Þetta er mín skoðun

Mánudagur, 14. september 2009

Paparazza duldir?

Það er eins og últra hægrisinninn Olafur Arnarsson hafi fengið Jóhönnu Sigurðardóttur á sálina. Hann virðist verða að sjá hana tjá sig helst daglega. Og endurtekur sjálfan sig í sífellu um hvar hún sé. Og honum finnst hún verða að víkja. En þá hættir hann að sjá hana. Hvað gerir hann þá.

Nú er að verða liðið ár frá hruni bankanna, og nú virðist vera farið að sjá í botninn á ruslakistu þeirri sem hrunið hafði í för með sér. Boðað hefur verið að tíðinda sé að vænta hvað varðar greiðsluvanda heimilanna þann 24. þessa mánaðar. Það intresserar ekki Ólaf , það virðist sjá fyrir endann á endurfjármögnun bankanna, ekki vekur það áhuga hans, Icesave virðist vera komið í þokkalegt horf, en hvað kemur honum það við. Hann vill bara vita hvar Jóhanna er.

Ólafur segir Jóhönnu vera ráðvillta og ráða ekki við starf sitt. Og telur að við séum að sökkva hægt og rólega sökum þess að Jóhanna sé ekki í hverjum fréttatíma. Hann vill nú nýjan formann fyrir Samfylkinguna. Hvers vegna skyldi hann últra hægrimaðurinn tala svo sterkt fyrir því? Getur það verið að það sem hann óttaðist mest sé nú að koma í ljós, að stjórnin virðist vera að ná tökum á því ástandi sem einkavinavæðing flokks hans kallaði yfir þjóðina. Og það sé kannski vegna þess að Jóhanna og reyndar Steingrímur líka ákváðu að vinna í stað þess að vera stöðugt á öldum ljósvakans.

En það verður nú að segjast að það er notaleg tilfinning að vita af velvilja Ólafs Arnarsonar hvað varðar forystumál helsta andstæðings flokks hans. En ráð hans hvað það varðar held ég að manni beri kannski að taka með varúð. Því það skiptir máli hvaðan þau koma. Og einhvern veginn finnst mér nú að fyrrum framkvæmdarstjóri þingflokks sjálfstæðismanna og aðstoðarmaður menntamálaráðherra Sjálfstæðisflokksins sé nú varla rétti maðurinn til að hafa óhlutdræga skoðun þar á. Hann ætti frekar að halda sig við paparazza duldir sínar.

Flokkur: Stjórnmál og samfélag | Facebook