Regluverkið

Ég  hélt ég væri búinn að leggja á bak við mig það sem frúin kallar svo fallega um leið og hún brosir , „áráttu gagnvart málefnum Hitaveitu Suðurnesja“, og þeim vandræðum sem menn eru greinilega þar í við að finna út  úr eignahaldinu þar á. Vaknaði þó upp í morgun þegar ég leit á Eyjuna.is  og sá  viðtal  við Svandísi Svavarsdóttur. 

http://eyjan.is/blog/2008/08/29/svandis-svavarsdottir-um-hlut-orkuveitu-i-hs-ef-vid-megum-ekki-eiga-hljoum-vid-ad-selja/

 

Ég fór að velta fyrir mér hvernig regluverkið sem í kringum marga málflokka virðast fyrst og fremst beinast að því að verja hagsmuni aðila gagnvart ríki eða sveitarfélögum , en ríkið eða sveitarfélögin hafi litla möguleika á að verja sig eða eigur sínar gagnvart aðilum  sem telja þær betur komnar í sínum höndum eða aðila sér skyldum  í nafn i einkaframtaksins. Sá sem er frekastur og sterkastur á að ráða.

Þannig er það til að mynda samkeppniseftirlitið, sem fyrst og fremst er til komið til að tryggja að eðlileg viðskipti eigi sér stað á markaði , og hindrar hinn fjársterka í að fara illa með þann sem ekki er jafn öflugur.

Nú virðist ljóst vera að nánast almenn samstaða sé á milli sveitarstjórnarmanna  allstaðar á landinu, að orkufyrirtæki þau sem byggð hafa verið upp fyrir almannafé skuli vera áfram í eigu opinberra aðila. Þannig má til að mynda sjá af kæru Hafnarfjarðarbæjar og Orkuveitu Reykjavíkur , að báðum þeim aðilum finnst á almenningi brotið, þegar Orkuveitunni sem er í almanna eigu er meinað að eiga þar meira 10% af samkeppnisástæðum. Á samkeppnismarkaði sem er án nokkurar samkeppni.

Verði  það hinsvegar niðurstaðan er ekki amast neitt við einkaaðilar sem í krafti fjármagns og jafnvel yfirgangs  nái  þar yfirráðum  með góðri hjálp regluverksins  og ýmissa kjörinna fulltrúa almennings,  án nokkurs sýnilegs ávinnings fyrir almenning í landinu.

http://www.samkeppni.is/samkeppni/upload/files/afriunarnefnd_samkeppnismala/2008/urskurdur7_2008_orkuveita_reykjavikur_og_hafnarfjardarbaer_gegn_samkeppniseftirlitinu.pdf

Ljóst virðist vera að fari mál á þann hátt sem allt stefnir í að einkaaðilar ná meirihluta í HS, er lagður enn einn hornsteininn i myllu einkavæðingarsinnanna. Þær einkavæðingar sem á undan komu gefa okkur hreint ekki tilefni til bjartsýni til að hagur okkar neytenda eigi eftir að batna. Nægir að nefna þar til að mynda einkavæðingu bankanna, þar sem neytendur eru nú að borga fyrir, og að ég tali nú ekki um Símann, þar sem gjöldin hafa aldrei verið hærri, þrátt fyrir loforð um annað.

Undangegnir atburðir á fjármálamörkuðunum hafa kennt okkur að frelsi án nokkurra hafta eru ekki að skila því sem talsmenn einkavæðingar hafa lofað, heldur þvert á móti. Hingað til höfum við ekki séð neitt nema taumlausa græðgi og fagurgala, en þegar á hefur brotið erum það við neytendur sem þurft hafa að borga brúsann.

Össur skoraði með gegnumbroti.

 

Mitt í krepputali og vandræðum þjóðarinnnar birtist hinn brosmildi iðnaðarráðherra Össur Skarphéðinsson og kynnir fyrir okkur að því er virðist timamótasamning við Bandaríkjamenn og Ástrali hvað varðar rannsóknir og þróun í gerð djúpborunar. Þarna gera þrjú þjóðríki samning um þróunarverkefni, sem skipt gæti sköpum til framtíðar.

