Nú er tækifæri til að leiðrétta mistökin.

 

Maður veltir svo sem ýmsu fyrir sér í hallærinu. Hvernig á því stendur að svo er nú komið að stór hluti íslensku þjóðarinnar gengur um atvinnulaus og helsta verkefni okkar er að láta daginn líða án teljandi áfalla. Hvort það sé virkilega rétt að það erum við sem atvinnulaus eru sem erum sá baggi samfélagsins sem réði falli þjóðarbúsins. En kemst þá alltaf að þeirri niðurstöðu að maður sé nokkurn veginn saklaus.

Finnst sumstaðar vera farið að fenna yfir sporin, og menn að detta í sama gamla farið þó við séum ekki ennþá komin upp úr því sem við festum okkur í. Blöðin farin að birta fréttir á nýjan leik, byggða á heimildarmönnum þar sem að því er virðist aðeins tveir heimildarmenn hafi verið til frásagnar. Annar útlendingur sem ekki má segja hver er og löngu farinn á brott, og hinn íslenskur buisnessmaður í vanda, sem þarf að tala upp gengi vonlauss fyrirtækis, sem rambar á barmi gjaldþrots. Fyrirtækis sem stofnað var til á grundvelli ódýrs fjarmagns og án annarrar hugmyndafræði en græðginnar og ofurmats á hæfileikum og kunnáttu. Nú reynir sá forsvarsmaður þess allt sem hann getur til að halda yfirráðum yfir hlut sem ríkið raunverulega ræður yfir í gegnum bankanna. Og ráðamenn láta hann komast upp með það athugasemdarlaust.

Maður veltir fyrir sér hvernig menn fá þá útkomu að erlendir fjárfestar sem fylgst hafa með ættu að vera að sýna  þeim fyrirtækjum áhuga, sem stofnuð voru á tíma góðæris og með ódýru lánsfjármagni áhuga, en eru samt rekinn í bullandi tapi. Hvað þeir sjái fyrir sér með fjárfestingu norður í dumbshafi, þar sem fyrirfram gerðir samningar við orkunotendur gefa ekki tilefni til að eftir miklu sé að slægjast. Nema það það sé orkunotandinn sjálfur sem nú telur sig geta náð orkusölufyrirtækinu á góðu verði.

Það voru margar vitleysur gerðar í nafni einkavinavæðingar og frjálshyggjunnar á sínum tíma. Ein þeirra var einkavæðing á hlut ríkisins í HS. Gjörningur sem hefur fært sumum er aðkomu smá aur á bankabók, en gert þjóðarbúinu sem heild meiri skaða en gagn. Orkuveitan situr uppi með reikning sem hún á erfitt með að borga. Hafnarfjarðarbær bíður eftir að fá borgað. Geysir Green er því sem næst gjaldþrota, og Reykjanesbær er í miklum vanda þessa stundina sökum hlutar sem þeir áttu þó skuldlaust áður. Aðkoma einkaaðilana að fyrirtækinu virðist því miður hafa veikt þann góða rekstur sem þar var áður, og byggður var á þörfum almennings og mögulegri sölu umframorku án þess að farið væri í klárar áhættufjárfestingar.

Nú þegar ljóst er að eignarhluturinn er aftur komin í hendur ríkisins teldi maður maður kannski skynsamlegt út frá almannahagsmunum til framtíðar að tímabært sé að ríkið leysi þennan hlut til sín, fórnarkostnaðurinn er að vísu mikill en eflaust er hægt að senda þann reikning beinustu leið í Valhöll, þar sem menn eru nú í naflaskoðun og tilbúnir til að greiða fyrir fyrri mistök, og jafnvel skila því sem illa var fengið.

Áhugi að utan á Geysi Green