Trúir þú á tilviljanir?

 

Í ljósi umræðna síðustu daga hvað varðar 30milljón króna framlag til Sjálfstæðisflokksins og þeirri staðreynd að þáverandi forsætisráðherra Geir H Haarde hefur einn tekið á sig ábyrgð á móttöku styrks frá FL group þá í meirihlutaeigu þeirra félaga Hannesar Smárasonar og Jóns Ásgeirs Jóhannessonar, sem á sama tíma voru einnig ráðandi hluthafar í Glitni er ekki skrýtið að ýmsar áleitnar spurningar vakni.

Ein þeirra spurninga sem vakna og sú er hreint ekki þægileg í hugsun er hvort hér hafi verið um styrk að ræða en ekki greiðslu fyrir að sjá svo um að afgreiða ákveðið mál sem aðeins nokkrum dögum fyrr hafði verið á borði einkavæðingarnefndar forsætisráðuneytisins. Það var mál Hitaveitu Suðurnesja.

Samkvæmt fundargerðum einkavæðingarnefndarinnar var sama dag og ákveðið var að hefja söluferli Hitaveitu Suðurnesja einnig tekið fyrir bréf frá Glitni sem óskuðu eftir að fá að kaupa hlutinn.Spurning hvort  kom á undan eggið eða hænan.

Aðeins nokkrum dögum seinna eða hinn 29 desember tekur svo formaður Sjálfstæðisflokksins og þáverandi forætisráðherra  sem einkavæðingarnefndin heyrði undir við 30 milljón króna greiðslu fra ráðandi meirihlutaeigendum í bæði Glitni og FL group. Stundum veit ekki hægri höndin hvað sú vinstri gerir!

Öll sú atburðarrás sem á eftir kom var ótrúlega hröð og gefur manni tilefni til að álykta sem svo að ekki hafi verið mörg ljón í veginum eða vandamál sem þurfti að leysa til að orðið gæti úr stofnun þess félags sem svo ótrúlega vildi til að eignaðist HS nokkrum mánuðum síðar.

Í janúar gerast  hlutir sem vert að hafa í huga og á einhvern furðulegan hátt tengjast lykilmönnum í Sjálfstæðisflokknum.  Bæjarstjóra Reykjanesbæjar heimilað af bæjarráði að vinna að þróunarverkefni sem svo seinna kemur í ljós að er stofnun Geysir Green Energy í samstarfi við Glitni,FL group og VGK hönnunar.Bæjarstjórnarmeirhlutinn hélt varla vatni og lét hafa eftir sér að fyrsta skerfið væri tekið í einkavæðingu Hitaveitu Suðurnesja  og að fundin hafði verið verðugur samstarfsaðili eins og það var kallað..Útboð á hlutnum var þó ekki einu sinni byrjað.

Nú þegar í ljós hefur komið þessi greiðsla til Sjálfstæðisflokksins og móttekin af formanni Sjáfstæðisflokksins og þáverandi forsætisráðherra sem einkavæðingarnefnd heyrði undir vaknar sú áleitna en óþægilega spurning hvort þarna hafi allt farið fram samkvæmt gefnum leikreglum. Fnykurinn berst því miður langar leiðir og ástæða til að spyrja hvort þetta sé ekki einmitt eitt af þeim málum sem Eva Joly sélegur saksóknari ríkisins ætti ekki að byrja á að rannsaka sem sakamál. Þarna virðast tilviljanir vera aðeins of vel tengdar.

 

Datt í hug að setja inn þennan link sem kannski segir það sem skiptir máli í umræðu dagsins:

http://pressan.is/Pressupennar/Lesagrein/80-ara-sambud-lokid

Hin heilaga kú

 

Það er kannski ekki skrýtið að maður nemi staðar og hugsi hvað eiginlega hefur hér gengið á undanfarin ár þegar í ljós kemur að sá flokkur sem hæst hefur haft hér undanfarin ár í sambandi við einkavæðingu ýmis konar hefur þegið  mesta styrki frá þeim útrásarvíkingum Hannesi Smárasyni og Jóni Ásgeiri Jóhannessyni oft kenndum við Bónus. Kannski Sjálfstæðisflokkurinn  hafi nú verið meira tengdir Bónus en þeir hafa viljað láta undanfarin ár?

