þeir vilja halda áfram að fitna á fjósbitanum.

 

Opinn og gegnsær markaður er var í morgun megininntak samtals Þorhalls Jósepssonar við Ásgeir Margeirssonar í þættinum auðlindinni. Þetta telur Ágeir sem jafnframt er forstjóri Geysis Green Energy, sem á sínum tíma keypti hlut ríkisins undir þeim formerkjum að einkaaðilar væru betri til að reka orkuver okkar landsmanna. Nú þarf að leiðrétta svo einkaaðilarnir njóti ávallt sömu kjara og ríkið  og þeim þar með gefið ákveðið öryggi í sínum rekstri.Áhættufjárfestingin er ekki að skila sínu.  

Á sínum tíma,  áður en einkaaðilar fundu út að það væri landsmönnum hagkvæmast að einkaaðilar rækju orkuverin og ákveðið var að einkavæða hlut ríkisins í Hitaveitu Suðurnesja var hér einfalt kerfi þar sem ríki og sveitarfélög tryggðu neytendum eins lágt verð á orkunni og mögulegt var.Enda flest orkufyrirtækin í eigu opinberra aðila sem fyrst og fremst hugsuðu um að afla þeirrar orku sem nauðsynleg var og gerðu ekki kröfu um jafn háa ávöxtunarkröfu og þeir fjárfestar sem nú eru komnir inn í HS. Nú er það þeirra hagur að trygging fyrir hagkvæmni fjárfestingarinnar að þeim sé tryggður jafn aðgangur og opinberum aðilum að auðlindinni, burtséð frá því hvort það séu ódýrara fyrir neytendur orkunnar.

Ljóst er að sú uppskipting sem fram fór á Hitaveitu Suðurnesja í kjölfar einkavæðingar fyrirtækisins hefur ekki hvorki skilað neytendunum lægra orkuverði, né heldur bætt rekstrarstöðu HS, nema síður sé. Það sem þó er gætilegast í þessu til felli er að það er ekki eingöngu það fyrirtæki sem einkavætt var, sem hefur aukið rekstrarkostnað vegna þessa heldur nær þetta yfir öll orkufyrirtæki í landinu, sem orðið hafa að aðskilja bókhaldslegan rekstur sinn með þeim kostnaðarauka sem því fylgir  til að uppfylla ákvæði laga sem sett voru til að tryggja einkaaðilinn næði á sínum tíma ekki yfirráðum yfir þeim auðlindum sem voru í eigu HS.

Nú vilja Geysis Green menn meiri áhrif og tryggja að í framtíðinni sé það öruggt að samfélagslegur rekstur sem hugi fyrst og fremst að hag eigendanna hins opinbera komi ekki til greina. Að það sé ekki í þeirra þágu að verðið sé eins lágt og mögulegt er til neytendanna heldur fyrst og fremst að ávallt sé ljóst að ávöxtun þess fjár er fjárfestar setja inn í slík fyrirtæki skili sér í vasa þeirra. Þá varðar lítið um samfélagið í kringum sig á meðan þeir fitna á fjósbitanum. Þannig virkar víst frjáls samkeppni, jafnvel þó að umhverfið hafi verið ljóst áður en til hennar kom.

Athugasemdir

[Sigurður Haraldsson (IP-tala skráð) 3.4.2009 kl. 08:59]

Það er vonandi að menn hafi fengið nóg.

Það er mikilvægt að standa vörð um samfélagsþjóustu í orkumálum, í fjarskiptum, í heilbrygðismálum, tryggingarmálum og húnsnæðismálum.

Það þarf að afnema allt sem heitir bankaleynd, banna trúnaðarupplýsingar um viðskipti opinbera aðila við stóra kaupendur á orku, afnema lífeyrissjóði og áskrift þeirra að sparnaði landsmanna.

Ef einkaaðilar hafa áhuga á að byggja raforkuver geta þeir gert það á sinn reikning en þeir vita líka að hverju þeir ganga.   Félag í samfélagslegri eigu getur haft forskot og hugsanlega fengið einhvað sem er í samfélagslegri eigu endurgjaldslaust enda verður rekstur þess þá hafkvæmari fyrir þá sem njóta en einkaaðilinn verður þá bara að keppa við þessi skilyrði með sitt fé og hætta því með þessa staðreynd. Ef hann vill ekki hætta sínu fé í samkeppnina þá er það bara fínt og hann finnur sér aðrar leiðir til að eyða sínum kúlulánum.

Sigurður Haraldsson

[Baldur Hermannsson, 4.4.2009 kl. 01:28]

Fitna á fjósbitanum? Hvers konar afbökun er þetta eiginlega á gamalli og góðri þjóðsögu.