Það verður ekki bæði sleppt og haldið.

 

Maður spyr sig óneitanlega þessa dagana á hvað vegferð þessi þjóð eiginlega er. Staðan er ljós, og vitað er hvað þarf að gera til að hjólin fari að snúast á nýjan leik. En svo virðist sem menn eigi erfitt með að horfa og sætta sig við stöðuna eins og hún , og þvæla málið eins lengi og það er unnt vitandi þó  vel hver niðurstaðan verður. Það verður ekki komist undan því að samþykkja ICESAVE hvort sem mönnum líkar það betur eða verr.

 

Þeir berja sér á brjóst formenn þeirra tveggja flokka sem ferðalagið hófu með einkavæðingarstefnu sinni, og þykjast vissir um að hægt sé að ná betri samningum en nú eru komnir fram. Þrátt fyrir að öll skilaboð sem hingað berast segi hið andstæða. Menn eru ekki tilbúnir til að eiga frekari viðskipti við Ísland fyrr en málefnum ICESAVE er lokið. Ekki einu sinni Norðurlandaþjóðirnar.

 

Lykilinn að endurreisn þessa þjóðfélags er að ná samningum við helstu viðskiptalönd okkar, og að það verði gert á þann hátt að þau séu sannfærð um að Ísland hyggist standa við þær skuldbindingar sem landið hefur áður undirgengist. Hér verður ekki bæði sleppt og haldið. Ríkið eins og þegnarnir standa nú í þeirri stöðu að gera upp í eigin ranni. Breyta því sem unnt er að breyta, en eyða ekki orku í berjast við vindmillur sem kannski ekki einu sinni eru þar.

 

Þeir belgja sig út formenninnir tveir sem þykjast hvergi nærri hafa komið, og telja það líklega lausn að hægt sé fella þennan samning og jafnvel hægt að dæma í þessu máli fyrir Héraðsdómi Reykjavíkur. Og þá verði útkoman örugglega önnur. Er það furða að maður velti fyrir sér um hvað þessir menn séu eiginlega að hugsa ? Hvernig væri að þeir hættu nú að þvæla þetta mál út í hið óendanlega, svo hægt sé að snúa sér að því sem máli skiptir. Stöðu heimilanna og atvinnuveganna. Þau mál er ekki hægt að eiga við fyrr en gengið hefur verið frá erlendri lánafyrirgreiðslu til langs tíma. Og þar er samþykkt ICESAVE sá þröskuldur sem fara verður yfir til að árangur náist.

 

Það er komin tími til að halda áfram og átta sig á raunveruleikanum. Raunveruleika sem bæði formönnum beggja Flokkanna ætti að vera ljós nú þegar. Það voru þeir sem voru við stjórnvölinn þegar ökuferðin hófst, sem varð til þess að þetta þjóðfélag fór fram af bjargbrúninni án þess að reynt væri að stíga á hemlanna. Þeir ættu að sjá sóma sinn í að vera ekki að þvælast fyrir á slysstaðnum rétt á meðan verið er að koma hinum slösuðu til hjálpar.