 

Sjá frétt í Víkurfréttum http://vf.is/Frettir/37270/default.aspx

 

Fyrir okkur íbúa á Suðurnesjum eru þetta náttúrulega frábærar fréttir, því ljóst er að Menntasetrið Keilir kemur þar til með að gegna lykilhlutverki að því er virðist. Nú kemur ekki fram í fréttinni hvort aðrir aðilar hér á Suðurnesjum tengjast verkefninu, en reikna má með að svo sé. Ljóst er að þetta gæti orðið mikil lyftistöng fyrir Keili þegar til framtíðar er litið.

 

Náist sá árangur sem að er stefnt og menn telja að sé raunhæfur. er ljóst að orkuauðlindir þjóðarinnr eiga eftir núna jafnvel í nánustu framtíð eftir að verða mun verðmætari en við höfðum áður reiknað með. Því ber okkur einmitt nú að stíga lauflétt til jarðar hvað varðar áætlanir um framtíðarnýtingu, og útleigu þeirra verðmæta sem þar liggja. Þetta getur orðið okkar olíuævintýri.

 

Össur sá tækifærið og hefur greinilega verið ötull við að keyra það í gegn, með góðra manna hjálp. Notaði  liðsheildina  eins og góður leikstjórnandi og braust í gegn og skoraði. Hann hefur lært margt um gildi góðrar samvinnu.

 

Bara að allir spiluðu eins og landsliðið!

Í gær var dagur gleðinnar, tugþúsundir söfnuðust saman til að hylla handboltalandsliðið, og þau okkar sem  viðkvæmari eru felldum tár.Fólk þjappaðist saman sem ein heild, með eitt markmið og það var að hylla liðið. Það tókst svo eftir verður munað.

Hápunktur dagsins, að öðrum ólöstuðum fannst mér vera sú stund er forsetinn sæmdi landliðið hinni íslensku fálkaorðu, æðsta heiðri er þjóðin getur sýnt þeim er afrekað hafa. Þeir áttu það skilið.

Eitt er það að njóta stunda sem þessara og hitt er að draga lærdóm af þeim.  Hvernig þjóðin gæti nýtt sér þessa reynslu til að ná árangri á sem flestum sviðum.“ Verða stóórasta land í heimi“ eins og forsetafrúin orðaði það svo snilldarlega.  Lykilinn þarna virðist vera að vinna sem heild, átta sig á hvað þjálfarinn segir, hlusta á hvern annan og hjálpast að þegar á móti blæs.

Fór að hugsa um hvað það væri gaman ef  þessum  áherslum  hópíþróttana væri til að mynda beitt við stjórn landsmálanna, að ég tali nú ekki um  sveitarstjórnarmálanna. Að þeir sem til þeirra starfa veldust  mætti auðnast að vinna sem eitt lið, til að árangur næðist. Þannig að það væri skorað bæði úr hægra og vinstra horninu , af línu , og með langskotum utan af velli.

Landsliðsmennirnir  hafa nefnilega áttað sig á að til að skora úr hægra horninu þurfa þeir aðstoð þess er spilar vinstra megin og öfugt, og miðjan hjálpar til með að opna þau færi sem skapast. Þeir hafa fundið út að fyrirliðinn getur ekki unnið leikina aleinn, og fyrirliðinn veit að það þýðir ekki einu sinni að reyna það, því færi hann þá leið dytti hann sennilega fljótlega úr liðinu. Það er eðli hópíþróttarinnar. Þar þýðir ekkert að halda boltanum fyrir sig, sama hversu maður telur sig góðan.

 

Neikvætt innlegg í umræðuna?

