Að fagna þvingunum.

 

Þorsteinn Pálsson lögfræðingur fagnaði því að Samkeppnistofnun hafði "þvingað" Orkuveitu Reykjavíkur til að selja hlut sinn í HS Orku , á ráðstefnu um Orkuauðlindir í Háskóla Reykjavíkur í gær. Þar með myndu lögmál markaðarins njóta sín best..

 

Samfélag okkar byggir á , eða ætti að byggja á samstöðu og lýðræði. Að samfélag okkar ætti að geta tekið sameiginlegar ákvarðanir sjálfu sér til heilla. Að það geti tekið ákvarðanir um hvernig málum sé best komið til framtíðar, burtséð frá kröfu markaðarins eða ekki. Að forsjár hyggja markaðarins sé ekki eina aflið, heldur einnig hagsmunir almennings. Að Samkeppnistofnun "þvingi" ekki almenning til að haga málum sínum á þann hátt að það sé beinlínis óhagkvæmt samfélaginu.

 

Við höfum nú séð undanfarin ár hvernig markaðirnir vinna, og sjáum lika að sú aðferðarfræði hefur kallað kreppu yfir heimsbyggðina með miklum tilkostnaði. Það eru ekki markaðirnir sem bera þar þyngstu byrðar, heldur er það almenningur í þeim löndum sem verst hafa orðið úti sem borga brúsann. Þannig er það á Íslandi, Bretlandi og meira að segja í Bandaríkjunum.

 

Það hefur nefnilega komið í ljós að markaðirnir og samkeppnin kalla ekki alltaf það fram sem best er fyrir almenning og samfélög. Obama forseta Bandaríkjanna fannst ástæða til að undirstrika í ræðu af tilefni af eitt ár er liðið frá falli Lemanns bræðara. Hann segði að slík mistök sem þá voru gerð á mörkuðum yrðu ekki liðinn aftur. Ríkið og samfélagið myndu ekki borga brúsann á nýjan leik. Hann ætlar ekki að að láta þvinga sig undir hvaða lögmál markaðarins sem er. Hann vill heilbrigða skynsemi.

 

Við höfum nú séð lögmál markaðarins vinna, og vitum að fyrir umhverfisvæna og endurnýjanlega orku, sækjast erlend stórfyrirtæki í að nýta hana. Og það gera þau sökum verðlagningar sem við höfum ákveðið af markaðslegum sjónarmiðum á lægsta mögulega verði. Við höfum meira hugsað um magn en gæði. Og sú stefna orsakar að virkjunarmöguleikar okkar og jafnframt uppbyggingarmöguleikar eru að verða takmarkaðir af umhverfissjónarmiðum. Brátt getum við ekki virkjað meir. Við höfum látið markaðinn ráða.

 

Er ekki komin tími til að við látum hagsmuni almennings ráða, að breyta um stefnu og huga að hvernig við nýtum auðlindir okkar, sem er landið, orkan og miðin. Að við skilum tilbaka þessu landi í ekki verra ásigkomulagi en við fengum það. Burtséð frá hagsmunum markaðarins. Að sá arður sem við af auðlindinni fáum nýtist samfélaginu til framtíðar til uppbyggingar sameiginlegra  verkefna sem við öll erum sammála um að þurfi að vera til staðar svo hér megi byggjast upp heilbrigt samfélag. Að við gerum þá  kröfu að Samkeppnistofnun "þvingi" markaðinn til að taka tillit til augljósra hagsmuna almennings, burtséð frá hver hagnaður einkafyrirtækjanna verður. Að leyfa "þvinguninni" að virka í báðar áttir.

 

 

 

Athugasemdir

[Jónas Gunnlaugsson (IP-tala skráð) 16.9.2009 kl. 11:27]

Ef einhverjir ætla að selja auðlindir úr landi, þá skoðum við tvennt.

Hver setti lög um samkeppnisstofnun.

Hverjir stýra Reykjavík.

Hver hefur svarið.

Hamra á þessu fyrir næstu kosningar, svo að við getum kosið rétt

www.geimur.com

[Auðun Gíslason, 16.9.2009 kl. 13:12]

Mér hefur fundist látið einkennilega með úrskurði Samkeppnisstofnunar. það er látið sem þeir sem úrskurði þessa kveða upp, og svo starfsmenn stofnunarinnar, séu einhvernveginn yfir gagnrýni hafðir. Að algerlega hlutlægt mat liggi fyrir, og að skoðanir starfsmanna og úrskurðarnefndar komi ekki við sögu. Og er það nú ekki alveg fráleitt, að miklir frjálshyggjusinnar t.d kveði upp úrskurði eða skoði málin án þess að skoðanir þeirra snerti vinnu þeirra.