 

Þeir Sjálfstæðismenn fara nú hamförum við að hvítþvo sig af hinum og þessum gjörðum sínum undanfarin ár, og þykjast nú hreinni en nýfætt kornabarn eftir að þeir hafa skrifað sína endurreisnarskýrslu. Þannig koma þeir nú fram og  reyna að telja okkur trú um að þeir hafi fundið leið til að vinna sig út úr vandanum án þess að nokkur staðar þurfi að hækka skatta. Þeir vilja og telja rétt að fara í miskunnarlausan niðurskurð á heilbrigðis og menntakerfi, og telja að hægt sé að spara stórar fjárhæðir þar að lútandi með útvistun verkefna.

 

Ein mynd þessa birtist í ræðu þingmannsins Ragnheiðar Elínar Árnadóttur í gær, þar sem hún fór yfir eitt það svakalegasta sem sem hún hafði heyrt á þingmannsferli sínum. Ráðuneytisstjóri í fjármálaráðherra hafði kastað fram þeirri hugmynd hvort ekki væri rétt , og jafnvel sanngjarnt að hækka aðeins skatt á þau álver sem hér starfa. Í hennar huga eru þau hin heilaga kú. Ekkii veit maður hvort einhver fjárframlög hafi komið þaðan sem krefjast svo afdráttarlausrar afstöðu þingmannsins?

 

Einhvern veginn finnst manni hugmynd ráðuneytisstjórans  ekki svo galin séð í ljósi þess að álfyrirtækin sjálf segjast koma hingað sökum sérstaklega góðs rekstraumhverfis. Lágir skattar og lágt raforkuverð. Öllum er ljóst að saman verða að fara hækkaðir eða nýir skattar að einhverju leyti í bland með niðurskurði til að ná tökum á ástandinu. Og sanngjarnt að allir þeir sem geta leggist þar á eitt, jafnvel álfyrirtækin sem bjarga eiga þjóðinni. Að stærri hluti tekna þeirra verði skilin eftir hér í landi nú þegar kreppir að. Það verður að vera hægt að dreifa byrðunum jafnt., á heimilin fyrirtækin og stofnanir ríkisins. Leið sjálfstæðismanna sem hér hafa leitt í alltof langan tíma virkar því miður ekki. Nú eru breyttir tímar.

 

Misskilið málæði!

 

Já þetta verður stöðugt vandræðalegra og erfiðara hjá þeim málþófsmönnum þingi sem nú bera því við að þeir þeirri í málefnalegustu og nauðsynlegustu orðræðu sem þeir sjálfstæðismenn hafa séu farið í gegnum í sögu þess merka flokks. Áherslan í umræðunni er þó sú að þeir sú ekki í málþófi og þeir sem slíku haldi fram skilji ekki eðli lýðræðisins.

Eitt er það sem þeim verður tíðrætt um er að ekki sé hægt að nota orð eins og þjóðareign. Það hafi ekki ekki verið skilgreint nóg svo það sé nýtanlegt. Ég get ekki séð neinar þær forsendur að það sé ljóst að auðlindir þjóðarinnar skuli vera í þjóðareign. Það ætti hver þokkalega skynsamur maður að skilja hvað þýddi, nema kannski örfáir sjálfstæðismenn sem ekki vilja skilja það vegna þess að þeim hefur verið sagt að þeir geti ekki skilið slíkt.

Sjálfstæðisflokkurinn er nú komin í stöðu sem þeir kunna ekki að höndla og og vita ekki hvað það þýðir að vera í minnihluta. Það þýðir til að mynda ekki að þeir geti haldið bæði þingi og þjóð í gíslingu, með skoðunum sem ekki er meirihluti fyrir. Og tefja mál sem nauðsynlegt er að fái afgreiðslu fyrir þinglok. Eitt þeirra mála er fjárfestingarsamningurinn fyrir álverið í Helguvík, sem nú eru allar líkur á að nái ekki í gegn fyrir þinglok. Það geta þeir sjálfstæðismenn ekki skrifað á nokkurn nema þá sjálfa.