 

 

Það er skrýtið hvernig einfaldar spurningar geta verið túlkaðar sem neikvætt innlegg í umræðu.  Í dag hef ég alveg fengið að vita það að skrif mín frá í gær væru ekki uppbyggingu á Vallarsvæðinu til framdráttar. Hvernig það má vera  hef ég þó ekki fengið að vita.

Nú skal það vera alveg ljóst og undirstrikað, að skrif mín frá því í gær ber ekki að túlka sem neikvæð á nokkurn hátt. Mér er það fullkomlega ljóst að einhver fórnarkostnaður er af öllum verkum áður en þau fara að skila hagnaði.  Mig langaði bara að vita þessi kostnaður og hverjir borga. Meira var það nú ekki

Hvort  það væru íbúar í Reykjanesbæ, og  þá eru meðtaldir íbúarnir á Vallarheiði sem bæru þennan kostnað , eða hvort einhver framlög fylgdu frá ríkinu.

Nú er ég svo heppinn að fá að koma þarna reglulega, því þarna býr sá  hluti af fjölskyldunni, sem er í námi, það er ekkert sem þau skortir þar og allt til fyrirmyndar að mínu mati hvað það varðar. Eins er bæði með leikskólann sem barnabarnið gengur í. Þar er sömu sögu að segja.

Hvað varðar menntasetrið  Keili  heyrir maður ekkert annað en gott um , og þannig getur maður haldið lofræðunni áfram.

Þarna hafa líka mörg góð fyrirtæki  fengið góða aðstöðu , og er það vel.

Ég er  einn af þeim sem veit alveg að til að bæjarfélagið geti þróast , og dafnað  þarf að vera hér tilflutningur á fólki, og sá tilflutningur sem  hingað hefur verið  er af hinu góða í alla staði, og það á tímum þar sem þjóðinni fjölgar sem aldrei fyrr.

Allt það sem ég hef nú talið hér að framan, þýðir þó ekki að ekki megi spyrja um hlutina, hvernig kostnaðurinn skiptist og hver framtíðarútgjöld bæjarins verða vegna þessa. Það eru bara eðlilegar spurningar og ekkert neikvætt við það. Það myndu flestir kalla bara eðlilegt, og jákvætt að menn sýni þeim hluta áhuga, nú á þessum síðustu og verstu tímum.

Þjóðin það erum við !

"Þjóðin það erum við" eru skilaboðin sem Reykvíkingar og skipuleggjendur hátíðarhalda vegna heimkomu „ Strákana okkar“ senda okkur öðrum íbúum hér á landi í dag ef marka má  frétt í Vikurfréttum, þar sem kemur fram að fyrst verði lent í Reykjavík, til að sleppa ólympíuliðinu út.

 Nú skal lent í Reykjavík með silfurliðið sökum þess að þar eru þeir sem skipta máli þegar kemur að“ fagninu“ mikla.

Við erum bara svolítið sár sum hver hér á Suðurnesjum , sem séð höfðum fyrir okkur að ef til vill fengjum við nú smá tækifæri til að hylla ólympíufarana, til að mynda fylkingu við Reykjanesbrautina á leið þeirra  til hámenningarinnar í Reykjavík. Við hefðum ekki einu sinni beðið um að þeir ækju hér í gegn í opnum vagni, látið okkur nægja að veifa til þeirra  í ullarvettlingum  frá götukantinum og alls ekki ætlast til að þeir stoppuðu , til að örugglega væri hægt að halda tímaáætlun hinna uppteknu Reykvíkinga.

Nei fagnaðarfundur þjóðarinnar er víst eingöngu fyrir þá er í Reykjavík búa, og þá sem nægan tíma hafa til að bregða sér  til Reykjavíkur í eftirmiðdaginn.

Við verðum þó áfram með þeim í huganum og jafn stolti af þeim, þótt okkar aðkomu að fagninu mikla  sé ekki  vænst.   

Til hamingju strákar

 

Hver borgar brúsann?

