Eineltisstíllinn.

 

Hann var traustvekjandi og hlýr, Mats Josefsson sem leiðir leiðir nefnd um endurreisn fjármálakerfisisns í Kastljósi í gærkvöldi. Talaði mannamál sem allir skildu, og skilaboðin voru skýr. Bankastjórarnir hverjir sem þeir eru, geta ekki vikið sér undan ábyrgð á sínum gjörðum  eða aðgerðaleysi, og svo hitt sem virðist liggja í augum uppi , að komin sé tími til að eigendur bankanna taki ábyrgð á þeim, og fari að gæta hagsmuna sinna þar.  

Eitthvað virðast skiptar skoðanir á því hvort nauðsynlegt sé í árferði sem þessu að eigendurnir þ,e ríkið gæti hagsmuna sinna í bönkunum. Maður gat ekki betur skilið orð formanns nefndarinnar en að hann væri ánægður með þær breytingar nú ættu sér stað, að ríkið væri farið að gæta hagsmuna sinna í bankanum. En hann talaði varlega.

Geir H Haarde vissi alveg hvað hann var að gera þegar hann hóf umræður á Alþingi með fyrirspurn í eineltisstílnum um hvort verið gæti að ríkistjórnin ætlaði sér að gera einhverjar breytingar á bankaráðum sem nú sitja. Hann vissi svarið fyrirfram, að ekki væri hægt að útiloka slíkt. Einhvern veginn rennur manni nú í grun (svo maður leyfi sér að beita samsæriskenningunni á móti eineltisstílnum) að hann hafi áður vitað að formenn tveggja bankaráða myndu segja af sér í kjölfarið. Hann hafði nefnilega sem forsætisráðherra lofað þessum herramönnum að þeir gætu gert það sem þeir vildu og engin pólitísk afkipti yrðu af starfi bankaráðanna.

Mats Josefsson er ekki að koma að svona málum í fyrsta skipti, og hann virðist vita hvað hann syngur. Árangur hans sýnir það. Hann kallar eftir ábyrgð eigandanna og veit fullvel að eigendurnir eru ríkið, Hann veit að ríkið er eina aflið sem getur leyst þetta mál, og að nú verði það að koma að málum. Sú aðkoma verður alltaf pólitísk hvort sem manni líkar það betur eða verr. Jafn pólitísk og afsögn bankráðsformannana tvegga, sem báðir eru innvígðir og innmúraðir. Hefðu þeir ekki verið þar fyrst og fremst af pólitískum hvötum hefðu þeir ekki sagt af sér.

Það er ljóst að stjórnmálamenn verða að gæta sín þegar kemur að pólitískum afskiptum á bankakerfinu. Það vissu þeir þegar þeir á einni nóttu yfirtóku það og gerðust þar með eigendur að  því. Það er á ábyrgð eigendanna að bankakerfið virki. Hvernig menn ætla að komast hjá pólitískum áhrifum undir þeim formerkjum sem nú eru á ég erfitt með að sjá. Þeir sem undanfarin ár hafa farið með stjórn bankann gefa nú ekki tilefni til að það þurfi endilega að vera svo slæmt að hverfa aðeins til baka og endurskipuleggja bankanna þannig að þeir stæðu vörð um innstæður allra, en ekki bara sumra.

 

Athugasemdir

[Ragnhildur Kolka, 12.2.2009 kl. 21:16]

Hvaða vænisýki er þetta eiginlega? Á stjórnarandsaðan núna bara að vera stimpilpúði fyrir ríkisstjórnina? Felst virðing alþingis núna allt í einu í því að stjórnarandstaðan þegi? Er líklegt að Steingrímur J. og Jóhanna í stjórnarandstöðu hefðu bara beðið eftir því að stjórnin lyki máli sínu svo þau gætu klætt sig í frakkana og farið heim? 

Einelti er ítrekuð athöfn eða hegðun. Fyrirspurn Geirs Haarde á þingi hefur ekki komið fram áður, en hún kom af gefnu tilefni. Viltu ekki kynna þér skilgreiningu orðsins einelti áður en þú ferð að veifa því af þessari lausung í kringum þig. 

[Árni Gunnarsson, 13.2.2009 kl. 09:28]

Ég fæ alltaf svolítinn aulahroll þegar ég heyri sjálfstæðismenn tala um ríkisfjármálin núorðið. Þeir setja upp gáfumannasvip og af yfirbragðinu gæti manni skilist að þeir hefðu barasta gott vit á peningamálum!

Og ekki fæ ég betur séð en að Flokkurinn sé ákveðinn í að bjóða fram í næstu kosningum-  meira að segja í öllum kjördæmum!

Eru þeir ekki örugglega að grínast Ragnhildur?