Þeir vita hvað tímanum líður og er nú ljóst að brátt kemur að því að þingið fari heim með þetta mál óleyst. Þökk sé þeim sjálfstæðismönnum sem hreykja sér suður með sjó að það séu þeir sem vinni hvað þarfast verk við að koma þessum fjárfestingum í gegn, en frysta það svo inni í þinginu í misskildu málæði sínu við að vernda stjórnarskrána, sem þessa stundina þarf ekki á vernd sjálfstæðisflokksins að ræða í þessu máli, frekar en svo mörgum öðrum málum sem snúa að þjóðarhag.

Skyldu þeir segja af sér?

Heldur hefur manni þótt þær fréttir um afreksverk bæjarfulltrúa Sjálfstæðisflokksins hér í Reykjanesbæ vera daprar, og ekki alveg í samræmi við það sem þessir sömu menn segja sig standa fyrir. Ekki einasti þessara manna hefur tekist á nokkrum árum að skuldsetja þetta bæjarfélag upp fyrir haus, heldur hafa þeir að því er virðist, komið upp nýju kerfi kvóta hér í Sparisjóðnum og eru þaðkúlulánin svonefnd.

Eitt þeirra mála sem hvað hæst hefur farið hér í bæjarfélaginu undanfarið er umfjöllun um svonefnda Suðurnesjamenn, og virðast tveir bæjarfulltrúar íhaldsins leika þar aðalhlutverk ásamt bæjarstjóra vorum, og þeir hafa fengið vel og ríkulega úthlutað úr kvóta kúlulána sem  Sparisjóðurinn hefur til úthlutunar eða aðkomu að.    Ljóst er að ekki fengu  allir þeir sem að Suðurnesjamönnum komu  úthlutað úr kvóta þessum, og hafa kannski ekki einu sinni sóst sérstaklega eftir því. Heldur valið að vera sjálfir ábyrgir  fyrir sínum skuldum og viðskiptum. Þeir líða nú fyrir þá er létu allt saman bara falla, og þeir keyra þó áfram hér um bæinn í þeirri trú sinni að það sem þeir gerðu komi engum við nema þeim .   

 

Fyrir þeim var þetta bara leikur sem þeir gátu leikið í skjóli stöðu sem þeir höfðu verið kosnir til, og telja að þar af leiðandi eigi þeir að njóta einhverra sérstakra forréttinda eins og að borga ekki ekki þau lán sem þeir tóku á sínum tíma og að það komi ekki niður á neinum þó að lánin séu látin falla.   

 

Þessir menn hafa nú glatað öllu því trausti sem til þeirra var borið og sýnt okkur svo ekki verður um villst að þeir eru fyrst og fremst í stjórnmálum fyrir sjálfa sig, til að komast að þeim gæðum sem þeir telja að sé þeim ætluð. Það hlýtur að vera krafa okkar að þessir menn segi af sér þeim embættum sem þeir hafa verið kosnir til.  Það er það eina sem þeir hafa unnið til .  

þeir vilja halda áfram að fitna á fjósbitanum.

 

Opinn og gegnsær markaður er var í morgun megininntak samtals Þorhalls Jósepssonar við Ásgeir Margeirssonar í þættinum auðlindinni. Þetta telur Ágeir sem jafnframt er forstjóri Geysis Green Energy, sem á sínum tíma keypti hlut ríkisins undir þeim formerkjum að einkaaðilar væru betri til að reka orkuver okkar landsmanna. Nú þarf að leiðrétta svo einkaaðilarnir njóti ávallt sömu kjara og ríkið  og þeim þar með gefið ákveðið öryggi í sínum rekstri.Áhættufjárfestingin er ekki að skila sínu.  