 

 

Það  er gaman að sjá frétt í Víkurfréttum nú í dag hvað varðar fólksfjölgun hér í Reykjanesbæ, og frábært að sjá hve margir vilja flytja hingað. http://vf.is/Frettir/37234/default.aspx

Auðvitað vakna hjá manni spurningar um eitt og annað þessu viðkomandi , og sérstaklega þegar að í  ljós kemur að meginhluti þeirra sem hingað hafa flutt undanfarin ár hafa flutt á Vallarsvæðið. Eitt er það sem mér datt í hug, í ljósi þessa að stór hluti þeirra sem hingað flytjast eru námsmenn  með  litlar eða lágar tekjur og leigja að manni skilst íbúðirnar frá fyrirtæki sem heitir Keilir, sem rekið er af  Þróunarfélaginu, Háskólavöllum og Reykjanesbæ.

Nú er ljóst að þær tekjur sem koma inn vegna leigunnar hljóta að mestu að renna til Háskólavalla sem er fyrirtækið sem á íbúðirnar, auk þess sem talsverður kostnaður eins og ókeypis strætisvagnaferðir og nettenging hlýtur að vera greiddur af þeim leigutekjum sem þar fást.

Nú skilst mér til að mynda að það sé hvorki Þróunarfélagið, sem þó fer með stjórn svæðisins  né heldur Háskólavellir sem greiði fyrir hvorki húsaleigubætur eða aðra félagslega þjónustu hvað svæðið varðar, auk þess sem skólar og leikskólar séu á kostnað Reykjanesbæjar.

Nú skilst mér  skv  þeim upplýsingum sem mér hefur tekist að afla mér að hingað til hafa til að mynda ekki verið greidd fasteignagjöld  af íbúðunum til Reykjanesbæjar  fyrr en þær hafa verið teknar íi notkun, en ekki við afhendingu eins og lög þó gera ráð fyrir.Getur það verið rétt?  

Aðeins kostnaðurinn vegna húsleigubóta vegna þeirra rúmlega 600 íbúða sem nú þegar er í notkun hlýtur að vera um það bil  12-15 milljónir á mánuði eða um það bil 150 milljónir á ári, hvað þá um annan kostnað sem af hefur hlotist svo sem félagslega þjónustu, snjóruðning og þess háttar.

Nú má alls ekki skilja þessi skrif mín þannig að ég sjái eitthvað neikvætt  við þá starfsemi er þarna fer fram heldur er það fyrst og fremst  spurningin um hvort heldur það eru íbúar Reykjanesbæjar sem eru að greiða gjöldin einir , eða hvort Þróunarfélagið og Háskólavellir taki þar þátt. Gaman væri að fá einhver svör þar að lútandi.

Hverra hagsmuna var nú verið að gæta?

Það virðist alltaf vera af nógu að taka, og spyrja spurninga vegna þegar kemur að afgreiðslum meirihlutans hér í Reykjanesbæ. Nú fyrir helgina virðist svo vera sem meirihlutinn hafi ákveðið að allt  sem þeir hafa sagt áður um málefni  Eignarhaldsfélagsins Fasteignar, sé ekkert  að marka.

Á fundi bæjarráðs hinn 21.08.2008 var annað mál á dagsskrá  einmitt  málefni  óskabarns meirihlutans , og eftir afgreiðslunni að dæma virðast bæjarfulltrúar meirihlutans ekki lengur hafa þá tröllatrú sem þeir áður hafa haft á Eignarhaldfélaginu Fasteign , og ákveðið að ekki  væri ástæða til að auka fjárfestingu Reykjanesbæjar í því félagi, með því að falla frá forkaupsrétti  bæjarins á hluta af hlut Glitnis í því félagi.

