Að sjá ekki sólina fyrir sjálfum sér

 

Ég veit ekki alveg hvað maður á að halda, nú eða segja. Maður hafði einhvern veginn í sínum villtustu draumum vonast til að menn færu nú að ná áttum og sætta sig við þá stöðu sem nú er uppi.  Reyna að gera það besta mögulega úr stöðunni, og halda áfram fram á veginn. Átta sig á að til þess að ná tökum á stöðunni er breytinga þörf.

Nú hafa um það bil þrettán þúsund íslendingar tekið því af æðruleysi að vera sagt upp störfum, áttað sig á að til að vinna úr stöðunni er svarið ekki að dvelja í heimi neikvæðninar og óttanas við breytingar. Heldur horfa fram á veginn í leit að nýjum tækifærum sem breytingarnar hafa í för með sér.

Það þýðir lítið og er hreint ekki líklegt til árangurs sú aðferðafræði sem sjálftæðismenn hafa valið sér í þinginu þessa dagana. Að setja sig í stellingar fórnarlambsins í málinu, og standa á móti hverri þeirri breytingu sem þar eru lagðar til. Og kannast ekki einu sinni við að það eru aðeins tvær vikur síðan að þeir þóttust vera meira en til í þær breytingar sem nú eru ræddar.

Öllum hefur verið ljóst og það í talsverðan tíma að til að endurvinna traust á stjórn peningamálastefnunnar þyrfti að skipta um stjórn Seðlabankans, það hefur mönnum verið ljóst hérlendis og erlendis. Það er ekki eins og hér sé um einhverjar persónulegar aðfarir að ræða gegn stjórnendum Seðlabankans, heldur mun frekar að komið hefur í ljós að þeir er þar sitja eru ekki réttu mennirnir til að stjórna bankanum í þeirri stöðu sem nú er. Þeir njóta ekki þess trausts sem þarf.

Sá málatilbúnaður sem sjálfstæðismenn hafa nú í þinginu breytir engu um það traust sem til Seðlabankans er borið. Það er eins og það sé fyrst nú sem renni upp fyrir þeim ljós að hér sé skollinn á kreppa. Þeirra kreppa felst í því að fólkið kallar á breytingar.Ein þeirra breytinga er að hreyft verði við einum þeirra. Manni sem í  þeirra huga er hafin yfir gagnrýni, jafnvel þó hún sé á rökum reist. Þeir eru í sálarkreppu hins hrokafulla, sem sér ekki sólina fyrir sjáfum sér. Það getur varla verið góð staða.

 

    

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Athugasemdir

[Hildur Helga Sigurðardóttir, 8.2.2009 kl. 10:41]

Það er sorglegt að á þessarri ögurstundu skuli ekki vera hægt að hefja sig upp fyrir flokkapólitík og sameinast um það sem gæti verið best fyrir þjóðina.

[Úrsúla Jünemann, 8.2.2009 kl. 18:05]

Þeir í Sjálfstæðisflokknum hugsa ekki um hag þjóðarinnar heldur um hag flokksins. Þetta verður með hverjum degi ljósari. Þeir geta einfaldlega ekki sætt sig við að starfa undir yfirstjórn annarra flokka. Valdagræðgi er alveg að drepa þennan flokk.