Á sínum tíma,  áður en einkaaðilar fundu út að það væri landsmönnum hagkvæmast að einkaaðilar rækju orkuverin og ákveðið var að einkavæða hlut ríkisins í Hitaveitu Suðurnesja var hér einfalt kerfi þar sem ríki og sveitarfélög tryggðu neytendum eins lágt verð á orkunni og mögulegt var.Enda flest orkufyrirtækin í eigu opinberra aðila sem fyrst og fremst hugsuðu um að afla þeirrar orku sem nauðsynleg var og gerðu ekki kröfu um jafn háa ávöxtunarkröfu og þeir fjárfestar sem nú eru komnir inn í HS. Nú er það þeirra hagur að trygging fyrir hagkvæmni fjárfestingarinnar að þeim sé tryggður jafn aðgangur og opinberum aðilum að auðlindinni, burtséð frá því hvort það séu ódýrara fyrir neytendur orkunnar.

Ljóst er að sú uppskipting sem fram fór á Hitaveitu Suðurnesja í kjölfar einkavæðingar fyrirtækisins hefur ekki hvorki skilað neytendunum lægra orkuverði, né heldur bætt rekstrarstöðu HS, nema síður sé. Það sem þó er gætilegast í þessu til felli er að það er ekki eingöngu það fyrirtæki sem einkavætt var, sem hefur aukið rekstrarkostnað vegna þessa heldur nær þetta yfir öll orkufyrirtæki í landinu, sem orðið hafa að aðskilja bókhaldslegan rekstur sinn með þeim kostnaðarauka sem því fylgir  til að uppfylla ákvæði laga sem sett voru til að tryggja einkaaðilinn næði á sínum tíma ekki yfirráðum yfir þeim auðlindum sem voru í eigu HS.

Nú vilja Geysis Green menn meiri áhrif og tryggja að í framtíðinni sé það öruggt að samfélagslegur rekstur sem hugi fyrst og fremst að hag eigendanna hins opinbera komi ekki til greina. Að það sé ekki í þeirra þágu að verðið sé eins lágt og mögulegt er til neytendanna heldur fyrst og fremst að ávallt sé ljóst að ávöxtun þess fjár er fjárfestar setja inn í slík fyrirtæki skili sér í vasa þeirra. Þá varðar lítið um samfélagið í kringum sig á meðan þeir fitna á fjósbitanum. Þannig virkar víst frjáls samkeppni, jafnvel þó að umhverfið hafi verið ljóst áður en til hennar kom.

Að finna leiðina framhjá.

Bjarni Benediktsson nýkjörinn formaður Sjálfstæðisflokksins og sérlegur varðmaður hagsmuna Engeyjarættarinnar er ekki tilbúinn til að stoppa í gat þeirra neyðarlaga sem sett voru í nóvember. Þau lög voru ekki sett til gamans heldur vegna þess að það var nauðsyn. Þau lög sem sett voru og nú var verið að bæta voru sett af ríkisstjórn Sjálfstæðismanna og Samfylkingar  í þeirri vissu að nauðsynlegt væri að tryggja að allur skapaður gjaldeyrir skilaði sér heim. Það er undirstaða þess að við náum að sjá til sólar á ný.

Bjarni rökstyður þessa hjásetu með því að að hvort eð myndu menn finna leiðir framhjá þessum reglum, og telur að þar með sé í raun óþarft að setja yfirleitt einhverjar reglur. Hann virðist því miður og þrátt fyrir yfirlýsingar flokksins um breyttar áherslur komin í sama gír eiginhagsmunavarnarinnar og áður. Hann vill vernda sína menn sem ekki skila heim þeim gjaldeyri sem þeim ber.

Eitt meginhlutverk löggjafans er að setja reglur og lög. Að senda sterk skilaboð út í þjóðfélagið um þær leiðir er fara skal hverju sinni. Í gærkvöldi hugðist núverandi ríkisstjórn senda þau skilaboð að þær aðferðir sem útgerðarmenn hefðu beytt undanfarið yrðu ekki liðnar lengur. Að þær væru hvorki sjávarútvegnum sem heild til góðs né heldur almenningi í landinu.