 Kannski  vita þeir eitthvað meira en fulltrúar minnihlutans, sem í ljósi skýrslu ráðgjafafyrirtækisins ParX  töldu ekki  tímabært að falla frá forkaupsréttinum að svo komnu máli. Virtist það bæði vera vegna spurninga sem vöknuðu vegna innihalds skýrslunnar , auk þess sem ekki virðist koma  fram neitt mat á þeim verðmætum sem verið varið var að falla frá. Vel skiljanlegt hjá minnihlutanum að vilja doka við og fá svör við þeim spurningum sem þar voru.

Jafn skiljanleg og mér finnst bókun minnihlutans vera, á ég erfitt með að skilja ákvörðun meirihlutans að afgreiða málið í svona flýti án þess að virðist að velta fyrir sér innihaldi skýrslu ráðgjafafyrirtækisins og þeim ábendingum sem þar koma fram .

Vel að merkja og ástæða til að benda á að enn á ný er ráðgjafafyrirtæki það sem skrifar skýrsluna fyrir Reykjanesbæ staðsett í Reykjavík , og er það vel í takt við innkaupastefnu meirihlutans hvað varðar aðkeypta þjónustu bæjarins. Eða hvort ekki hefði verið rétt að nota til að mynda endurskoðanda bæjarins, sem virðist vel  inn í málefnum Fasteignar vegna  fyrri aðkomu sinnar að þessum málum?

Burtséð frá að ekki kemur fram mat á verðmæti þess fyrirtækis , sem verið er að afsala sér forkaupsréttar í , virðist líka vera ástæða til að efast um  hvort allt sé reglum samkvæmt hvað varðar  innlögn lóðar sem Glitnir átti og virðist nú vera kominn í eigu EFF, og hvort ekki gildi þá sömu reglur gagnvart lóðum sem  Reykjanesbær  gæti  lagt inn í fyrirtækið og jafnvel aukið hlut sinn á þann hátt.

Fyrir þann er les þessa fundargerð verður ekki  séð og hvað þá skilið hvað lá svona mikið á  að afgreiða þetta mál þegar litið er til hagsmuna Reykjanesbæjar, sem eru þeir hagsmunir sem bæjarfulltrúarnir eiga að vera að gæta. Maður gæti vel skilið hraðann og afgreiðluna ef það væru hagsmunir Glitnis sem menn væru að hugsa um. En hagsmunir Glitnis eru ekki mál bæjarfulltrúanna þegar þeir eru á bæjarráðsfundum. Því ættu þeir að sinna í öðrum tíma.

 

Hinn mikli leiðtogi?

Í Markaðnum  og Fréttablaðinu í dag 22.ágúst birtist athyglisverð frétt um hvað er að gerast í málefnum Hitaveitu Suðurnesja, og af því er virðist er    "Hinn mikli leiðtogi" sem þar hefur  ráðið ferð undanfarið, enn einu sinni komin fram langt framúr  sér  hvað varðar lausn málsins, sem aldrei hefði orðið neitt mál hefði hann ekki komið að því.

Enn á ný leggur  "Hinn mikli leiðtogi"  í það þrekvirki að reyna að  hanna mannkynssöguna eins og könglóarvef án þess að hafa meðspilarana með sér , og ætlar að fara að ráðstafa eignum sem hann ræður ekkert yfir , til aðila sem virðast ekki einu sinni hafa rætt um að eignast þennan hlut.

Nú skyldu flestir sem fylgst hafa með málinu ímynda sér að verið væri að finna  út á hvern hátt hægt sé að skipta upp HS, þannig að uppfyllt séu ákvæði laganna þar um. Á meðan það hefur ekki verið fundið út , er vel skiljanlegt að þeir sem bæði eiga þar hlut og hafi áhuga á að eignast hlut haldi að sér  höndum og sjái hverju fram fer.

Nei ég held nú að "Hinn mikli leiðtogi" ætti að slaka aðeins á og sjá hverju fram vindur. Hann ætti sem stjórnsýslufræðingur af hæstu gráðu  til að mynda að bíða eftir og sjá hvernig kæra bæði Hafnarfjarðar og Orkuveitunnar gagnvart úrskurði  Samkeppnisstofnunar fer. Hún gæti breytt einhverju. Hann ætti að bíða og sjá á hvern hátt hægt verður að skipta fyrirtækinu upp þannig að ákvæði laganna verði uppfyllt. Og hann ætti að reyna að tryggja að meðspilararnir séu að spila á sama mark og hann  áður en leikurinn hefst.

