Einkavæðing almannafjár.

 

Stieglitz spurði spurninga, og útskýrði marga hluti með orðum sem maður skyldi á fyrirlestri sínum í háskólanum fyrir stuttu. Hann útskýrði það sem ljóst var íslenska þjóðin á auðlindirnar og að tími sé til komin til þessa að leiðrétta þau mistök sem gerð hafa verið til að mynda með fiskveiðiauðlindina. Að tími sé  komin til þjóðin njóti ágóðans. Þó fyrr hefði verið.

 

Hann talaði um samspil einkareksturs og hins opinbera. Sem hann kallar opinbert/ einkavindl. Ríkið leggur til meginhluta fjármagns og einkaðilinn hirðir 50% ágóðans, en ríkið greiðir tapið sé um það að ræða.

 

Hann kom inn á sölu fasteigna bæja og ríkis til einkaaðila, sem hann kallaði dulbúin lán, hann frekar en flest okkar skildi ekki skynsemina í fyrirbærinu. Fannst þessi aðferð dularfull nema ef vera skyldi að þetta væri aðferð til að gefa einhverjum  vinum sínum peninga.

 

En það sem mér, með þráhyggju fyrir orkumálum fannst þó mekilegast var umfjöllun hans um hita og orkuaðlindina. Talaði til að mynda um hve mikilvægt að á tímum sem þessum að nú væru ekki stigin skref til baka heldur fram á við. Hverjir það yrðu sem að lokum nytu arðsins af þeim auðlindum. Hvort við nú í flýti ætluðum  að afhenda þann arð til erlendra fjárfesta.

 

Stieglitz hafði sömu áhyggjur og meginþorri íslendinga,  ef undan er talinn  meirihluti sjálfstæðismanna í Reykjanesbæ sem finnst hæfilegt afgjald fyrir auðlindinna á Reykjanesi vera að meðaltali 50 milljónir króna , eða jafngildi kannski 400 tonna þorkvóta á ári. Skrýtið er verðmætamatið á þeim bænum. Nema þarna sé líka verið að afhenda einhverjum vinum fé sem  bjarga þarf úr hendi opinberra aðila.

 

Eftir að hafa hlýtt á þetta litla brot af ræðu Stieglitz, og túlkað það með varfærnum hætti virðist svo vera að á mörgum sviðum séum við ekki nógu huguð til að snúa dæminu við. Að við séum í raun að láta leiða okkur áfram í kerfi sem ekki er að virka og þorum ekki einhverra hluta vegna að breyta því. Við höfum séð hvert það leiddi okkur.. en gerum ekki neitt til að breyta því. Er ekki komin tími til að við köfum ofan í kerfið, og látum það vinna fyrir þá sem því er ætlað. Samélagið og þarfir þess.