Engu að breyta?

 

Bjarni Benediktsson gerði  fyrirhugaða fyrningarleið í sjávarútvegi að umtalsefni í eldhúsdagsumræðum á alþingi í gærkvöldi, og sagði eitthvað á þá leið að ekki mætti líta á alla þá er ekki gætu samþykkt þá leið sem málpípur útvegsmanna. Þar er ég honum sammála, því ljóst er að fleiri leiðir eru að markinu og þær ber að ræða. Eingöngu þannig næst sátt um málefnið.

En til þess að sátt náist verður að vera sáttarhugur fyrir hendi, Jóhanna Sigurðardóttir hefur sýnt þann hug og sagt að þetta yrði að vinnast í sátt meðal aðila, það væri ekki meining þessarar ríkistjórnar að setja hér allt á annan endann að ástæðulausu. Meirihluti þjóðarinnar væri sammála um að kvótinn yrði í eign þjóðarinnar, og að því marki bæri að stefna.

Friðrik J Arngrímsson er ekki sama sinnis ef marka má ummæli hans í Fréttablaðinu í dag. Kvótinn skal vera eign þeirra sem nú hafa keypt veiðiheimildirnar, sama hvað tautar og raular, og hann sem varðhundur útgerðarmanna gefur sig hvergi. Segir allar hugmyndir Jóhönnu Sigurðardóttur vera tálsýn eina þegar hún dregur fram að Ísland skuli stefnan að því að verða leiðandi í mótun og stjórn sjávarútvegsstefnu ESB. Verðugt og hátt markmið myndu sumir segja, en framkvæmdastjóri LÍÚ sér bara dauða og djöful framundan. Hann vill ekki breytingar á einu eða neinu, og er til viðræðu um það.

Eitt er að verja hagsmuni, og auðvelt að verja þá sem eðlilegir geta talist. Kvótakerfið er ekki eitt þeirra sem eðlilegt getur talist, enda þjóðin ekki verið sammála sjónarmiðum LÍÚ undanfarna áratugi.Mannréttindadómstóllin hefur dæmt í málinu og er sammála meirihluta þjóðarinnar. Mál þetta þarf að leysa, og það þarf að fara að gerast svo sjávarútvegurinn fái búið við eðlileg rekstrarskilyrði. Að hægt sé að sjá fram í tímann hvað verður.

Afstaða forráðamanna LÍÚ, er í raun eini hlekkurinn sem hindrar lausnina. Þeir vilja enga lausn heldur hafa allt eins og var. Og í þeirra huga eru allar breytingar sem snúa að markmiðum og leiðum aðför að greininni. Þeir verða að breyta hugarfari sínu og opna upp fyrir umræður um málið svo lausn finnist. Og kom jafnvel með hugmyndir um í hverju lausnin gæti falist.  Því annars gætu þeir setið uppi með fyrningarleiðina óbreytta, því enginn fær að að vita hvaða leiðir þeir sjá til lausnar vandans. Vanda sem þeir eru aðilar að og leysist ekki án þeirra aðkomu. Þeir þurfa eins og aðrir að liðka til.