 

http://visir.is/article/20080822/VIDSKIPTI06/559187469

Innihaldslausar blöðrusleppingar

Sigurjón Vikarsson  skrifar hreint ansi krítíska og tímabæra grein í Tíðindin  nú í dag hvað varðar innkaup bæjarins á vöru og  þjónustu , og eins og hans er von og vísa skefur hann ekki utan af skoðunum sínum hvað mál þetta varðar. Enda enginn ástæða til.

Það eru ekki margar vikur síðan að bókað var um þetta mál í bæjarráði , og þá í tengslum við nýja heimasíðu bæjarins.  Árni Sigfússon svarar þessu á þann hátt í 30. tbl Tíðindanna á þann hátt að hér væri í raun ekki um neitt vandamál  að ræða og það væri  stefna bæjarins að gefa þeim fyrirtækjum  er stæðust kröfur um tæki og kunnáttu tækifæri á að bjóða í þau verk.  Með grein Sigurjóns er þó greinilega eitthvað allt annað að koma í ljós. Nema bæjaryfirvöld hafi sent út sérstaka ráðgjafa sem gefið hafi út að hvorki tæki né kunnátta sé til staðar í fyrirtæki Sigurjóns til þess að prenta minnisblokkir sem þær er Sigurjón gerir að umtalsefni í grein sinni, og því ekki ástæða til að hann fái möguleika á að bjóða þessi  verk. Því á ég bágt með að trúa.

Einhvern tíma í æsku var mér kennt að þar sem væri reykur, væri oftast annað hvort glóð, eða jafnvel eldur. Á skömmum tíma koma tveir aðilar fram og segja sínar farir ekki sléttar hvað þessi samskipti varðar við bæjaryfirvöld. Eitthvað virðist fyrir þann sem sér þetta mál utan frá  að vera athugavert hvað varðar þessa hlið máls.

Nú er það því miður svo að þessi tvö dæmi virðast ekki vera þau einu þar sem menn segja farir sínar ekki sléttar af samskiptum sínum við bæjaryfirvöld  og fyrirtæki tengd þeim hvað slík mál varðar, og vel skiljanlegt að menn vilji ekki stíga fram, miðað við hvernig slíkar óánægjuraddir eru afgreiddar.

Í raun er það furðulegt að sá meirihluti sem nú er við völd skuli komast upp með stjórnunaraðferðir af þeirri gerð er Sigurjón lýsir í grein sinni. Þetta er sami meirihluti og heldur fjölda námskeiða bæði fyrir unglinganna og foreldrana um skaðsemi eineltis á umhverfi sitt, en virðast þó beita því að fullum krafti sjálf, séu menn ekki sömu skoðunar  þeirra er ráða.

Það að hafa aðra sýn á ýmis úrlausnarefni  og  lífsskoðanir  almennt en ríkjandi stjórnvöld , og leyfa sér að tjá þær opinberlega  á ekki nú á árinu 2008 að hafa áhrif á rétt manna og fyrirtækja til að bjóða í að vinna verkefni  bæjarins. Þar eiga önnur viðmið að gilda. Ekki verður séð ,sé farið yfir málið að Sigurjón eða fyrirtæki hans hafi neitt það til saka unnið að hann ætti ekki að hafa sama rétt og aðrir til að bjóða í þau verk er hann telur sig geta unnið fyrir bæinn.  En til þess að hann geti það þarf náttúrulega að bjóða verkin út, eins og eðlilegt er.