Undir þetta gat Sjálfstæðisflokkurinn ekki tekið og fannst frekar en að samþykkja að um þetta skyldu gilda reglur, að benda mönnum á að reyna frekar að finna leiðina framhjá þeim. Því í huga þeirra skiptir miklu máli að ekki séu reglur á vegi þeirra til að hindra einstaklinginn á vegferð sinni í gegnum lífið, jafnvel þó að það kosti að heilt þjóðfélag þurfi að fara á hausinn þessvegna. Þeir ætla sér að klára málið, eins og Þorgerður Katrín hvatti þá til á landsfundinum.  

Draumadátinn á Vellinum

 

Brottför hersins hafði mikil áhrif hér á Suðurnesjum. Fjöldi manns missti þá atvinnu sína og með sameiginlegu átaki tókst sem betur fer að koma þar flestum í vinnu á ný. Menn litu til varnarsvæðisins með áhuga, gerðu sér jafnframt ljóst að þar þyrfti að fara með mikilli gát gagnvart íbúum og atvinnurekendum hér á Suðurnesjum.

Þetta hafa menn haldið að mestu leyti í heiðri og reynt að gæta þess að sú starfsemi sem fram fer á vallarsvæðinu væri ekki í beinni samkeppni við þann atvinnurekstur sem fyrir var. Þannig voru menn framan af sammála um að að það húsnæði sem á Vellinum yrði ekki nýtt til sambærilegrar starfsemi og væri nú þegar á svæðinu. Að samkeppnisstöðu yrði ekki raskað sökum brotthvarfs hersins.  Nú hefur verið opnuð mikil og góð gistiaðstaða  á Vellinum, í  húsi no 761 sem áður var kallað Billetting í beinni samkeppni við hliðstæðan rekstur niðri í bænum. Þar með hafa verið brotin þau loforð sem gefin voru að húsnæði það sem á Vellinum væri yrði ekki nýtt í samkeppni við þann rekstur sem fyrir var í Reykjanesbæ.

Nú um síðustu helgi virðist þó hafa keyrt um þverbak hvað þessa þróun varðar og þeir veitingamenn sem byggt hafa upp rekstur sinn niðri í Reykjanesbæ eru ekki par sáttir enda ekki nein ástæða til. Nú virðist svo vera í miðri kreppu að félag sem er í meirihlutaeigu íslenska ríkisins sé komið í beina samkeppni við veitingamenn í Reykjanesbæ, og eftir því sem maður heyrir á ansi hæpnum eða óeðlilegum forsendum.

Nú á maður náttúrulega ekki að tala niður góðar hugmyndir, en allt hefur sinn stað og sína stund. Nú er hvorugt. Því er nú flaggað á síðum blaða að draumadáti Reykjanesbæjar hafi fengið Officera klúbbinn á leigu, og jafnframt að opnuninn hafi farið þar vel fram um síðustu helgi. Á sama tíma voru aðrir veitingarstaðir bæjarins tómir. Veitingamenn sem sumir hverjir höfðu varið ártugum í uppbyggingu veitingastaða sinna þurfa nú að að fara að keppa við ríkisstyrktan skemmtirekstur dátans á Vellinum.

Því er nefnilega haldið fram að ekki einungis hafi manni verið afhentur þarna rekstur án þess að öðrum byðist, heldur líka að allan þann tíma sem sem uppbyggingarstarfið fór fram hafi dátinn verið á fullum launum frá Reykjanesbæ sem kynningarstjóri Víkingaheima. Þeir sem nú eru komnir í samkeppni við dátann greiddu honum launin á meðan hann undirbjó samkeppnisreksturinn.

Jafnframt gengur sú saga að nú hafi dátinn ekki leigt húsið til rekstrar alltaf og stöðugt eins og flestum hafði dottið í hug heldur hafi honum verið boðið af Kadeco að hann þyrfti aðeins að greiða leigu af húsnæðinu þegar þar færu fram atburðir. Ljótt er að heyra ef rétt reynist.

