Báðir kostir slæmir.

 

Forseti Íslands er í þröngri stöðu, og kostirnir aðeins tveir. Báðir slæmir. Annars vegar að staðfesta þau lög sem honum hafa verið send frá Alþingi, sem leyst geta Icesave málið, eða neita þeim undirskrift og setja málið í þjóðaratkvæðagreiðslu og láta þjóðina segja hvað gera skal.

Áskorun sú sem 60.000 manns hafa undirskrifað segir ekkert til um lausnir, eða hvernig skuli með málið farið hafni forsetinn lögunum, sú áskorun byggir á tilfinningalegum gildum og þeirri staðreynd að flest getum við tekið undir það sem þar stendur. Við viljum ekki greiða skuldir þeirra óreiðumanna sem sem fengu bankanna í kjölfar einkavinavæðingar Sjálfstæðimanna og Framsóknarmanna. Það held ég að allir geta verið sammála um .  En við eigum ekkert val, allavega hafa forsvarsmenn Indefence ekki útskýrt það fyrir okkur.

Nú hefur verið reynt á annað ár að ná samkomulagi um lausn þessa máls, þar hafa báðir aðilar komið að.  Þeir sem reitt hafa fram féð og lánað innstæðusjóðnum fyrir greiðslunni, og fulltrúar íslenskra stjórnvalda sem ábyrg eru fyrir innistæðusjóðnum.  Það samkomulag sem fulltrúar Indefence vilja nú að forsetinn neiti að staðfesta , að flestra mati nokkuð sanngjarnt  miðað við aðdraganda málsins og forsendurnar sem að baki liggja.

Forsetinn hefur nú lagst undir feld og íhugar afstöðu sína og hugsanlegar afleiðingar hvort heldur niðurstaðan verður.

Neiti hann að staðfesta lögin virðist sjálfgefið að um leið þurfi að boða til nýrra kosninga til að gefa umboð þjóðarinnar á nýjan leik. Því með að neita lögunum staðfestingu hverfur líka það umboð sem þjóðin hafði áður gefið núverandi stjórn til að starfa. Er það virkilega það sem við þurfum núna, þegar lausnin liggur fyrir og þjóðin er komin í stöðu til að hefja endurreisnina?

Ljóst er að hver svo sem úrslit slíkra kosninga verða, mun Icesave málið áfram verða til staðar,og sú stjórn sem þá tekur við þarf einnig að semja um það. Hjá því verður ekki komist og það viðurkenna jafnvel formenn þeirra flokka sem að baki Indefence hópnum standa, en vilja ekki viðkannast.  Að ætla að ganga núna til kosninga með bæði Icesave og rannsóknarskýrsluna hangandi yfir okkur tel ég vera  misráðið og eingöngu til þess fallið að seinka endurreisninni og til þess fallið að sundra þjóðinni um ókomna tíð. Það hljómar ekki  vel í mínum huga.

Athugasemdir

[Sigurgeir Jónsson, 2.1.2010 kl. 13:07]

Það er misskilngur að halda það að Icesave ljúki með því að forseti Íslands skrifi undir.Og það er þá fyrst sem Ísland verður land vanskila þegar og ef kemur til þass að við getum ekki borgað skuldir sem Íslenska ríkið hefur ábygst.Fyrirliggjandi er að við höfum ekki gjaldeyrir til greiðslu vaxta þeirra lána sem íslenska ríkið hefur ábyrgst þótt ekki sé bætt við.Þetta eru þær staðreyndir sem allir eiga að hafa kjark til að viðurkenna.Ef við þorum ekki að horfast í augu við veruleikan fer fyrir okkur eins og Íslensku bönkunum og því fólki sem nú horfir upp á gjaldþrot.

[Halla Rut , 2.1.2010 kl. 23:07]

þessi annars velmeinandi ríkisstjórn mun ekki reisa samfélag okkar við með þeim ráðum er hún beitir nú svo best er að Ólafur skrifi ekki undir, við fáum kosningar og mennirnir sem, jú, vissulega brugðust, taki aftur við og setji allar vélar í gang.