Auðvitað eiga bæjaryfirvöld að setjast niður og setja niður á blað, út frá hagsmunum bæjarins og bæjarbúa  viðunandi innkaupastefnu sem ekki er innhaldslaust loft í blöðru, heldur reglur um á hvern hátt bærinn hagar innkaupum sínum á þjónustu. Þar gætu menn til að mynda tekið sér til fyrirmyndar þá Norðurálsmenn sem hafa skýra stefnu hvað þetta varðar, og kaupa alla þá þjónustu sem þeim er unnt innan svæðis. Það virðist bærinn því miður ekki gera í dag. Ef svo væri væru engar kvartanir.

Hér gildir ekki sú afsökun að stefna bæjarins sé að versla á heimamarkaði og embættismennirnir hafi gert mistök, þar sem þeir hafa ekki fengið leiðbeiningar um hver stefna bæjarins er í þessum málum. Þá stefnu verður að marka, og gera þeim  sem ætlað er að leysa málin hana ljósa.

Það að verslað sé á heimasvæði er einmitt sérstaklega mikilvægt á tímum eins og núna þar sem séð er að samdráttur er mikill á mörgum sviðum atvinnulífsins . Það er tímabært fyrir bæjarstjórnarmenn meirihlutans að átta sig á að hagsmunir fyrirtækjanna á svæðinu fara saman við hagsmuni íbúanna.

Veiðiferðin.

Guðmundur Gunnarsson formaður Rafiðnaðarsambandsins  gerir í dag að umtalsefni veiðiferð sem nokkrir  embættismenn , fóru í, í hitteðfyrra. Auðvitað skiptir það máli fyrir okkur sem kusum suma mennina að ljóst sé nú að allir hafi þeir borgað sjálfir fyrir veiðiferðina. Það væri nú annað hvort.

Ég læt hér fylgja litla sögu sem hann setti með í bloggið sitt http://gudmundur.eyjan.is/

„Maður sem ég hef ástæðu til þess að trúa sagði mér að aðferð þessara gutta til þess að velja besta borðvínið með steikinni í veislunum sem þeir halda á kostnað almennra launamanna sé sú að fá þjóninn til þess að koma með 5 flöskur af dýrasta víninu sem til er á staðnum. Þetta eru vín sem kosta 15 – 25 þús. kr. flaskan. Þeir láta stilla þeim á borð, standa upp og fara að hverju horni og hrista svo borðið rösklega. Sú flaska sem brotnar síðast er sko borðvínið sem þeir ælta að drekka það kvöldið. Takk fyrir okkur skúringakonur og konurnar í uppvaskinu. Hrópa þeir svo hlægjandi. Pöntum svo 15 þús. kr. vindla á eftir með kaffinu og 50 þús. kr. koníakinu.“

Það sem mér finnst hinsvegar vera punkturinn í greininni, og ekki að ástæðulausu er hvernig hann dregur fram það viðhorf sem nú um stundir virðist ríkja í garð margra stjórnmálamanna, viðhorf sem ekki er komið að ástæðulausu.Þetta viðhorf vantrausts til  margra þeirra er með völdin fara kjörnir hafa verið til að gæta hagsmuna almennings.

Hversvegna skyldi þetta nú vera orðið almennt viðhorf margra, að fyrst og fremst séu stjórnmálamennirnir að hugsa um eigin hag eða hagsmunsamtaka og félaga þeim tengdum frekar en umbjóðenda sinna. Það má ekki styggja neinn í veiðihópnum, því þá verður viðkomandi ekki boðið með á nýjan leik, og útilokaður úr kokteilpartíum elítunnar.

Þeir halda að sér mörgum þeim málum er brenna á vörum þjóðarinnar, og ýmist móðgast eða bera fyrir sig fjölmiðlafælni sé á eftir gengið. Telja að það sé ekki hlutverk kjósenda að ýta á úrlausn mála, né heldur að kjósendur séu upplýstir um hver viðhorf þeirra til málanna eru. Þessi mál verði leyst í næstu veiðiferð, þar verði allir þeir sem skipta máli.