgröfu á Íslandi, og gátu ekki orðið sammála hvernig að skyldi staðið með lagningu þessa litla stiga. Verkfræðingurinn benti strax á að til að hugmynd formannsins yrði að veruleika þyrfti að jarðvegskipta þótt það yrði til þess að hóllinn hyrfi og malarhrúga kæmi í staðinn. Arkitektinn benti á að það þyrftu að vera bogar á stiganum svo hann samlagaðist náttúrinni, Stjörnuspekingurinn sem að vísu var hvort eð er alltaf svolítið annarshugar spurði hvort menn væru orðnir vitlausir,  þessi framkvæmd ef af yrði myndi örugglega sjást úr geimnum.  Og skurðgröfustjórinn sá ekki hvernig hægt ætti að vera að koma þarna inn eftir nógu öflugu jarðvinnuvélum svo hægt yrði að vinna verkið.

Gömul kona sem með var í hópnum og hafði komið þarna á hverju ári í fjörtíu ár var sú eina sem var jákvæð gagnvart hugmyndinni , en benti á lítinn álfasteinn ofarlega í hólnum sem ekki mátti raska , Henni fannst að menn ættu nú að hætta að rífast um aukaatriði, og athuga  hvort ekki væri hægt að búa þarna til manngengan stiga öllum til góðs, mæla þetta út og teikna upp svo ljóst væri hvort þetta væri möguleiki.

Gamla konan og formaðurinn sáu hvert stefndi og vissu af fyrri kynnum af félögum sínum að nú yrði málið rætt í nokkur ár á kvöldvökum og aðalfundum út frá þeirra afmörkuðu sjónarmiðum sem þeir hefðu.

Á meðan félagarnir sváfu því sem þeir töldu svefni hinna réttlátu, og áttu draumfarir um stórkostleg mannvirki sem bera myndu sögu þeirra kynlóð fram af kynslóð, sem þeirra er bjargað hefðu útsýnishólnum fóru formaðurinn og gamla konan út í fallega vornóttina og tóku smá jarðvegssýni í krukku, teiknuðu upp sínar hugmyndir, og höfðu lokið þeirri þeirri vinnu  þegar menn vöknuðu um morguninn.

Verkfræðingurinn sem lært hafði í skóla að alltaf væri öruggast að jarðvegskipta sá að þau sýni sem voru í krukkunni gáfu ekki tilefni til slíkra aðgerða og  samþykkti að ekki væri eftir neinu að bíða, arkitektinn gaf aðeins eftir með nauðsyn allra bogana, stjörnuspekingurinn viðurkenndi að hóllinn sæist ekki einu sinni af næsta fjalli, og gröfumaðurinn varð guðslifandi feginn að þurfa ekki að draslast með gröfuna sína þarna inneftir í sjálfboðaliðastarf.

Gamla konan gaf þeim hafragraut og kakó áður en farið var út og stiginn var byggður á skömmum tíma öllum þeim sem koma á staðinn til mikillar ánægu og gleði, og gamla konan sem tekin var að lýjast í löppunum eftir áralangar fjallgöngur og volk á öræfum  fer enn í dag upp á útsýnishólinn sinn og hugsar um vini sína sem á sínum tíma mikluðu það fyrir sér að safna saman þeim gögnum sem þurfti til að byggja stigann upp á fjallið. Þeir höfðu talið sig vita fyrir alla hina.

 

 

 

 

Athugasemdir

[Úrsúla Jünemann, 2.1.2009 kl. 14:59]

Flott, þessi dæmisaga, alveg frábært!

[Gunnlaugur Ingvarsson (IP-tala skráð) 3.1.2009 kl. 09:49]

Já ég tek undir það að þetta var skemmtileg saga hjá þér, en hefur akkúrat ekkert með ESB að gera.

Þvert á mót sýnist mér þetta sýna fram á tilgangsleysi og reyndar algjört úrræðaleysi sérfræðingaveldisins.

Ég skal segja þér það að ég held einmitt að regluverk ESB hefði örugglega aldrei leyft byggingu þessa stiga.

Þess vegna eigum við Íslendingar að byggja á hyggjuviti okkar og reynslu og það er einmitt það sem Ragnar Arnalds og Styrmir Gunnarsson gera þegar þeir sameinast um það að mæla mjög afdráttarlaust gegn aðild að ESB.

Lestu svo bókina "Váfugl" eftir Hall Hallson sem kom út nú fyrir jólin.

Sú bók rekur mjög vel örlög þjóðar okkar og þær hættur sem þjóð okkar gætu stafað af svona miðstýrðu yfirþjóðlegu apparati eins og ESB er.

[Jóhann Sævar (IP-tala skráð) 3.1.2009 kl. 12:59]

Góð saga og segir eins og Gunnlaugur segir að við eigum að kanna hyggjuvit okkar vel áður en við hlaupum í þetta reglugerðahús, hús þar sem allir passa að missa ekki spón úr aski sínum.

[Hannes Friðriksson , 3.1.2009 kl. 13:48]

Blessaður Gunnlaugur

Það er einmitt þetta sem þú segir "ég held að regluverk....." sem veldur mér áhyggjum í umræðunni. Til þess að vita hver staðan er þarf að fara í aðildarviðræður og kjósa svo um niðurstöðu þeirra umræðna. Það eru margir sem nú munda pennann og segja okkur hitt og þetta um hver útkoman muni verða, áður en látið hefur verið á reyna. þá aðferðafræði kaupi ég ekki , frekar en gamala konan í sögunni.