Vinstra vor.

 

Kosningunum er lokið, og nú virðast vera framundan tímar breytinga. Breytinga á mörgum sviðum. Kannski mest um vert að flestir sem þátt tóku virðast koma sæmilega heilir frá kosningunum eftir ófrægingarherferð sem andstæðingar þeirra hafa staðið fyrir og nánast jarðað við einelti á stundum eins og í tilfelli Björgvins G Sigurðssonar. Hann átti nánast einn manna að bera  ábyrgð á hruninu eins og vefmiðlar þeirra blámanna á Suðurlandi hafa gefið í skyn undanfarnar vikur og mánuði. Og þeirra menn hvergi að hafa nærri komið.  Þar sýndu þeir sitt rétta andlit,andlit sem fæstir hefðu verið sáttir við að sjá í speglinum að morgni.  Björgvin hlaut útstrikanir og tilfærslur á lista, en jafnframt ljóst að tæplega 95% kjósenda sem sem ekki töldu ástæðu til að hreyfa á nokkurn hátt við nafni hans treysta honum áfram. Hann hefur fengið uppreisn æru og menn átta sig nú betur en nokkru sinni fyrr hver hans hlutur er hvað varðar þær breytingar á stjórnarháttum sem framundan eru. Hann er einn fjölmargra sem gerði þær mögulegar, með afsögn sinni.Og var sá eini sem hafði axlaði pólitíska ábyrgð.

Nú virðast vera framundan miklar breytingar. Eitt þeirra mála sem ekki hefur mátt ræða upphátt hingað til án þess að grátkór  vörsludeildar LÍÚ  Sjálfstæðisflokkurinn ryki upp rammakvein  kvótamálið komst vel í umræðuna, og ljóst hvar sá flokkur stendur í því máli. Þar má ekki hrófla við neinu, og þeir sem dirfast að ræða það fá á stimpil hins fávísa, frá þeim er kvótann eiga eða verja. Öðrum en þeim er hafa heimsótt skrifstofur kvótaeigendanna og fengið sínar útskýringar þaðan er óheimilt að tala um það því þeir hafa ekki vit á því. Né forsendur til að mynda sér skoðun. Öllum er þó ljóst þar á meðal Mannréttindadómstólnum að það kerfi stenst ekki einu sinni kröfur hvað varðar almenn mannréttindi. Og að djúp óeining ríkir um það á meðal þjóðarinnar. Það þarf að ræða svo sátt náist. Það þýðir ekki að láta eins og allt fari hér á hliðina þó því kerfi verði breytt og kvótinn færður á ný í eigu þjóðarinnar í samstarfi  þeirra aðila er þar koma að.

Annað mál  sem einnig  varð að kosningamáli þvert ofan í það sem vilji einangrunarsinnanna var ESB aðildarviðræður, og öllum ljóst eftir að nú verður ekki lengur beðið með að fara í þá umræðu. Það er ljóst að hugmynd þeirra Sjálfstæðismanna um að leyfa Alþjóða Hvalveiðiráðinu eða  bara einhverjum öðrum að stýra þeim viðræðum leiðir ekki til neins og er ekki einu sinni fær. Þetta er mál sem við verðum að leysa sjálf, og þjóðin verður að kjósa um að lokum. Ábyrgð Vinstri Grænna er mikil og og það er nú í þeirra valdi hvort að það vinstra vor í stjórnmálum sem úrslit kosninganna kalla á renni hér upp , eða hvort þvergirðingsháttur sumra þar innandyra leiði til stjórnarsetu annað hvort Framsóknarflokks, eða Sjálfstæðisflokks  að nýju.

Úrslit þessara kosninga eru skýr . Minnihlutastjórn er orðin að meirihlutastjórn, og þjóðin reiðir sig á að þeir er hér hafa farið með völdin síðustu áttatíu daga séu þeir best er treystandi til að leiða þjóðina út úr þeim ógöngum sem einkavæðingarátta framsóknar og íhaldsins leiddu okkur í. Það verður ekki auðvelt, og getur vel kostað fylgi þegar fram líða stundir, því ljóst er að sumt af því sem gera þarf verður óvinsælt í augum sumra. Stjórnmál eru ekki spurning um tímabundið fylgi, heldur list hins mögulega og nú er verkefni næstu stjórnar að gera hið nánast ómögulega mögulegt. Að rétta við hag heimilanna og fá atvinnulífið til að snúast á nýjan leik. Jafnaðar og félagshyggjumenn hafa nú fjöregg þjóðarinnar í höndum sér , og vita að það má ekki brotna því þá verður þeim ekki treyst á nýjan leik.