Nú verður að gera þá kröfu til Kadeco að á meðan kreppan gangi yfir sé þar gætt ýtrustu sanngirni gagnvart þeim atvinnutækifærum sem í Reykjanesbæ liggja. Að það verði ekki af völdum Kadeco að þeir sem varið hafa áratugum til uppbyggingar rekstrar í bæjarfélaginu verði nú að láta í minni pokann sökum óþarfs kapps við að koma öllu húsnæði á Vellinu í gagnið svo fljótt sem auðið er. Þar þurfa menn að hægja á sér á meðan kreppan gengur yfir til að ganga ekki á þau atvinnutækifæri sem sköpuð hafa verið. Hér skulu menn  ganga hægt um gleðinnar dyr.

" Bjarni við verðum að klára þetta dæmi".

 

Ég er einn þeirra manna sem lengi er að hugsa, og hef nú í tvo daga gengið hamstola um gólf og hugsað hvað Þorgerður Katrín var að meina þegar hún í upprifningu sinni yfir frábærleika flokks síns  snéri sér að Bjarna Ben og sagði " Bjarni við verðum að klára þetta dæmi". Hef ekki náð að átta mig á hverju þeir hafa byrjað á undanfarið sem er þess virði að þau klári það. Datt helst í huga að hún væri að tala um að klára það dæmi að koma þessari þjóð endanlega á hausinn, því það er það eina sem ég men eftir í svipinn að þau hefðu startað en ekki tekist að klára.

Það er eins með landsþing Sjálfstæðisflokksins og  Davíð Oddson, maður nennir eiginlega ekki að tala mikið meira um þessi mál. Þau eru ekki uppörvandi hvorki fyrir þjóðina og hvað þá heldur sálina. Þá er betra að segja frá einhverju skemmtilegu sem maður hefur heyrt og léttir lundina. Svo ég læt hér eina Jóhönnu sögu sem ég heyrði fylgja með.

Frambjóðandi einn var nýlega á ferð á Austurlandi og sat þar fund með heimamönnum. Þarna hafði hann oft komið og þekkti því nánast hvern mann er inni voru. Hann tók fljótlega eftir að einn fundarmann gamall bóndi og eðalkrati úr sveitinni sagði ekki mikið og var með hálfgerðan ólundarsvip. Hann gekk því til hans og spurði hvort eitthvað amaði að hjá honum.

"Jú sjáðu" svaraði hann, "Ég skil alveg að Jóhanna hafi ekki brosað svo mikið síðustu tvö ár enda í samstarfi við Sjálfstæðisflokkinn, og í þannig samstarfi er hreinlega ekki hægt að brosa, en ég óttast að hún hafi gleymt hvernig á að brosa og verði eins og Soffía frænka í framtíðinni" það var greinilegt að gamla mannininum var mikil alvara en rættist úr þegar þegar frambjóðandinn sagði að bragði. "Ja nú verður þú að ákveða Jón hvort þú velur  Soffíu frænku eða ræningjana". Undanfarið hefur sést til Jóns keyra heim að bæjum á gamla traktornum sinum og segja þessa sögu. Það kemur svo seinna í ljós hve margir kjósa ræningjana

Þeir ganga hreint til verks.

 

Ein raunalegasta stund í íslenskum stjórnmálum rann upp nú um helgina þegar Davíð Oddsson valdi að fara í ræðustól á landsfundi þeirra sjálfstæðismanna. Það að hann færi í ræðustólinn var kannski ekki svo rauanlegt, heldur hitt að allir þeir landsfundarfulltrúar sem sátu þetta þing klöppuðu undir ræðu hans eins og óðir væru, og höfðu  nú sannfærst um að spámaðurinn væri upp risinn. Það var var raunalegt.

Davíð Oddsson réðst á allt og alla, og eins og venjulega bar hann enga ábyrgð á einu eða neinu heldur var fórnarlamb aðstæðna. Meira að segja samstarfsmenn hans fyrrverandi fengu gusuna ""Þeir þrjótar sem krossfestu Krist létu tvo óbótamenn sitthvoru megin við hann á krossinn". Hann var hinn eini í hópi seðlabankastjóranna sem hafði hreinan skjöld, og meira að segja svo hreinan að hann leyfði sér að líkja sjálfum sér við Jesús Krist. Og landsfundarfulltrúar voru sannfærðir um að svo væri. Það verða þeir að eiga við sjálfa sig og trú sína hve marga guði þeir geta haft.

