Paranoja?

 

Það er greinilegt að nú er kominn smá skjálfti í þá Sjálfstæðismenn sem brátt þurfa að útkljá í eigin flokki hver stefna þeirra á að vera gagnvart aðildarviðræðunum að ESB. Erfitt mál sem þeir verða að taka á hvort sem þeim líkar betur eða verr, en vilja þó helst ekki taka á þeim frekar en öðrum málum hingað til. Vilja helst vera í friði og hver sá sem útlistar sínar skoðanir hvað málið varðar er þar með að gera árás á blessaðan flokkinn.

Einn þeirra sem sem nú virðist vera  komin með paranoju á hæsta stigi hvað þetta varðar er þingmaðurinn Ármann Kr Ólafsson sem telur rökrétt að að álykta út frá ummælum Ingibjargar Sólrúnar Gísladóttur að það sé hennar helsta áhugamál að Sjálfstæðisflokkurinn nái ekki samstöðu um hvernig staðið skuli að hugsanlegum aðildarviðræðum, og er nú svo langt leiddur að hann telur formann Samfylkingarinnar helsta andstæðing fyrir inngöngu í sambandið.

Honum finnst furðulegt að formaður flokks sem einn flokka í allmörg ár hefur haft á stefnuskrá sinni inngöngu í ESB skuli stilla samstarfsaðilanum upp við vegg á tímum sem þessum  og láta þá vita hver framtíðarsýn sín sé og telji það ekki þjóna neinum hagsmunum að halda áfram stjórnarsamstarfi að loknu landsþingi Sjálftæðisflokksins verði stefna þeirra andstæð stefnu Samfylkingar hvað þetta varðar.

Getur það verið að Sjálftæðismenn hafi í þessu máli stillt sér sjálfir upp við vegginn með því að þora ekki að taka þetta mál til efnislegrar umræðu fyrr en núna þegar ljóst er að stefna þeirra í einkavinavæðingunni og markaðshyggjuni hefur beðið algert skipbrot með sjáanlegurm afleiðingum fyrir þjóðarbúið?

Nei ég held að Ármann Kr og félagar hans ættu nú að hugsa rökrétt og vinna málið innan sinna raða og vera ekki að nýta þá aðferð sem fyrrverandi formaður flokksins hefur svo rækilega prentað inn hjá þeim sem hina einu mögulegu leið þegar vandamálin steðja að og kölluð hefur verið smörklípuaðferðin. Aðferð sem felur í sér að leiða athyglina frá sjálfum sér og yfir á aðra sem engra hagsmuna hafa að gæta hvað varðr innanhúsmál þeirra Sjálfstæðismanna. Þetta verða þeir að leysa sjálfir.

Athugasemdir

[Einn frá Kagsaakollegiet (IP-tala skráð) 5.1.2009 kl. 13:39]

Væri ekki nær að stjórnarflokkarnir biðu með ESB-aðild og einbeittu sér þess í stað að uppbyggingu efnahagsins og atvinnulífsins?  Það er miklu brýnna að byggja hér upp gott efnahags- og atvinnulíf í staðinn fyrir að eyða kröftum í að komast inn í ESB.  ESB má því bíða að sinni enda leysir það í sjálfu sér ekki efnahagsvanda þjóðarinnar að ganga í ESB.  Við erum með allt niður um okkur í efnahagsmálum og samningsstaða okkar er vonlaus gagnvart ESB nú um stundir. 

Margir tala um það að taka upp Evru sem fyrst, en leysir það einhvern vanda og hvernig þá?  Það eru nefnilega skiptir skoðanir um þetta.  Það er t.d. alls ekki víst að vexti muni lækka hér þá svo að við tökum upp Evru.  Ei síður er það sjálfgefið að vöruverð muni lækka hér við það eitt að taka upp Evru.  Hvernig ætti það annars að vera hægt í landi sem er langt frá alfararleið og þar sem samkeppni er nánst engin?

Svo er stóra spurningin (sem enginn treystir sér til að svara, eða vill svara):  Á hvaða gengi á að taka krónuna upp í Evru?  Þetta er mjög mikilvægt atriði í efnahagslegu tilliti því þessi skiptihlutföll myndu verða varanleg fyrir okkur.  Maður tryggir ekki eftir á í ESB.  Ef krónan yrði tekin upp í Evru á núverandi gengi, yrðum við varnalega undirmáls- og láglaunaþjóð innan ESB.  Þetta er nokkuð sem Samtök iðnaðarins og Samtök atvinnulífsisn myndu að vísu ekki gráta þetta, enda myndi Ísland verda mjög samkeppnisfært innan ESB sem lágkostnaðarframleiðsluland, einskonar ódýr verksmiðja fyrir ESB.  Viljum við þetta?  Ekki ég.

Vanda skal til verksins og eins og danir segja; "Hastværk er lastværk" og "at venta giver rente".  Eigum við því bara ekki að byggja okkur upp sjálf, því eins og danir segja; "selvgjort er vel gjort".  Þú ættir að þekkja þetta, enda bjóstu lengi í Danmörku eins og ég.

[Hannes Friðriksson , 5.1.2009 kl. 15:41]

Blessaður

Ekki átta ég nú mig á því her maðurinn er en gaman væri að vita.

Ég er alveg sammála þér að heppilegast væri að byggja hér upp gott efnahagslíf og sterkt atvinnulíf. Það höfðum við nú flest talið okkur vera að gera, en það fór nú eins og það fór.

Það að fara í aðildarviðræður og sjá hvað þar er í boði leysir ekki skammtímavanda þjóðarinnar og það vita allir, en það skaðar ekki að sjá hvað þar gæti verið í boði og hvernig samningum er hægt að ná. Nei það er ekkert gefið í þessum efnum hvorki vöruverð eða vextir, en þó líklegra en ekki að myndum við á einhverjum næstu árum velja þá leið sem vinir okkar í Danmörku völdu og ganga í ESB að viðskipataumhverfið yrði á sviðuðum nótum og annarsstaðar í Evrópu. Við gætum eins og félagar okkar þar ytra setið núna og hugsað um hvert við vildum til að mynda fara í sumarfríinu, en ekk verið að hugsa um hvort við yfirleitt höfum vinnu til að taka sumarfrí frá.

Auðvitað eiga menn að taka þessa umræðu og það fyrr en seinna því eins og danskurinn segir selvgjort er velgjort, og því betra að við tökum okkar ákvarðanir sjálf hvar við viljum halla okkar höfði til framtíðar. Það gerðu þeir og sjá ekki eftir því í dag. Þeir vita að hika er sama og tapa, en átta sig líka vel á í hverju góð fjárfesting liggur því geta þeir enn í dag þrátt fyrir þrengingar leyft sér að bíða og notað gamla málháttin at vente giver rente, og þurfa ekki til að mynda að taka fleiri lán til að sökkva dýpra til að koma sér út úr ógöngunum, eins og við erum að gera núna sökum þess að efnhagstefnan var enginn undanfarin 17 ár. Hefði það hjálpað okkur ef við hefðum verið kominn inn og unnið okkar efnahagstefnu út frá Maastrict samkomulaginu og myndað okkur efnahagstefnu í samvinnu við þá er við eigum í mestum viðskiptum við það er ESB. Útrásarjöfrarnir hefðu þá kannski ekki keypt bæði Illums og Angletarre í sínu nafni en látið okkur borga