Draumadátinn á Vellinum

 

Brottför hersins hafði mikil áhrif hér á Suðurnesjum. Fjöldi manns missti þá atvinnu sína og með sameiginlegu átaki tókst sem betur fer að koma þar flestum í vinnu á ný. Menn litu til varnarsvæðisins með áhuga, gerðu sér jafnframt ljóst að þar þyrfti að fara með mikilli gát gagnvart íbúum og atvinnurekendum hér á Suðurnesjum.

Þetta hafa menn haldið að mestu leyti í heiðri og reynt að gæta þess að sú starfsemi sem fram fer á vallarsvæðinu væri ekki í beinni samkeppni við þann atvinnurekstur sem fyrir var. Þannig voru menn framan af sammála um að að það húsnæði sem á Vellinum yrði ekki nýtt til sambærilegrar starfsemi og væri nú þegar á svæðinu. Að samkeppnisstöðu yrði ekki raskað sökum brotthvarfs hersins.  Nú hefur verið opnuð mikil og góð gistiaðstaða  á Vellinum, í  húsi no 761 sem áður var kallað Billetting í beinni samkeppni við hliðstæðan rekstur niðri í bænum. Þar með hafa verið brotin þau loforð sem gefin voru að húsnæði það sem á Vellinum væri yrði ekki nýtt í samkeppni við þann rekstur sem fyrir var í Reykjanesbæ.

Nú um síðustu helgi virðist þó hafa keyrt um þverbak hvað þessa þróun varðar og þeir veitingamenn sem byggt hafa upp rekstur sinn niðri í Reykjanesbæ eru ekki par sáttir enda ekki nein ástæða til. Nú virðist svo vera í miðri kreppu að félag sem er í meirihlutaeigu íslenska ríkisins sé komið í beina samkeppni við veitingamenn í Reykjanesbæ, og eftir því sem maður heyrir á ansi hæpnum eða óeðlilegum forsendum.

Nú á maður náttúrulega ekki að tala niður góðar hugmyndir, en allt hefur sinn stað og sína stund. Nú er hvorugt. Því er nú flaggað á síðum blaða að draumadáti Reykjanesbæjar hafi fengið Officera klúbbinn á leigu, og jafnframt að opnuninn hafi farið þar vel fram um síðustu helgi. Á sama tíma voru aðrir veitingarstaðir bæjarins tómir. Veitingamenn sem sumir hverjir höfðu varið ártugum í uppbyggingu veitingastaða sinna þurfa nú að að fara að keppa við ríkisstyrktan skemmtirekstur dátans á Vellinum.

Því er nefnilega haldið fram að ekki einungis hafi manni verið afhentur þarna rekstur án þess að öðrum byðist, heldur líka að allan þann tíma sem sem uppbyggingarstarfið fór fram hafi dátinn verið á fullum launum frá Reykjanesbæ sem kynningarstjóri Víkingaheima. Þeir sem nú eru komnir í samkeppni við dátann greiddu honum launin á meðan hann undirbjó samkeppnisreksturinn.

Jafnframt gengur sú saga að nú hafi dátinn ekki leigt húsið til rekstrar alltaf og stöðugt eins og flestum hafði dottið í hug heldur hafi honum verið boðið af Kadeco að hann þyrfti aðeins að greiða leigu af húsnæðinu þegar þar færu fram atburðir. Ljótt er að heyra ef rétt reynist.

Nú verður að gera þá kröfu til Kadeco að á meðan kreppan gangi yfir sé þar gætt ýtrustu sanngirni gagnvart þeim atvinnutækifærum sem í Reykjanesbæ liggja. Að það verði ekki af völdum Kadeco að þeir sem varið hafa áratugum til uppbyggingar rekstrar í bæjarfélaginu verði nú að láta í minni pokann sökum óþarfs kapps við að koma öllu húsnæði á Vellinu í gagnið svo fljótt sem auðið er. Þar þurfa menn að hægja á sér á meðan kreppan gengur yfir til að ganga ekki á þau atvinnutækifæri sem sköpuð hafa verið. Hér skulu menn  ganga hægt um gleðinnar dyr.