Lýðræðið sigrar að lokum.......varnarsigur!

 

Sú staða sem uppi hefur verið  hvað varðar málefni HS Orku, áður Hitaveitu Suðurnesja hefur valdið mörgum manninum heilabrotum. Flækjustig málsins er orðið slíkt að erfitt er að henda reiður á þeirri atburðarrás frá því að einkavæðing á hlut ríkisins fór fram. Okkur er ætlað að skilja furðulega fjármálagerninga fárra manna sem hafa talið sig hafa haft umboð til að höndla með almannaeigur án þess að hafa nokkurn tíma fengið til þess umboð frá kjósendum sínum.

 

Fyrir mér hefur þetta verið spurning um tvo hluti, lýðræðið og mörkin á milli almannahagsmuna og einkahagsmuna. Ljóst er af allri meðferð þessa máls að þar hefur verið troðið gróflega á öllu því er að  lýðræðislegri  hugsun lýtur, og búið svo um hnútana að þeir sem byggðu upp fyrirtækið (íbúarnir) hefðu þar engan aðgang að. Þrátt fyrir áskorun meirihluta  kjósenda svæðisins  á sínum tíma um að Hitaveita Suðurnesja með kostum og göllum skyldi áfram vera í samfélagslegri eigu.

 

Rök okkar sem á móti þessari þróun hafa barist, hafa verið að því er við teljum, á samfélagslegum forsendum, hagsmunum sem við teljum að kjörinn meirihluti í bæjarstjórn Reykjanesbæjar hafi af einhverjum ástæðum valið að líta framhjá, eða það sem verra er,  hefði ekki skilning á.

 

Samfélagslegir hagsmunir eru þeir þegar  samfélag sér hagsmunum sínum best borgið til framtíðar með því að vinna að tilteknum verkefnum saman. Að þannig verði ávinningur samfélagsins best tryggður, og sameiginlegur ágóði og ávinningur  komi samfélaginu til góða. Að ekki komi inn milliliðir sem fyrst og fremst hugsi um áhættufjárfestingar og veðmál eins og hér kemur fram í feiknagóðum pistli Sveins hins unga.  Samfélagið virtist vera að missa stjórn náttúruauðlindum og orkuverum sem það með greiðslum sínum hefur staðið saman um að byggja upp.  Það var komið aftan að íbúunum, í þágu einkahagsmuna manna sem ásældust þau gæði sem samfélagið nýtti.  Ekki var hlustað á raddir fólksins, þrátt fyrir að þar hafi viljinn verið annar.

 

Sú lausn sem nú virðist vera uppi á borðinu, er í raun sigur lýðræðisins yfir þeim þeim er hér hafa allt viljað sölsa undir sig. Ráðherra hefur hlustað á vilja fólksins sem á sínum tíma skrifaði undir áskorun til sveitarstjórnarmanna sinna, sem ekki hlustuðu. Hann vill tryggja til frambúðar að þjóðahagslega mikilvæg orkuver og orkuveitur verði í meirihlutaeigu opinberra aðila. Með hjálp lífeyrissjóða okkar landsmanna.  Hann veit að nú eru ekki til peningar hvorki hjá ríki né bæ til að ganga inn í tilboð Magma, en gerir það besta úr stöðunni.

 

Hann hefur unnið vel í þröngri stöðu og fagnað þeim erlendu fjárfestum sem nú vilja hjálpa, en jafnframt látið vita að það verði gert á okkar forsendum.  Að þrátt fyrir allt erum við ekki tilbúin í hvað sem er.  Til þess þurfti kjark og visku. Sú ríkistjórn sem nú situr hefur nú sýnt að hún býr yfir báðum þessum eiginleikum, og Steingrímur þar gengið fram fyrir skjöldu. Hafi hann þökk fyrir.

 

Í ljósi þessarar niðurstöðu sem nú hefur verið kynnt  er full ástæða  til að fram fari opinber rannsókn á þeim viðskiptagjörningum sem þarna hafa átt sér stað. Og í framhaldi af því er full ástæða til  að skerpa á og jafnvel breyta þeim sveitarstjórnarlögum sem nú eru í gildi, þannig að viðlíka atburðir og áttu sér stað með Hitaveitu Suðurnesja geti aldrei gerst aftur. Að kjörnir sveitarstjórnarmenn geti ekki framar farið í viðskiptaleik að hætti meirihluta Sjálfstæðismanna í Reykjanesbæ.  Að slíkt fari ekki fram nema því aðeins að fyrir liggi áður hver vilji íbúanna og þar með eigendanna er. Að íbúalýðræðið sem bæjarstjórinn í Reykjanesbæ segir að sé sér svo kært, verði þá jafnframt virt.