Aðferðarfræði útrásarvíkinga.

 

Málefni Hitaveitu Suðurnesja, er flókið mál. Fyrst og fremst flókið sökum þess flækjustigs og fjálmálagerninga sem þeir einkavinavæðingarmenn hafa komið því í. Sem jafnframt virðist vera hluti af aferðafræði þeirra.   Sama var með bankana, og fjármálalífið hér í landinu. Fæstir skyldu málið, en alltaf vorum við sannfærð um að hér væri allt í lagi. Þetta væri íslenska útrásin og þeir sem skyldu ekki snilldina þyrftu á endumenntun að halda. Við trúðum, eða vildum ekki opinbera fávisku okkar, og því fór sem fór.

 

Sgirún Elsa Smáradóttir fulltrúi Samfylkingarinnar í stjórn Orkuveitu Reykjavíkur er ekki sátt víð þann samning sem Magma Energy hefur gert við Orkuveitu Reykjavíkur, og telur að hætta sé á að í þeim samning  sé mikil áhætta tekin. Og segir jafnframt að Reykjanesbær hafi samið af sér hvað varðar sölu á sínum hlut til Geysis Green Energy, sem skv. fjölmiðlum undanfarið, virðist vera fyrirtæki komið að fótum fram. Eitthvað virðist það fara illa fyrir brjóstið á bæjarráðsformannininum Böðvari Jónssyni, sem í þessu viðtali á vefmiðli Vísis í gær beitir kunnri aðferðafræði útrásarvíkinganna og segir hana ekki hafa næga þekkingu á málinu. Og málið er þar með útrædd, eftir  skýringar hans á tryggingum og öðru er slíkum samningum fylgja.

 

Það væri óðs manns æði að fara að reyna að setja sig inn í þennan samning, og er sennilega einnig trúnaðarmál þannig að erfitt  gæti verið að nálgast hann, og ekki ætla ég mér að fara út í að skapa mér óvild Böðvars með því að fjalla um samninginn á opinberum vettvangi. Mál Hitaveitu Suðurnesja snýst nefnilega ekki um fjármálagerninga meirihlutans sem nú þegar hefur misst tök á fjármálum þess sveitarfélags sem þeir voru  valdir til að gæta. Heldur snýst málefni Hitaveitu Suðurnesja um prinsipp, og skynsemi. Og þar virðist maður koma að tómum kofanum hjá formanni bæjarrárðs Reykjanesbæjar.

 

Málið snýst um hvort eðlilegt og rétt sé að nýtingarréttur þeirrar auðlindar sem nú er ætlað að bjarga okkur út úr þeim vandamálum sem við nú erum í, verði afhentur til erlendra aðila. Að það verði erlendir aðilar sem njóti ávaxta þeirrar uppbyggingar sem almenningur á Suðurnesjum  hefur byggt upp. Málið snýst um hvort ekki sé kominn tími til fyrir okkur að hugsa fyrst um hver er okkar hagur, og síðan um hver er hagur þeirra sem vilja nýta okuna sem við höfum hér til sölu. Að það verði íslenskur almenningur og þjóð sem að lokum njóti þeirra gæða sem landið hefur gefið okkur. Einfaldara getur það nú ekki verið.

 

Nú er kominn tími til að hugsa út fyrir þann kassa sem frjálshyggjuguttarnir vilja að við hugsum innan, og athugum hvort  ekki sé eitthvað meira þarna úti en þeir vilja að við sjáum. Hvort við sem sameinuð þjóð getum komið okkur sjálf út úr þeim vanda sem við nú stöndum frammi fyrir, notið þess arðs sem landið gefur okkur án aðstoðar þeirra sem nú halda að hér sé brunaútsala á eigum þjóðarinnar.  Það er þess virði.

 

 

 

Athugasemdir

[Ægir Óskar Hallgrímsson, 21.8.2009 kl. 21:14]

Ég skynja fnyk af þessu máli..það eru einhverjir Íslendingar á bakvið þetta sem ætla sér að vera með peningaþvott gegnum þetta kanadíska fyrirtæki, mitt mat og mín skoðun.

[Ína (IP-tala skráð) 22.8.2009 kl. 01:04]

Þetta má ekki ske. Við eigum ekki að selja orkuna okkar. Hvað gengur þessum mönnum til? Grægisöflin virðast lifa góðu lífi í landinu þrátt fyrir hrunið. Ömurlegt og almenningur verður að láta í sér heyra.

[Úrsúla Jünemann, 22.8.2009 kl. 20:18]

Þetta er nákvæmlega það sem maður bjóst við: Íslenska þjóð í vanda stödd, og þá birtast einhver erlend fyrirtæki sem er til að kaupa af okkur auðlindir sem eru margfald verðmætari þegar til langs tíma er litað. Hvenær hættum við að hugsa bara um að tjalda til einna nætur og byggjum frekar upp  fyrir komandi kynslóðir? Ég get ekki varist þeirri hugmynd að það er skítalykt af þessu fyrirtæki sem kalla sig Magma Energi.