Já ástin á sér engin takmörk.

 

 Já ástin á sér enginn takmök, datt mér í hug þegar ég las þetta blogg  Gauta B Eggertssonar hagfræðings þar sem hann fjallar um það sem hann telur verstu mistökin sem gerð voru í aðdraganda hrunsins. Og maður getur ekki annað en verið honum sammála.

 

Í ástarbrímanum og vissu um eilífa ást skrifuðu Landsbanki  og Kaupþing upp á skuldabréf hver fyrir annan, án þess að nokkrar ábyrgðir eða veð væru þar fyrir hendi, sem þeir fóru svo með til hins alsaklausa Seðlabanka og fengu lán út á athugasemdalaust. Og gerðu þetta í svo miklu magni  að þegar upp var staðið námu lán af þessu tagi um það bil 30% af þjóðarframleiðslunni.

 

Svo virðist sem siðgæðisvörðurinn þáverandi Seðlabankastjóri hafi verið meira upptekinn af því að auðvelda ástaleikinn með samþykkt sinni fyrir gjörningnum, en að leita eftir því sem hann hafði þó verið ráðinn til. Veðum og ábyrgðum fyrir þeim lánum sem hann veitti parinu.

Siðgæðisvörðurinn brást og uppi situr þjóðin með fjárlög sem þurfa að dekka meðal annars þessa vanrækslu varðarins, sem þessa dagana reynir að beina augum manna að öðrum og óskyldum hlutum. 

Athugasemdir

[Guðbjörn Guðbjörnsson, 9.10.2009 kl. 05:57]

Þarna er ég þér algjörlega sammála!

Það sjá auðvitað allir sem vilja sjá það, að Davíð Oddsson og Seðlabankinn gerðu stórkostleg mistök í aðdraganda hrunsins.

Hvernig getur Davíð haldið því fram annars vegar að hann hafi varðað þjóðina og ríkisstjórnina við því að allt væri að fara andskotans til, en á sama tíma dælt hundruðum milljarða inn í bankana?

Þetta er algjörlega órökrétt!