Það var alveg rétt hjá Bjarna Benediktssyni hinum nýja formanni flokksins, að það ber að virða að Sjálfstæðisflokkurinn hafi nú einn flokka haft áræði til að líta inn á við og skoða hvað  úrskeiðis hafi farið, enda sá eini sem hafði virkilega þörf fyrir það . Fyrir það skammaði Davíð þingheim og Vilhjálm Egilsson, og landsfundarfulltrúar klöppuðu fyrir því. Því næst skammaði Geir vin sinn  Davíð fyrir að hafa skammað Vilhjálm og aftur risu menn upp á lappirnar og klöppuðu nú fyrir því og að endingu skammaði hinn nýi formaður þá báða fyrir að hafa verið að skammast hver út í annan . Af því er manni skilst var svo ekki mikið meira rætt um endureisnarskýrsluna á þinginu.

Hvað er það svo sem eftir stendur sem skilaboð þessa flokks til þjóðarinnar að loknu landsþingi þar sem kjörorðið var "Göngum hreint til verks"

Sigurður Kári Kristjánsson gekk mjög hreint til verks og útskýrði það sem útskýra  þurfti hvað varðar stefnu flokksins í auðlindamálum og í hans huga eru yfirráðin álveg á hreinu og vel skiljanlegt að menn skyldu klappa vel og lengi þegar hann ræddi yfirráðin yfir sjávarútvegsauðlindinni þá opinberaði hann nákvæmlega þá hugsun er að baki liggur þvermóðsku flokksins gagnvart ESB aðild. "Vilji Sjálfstæðisflokkurinn halda yfirráðum sínum yfir sjávarútvegsauðlindinni, þá hafnar Sjálfstæðisflokkurinn aðild að Evrópusambandinu". Maður skilur þetta mun betur nú. Aðildarviðræður hafa í huga Sjálfstæðisflokksins ekkert að gera með hver hagur þjóðarinnar heldur fyrst og fremst hagur flokksins sem ræður. Þar hefur ekkert breyst.

 

 

Humm, hvaða skoðun ætla þeir að hafa?

 

Humm, Sjálfstæðisflokkurinn sýnir enn einu sinni hversu gersamlega vonlaus hann er, þegar kemur að því að taka ákvarðanir. Öllum er og hefur verið ljóst í lengri tíma að sú örmynt sem við notum nú gengur ekki til lengdar. Við þurfum að skipta út mynt ef við ætlum okkur að komast út úr þeim öldudal sem sem einkavinavæðingin hefur komið okkur í. Á því máli þora menn ekk að hafa skoðun að svo stöddu.

Evrópunefnd Sjálfstæðisflokksins er svona dæmigerð nefnd þeirra íhaldsmanna. Hún þorir ekki að segja neitt það sem skiptir máli fyrr en nefndarmenn eru orðnir öruggir um hver sjónarmið forystunnar, sem eftir á að kjósa hefur sagt sitt um málið. Þá fyrst geta þeir tekið undir eins og gapandi páfagaukar. Og verið sammála þeim er stjórnar, hver svo sem skoðun, eða ekki skoðun hans verður.

Einhvern veginn hefur maður það sterkt á tilfinningunni að árangur þess landsfundar sem fram fer nú um helgina verði ekki í takt við þær væntingar sem til eru  gerðar hjá þeim flokki  sem einu sinni var stærsti stjórnmálaflokkur landsins. Að málefnavinnan falli í skuggann af formannskjörinu og áfram verði beðið eftir að Sjálfstæðisflokkurinn verði flokkur skoðana og stefnu. Að áfram ríki sama ákvörðunarfælnin og áður í þeim málum er mestu skipta fyrir þjóðina þessa dagana.