Einkavæðing eða einkarekstur.

    Í gær birti ég smá blogg um nauðsyn þess að menn stæðu saman í umræðu um bæði löggæslu og heilbrigðisþjónustu hér á Suðurnesjum  og gerðu það sem unnt er til þess að tryggja að minnsta kosti að fjárveitingar til þessara mála yrðu til jafns við það sem er annarsstaðar á landinu.  Það er grundvallaratriði.

 Hitt er svo annað mál, þegar menn hafa ákveðið sanngjarna fjárveitingu, hvernig henni er varið. Það er alveg ljóst að  hið miðstýrða kerfi sem við búum við í dag,er ákaflega svifaseint og í raun erfitt að ætlast til þess að stjórnendur ríkisfyrirtækjanna reki þau þannig að við skattborgaranir getum verið viss um að það fé sem í er lagt skili því sem að var stefnt.  Ég er ekki svo þröngt hugsandi að ímynda mér að það kerfi sem við búum við í dag sé hið eina rétta og engar breytingar sem bæti það.

 Á undanförnum árum hafa verið uppi miklar og góðar umræður um þátttöku einkaframtaksins í t.d heilbrigðisþjónustunni og er það gott. Sú umræða á og þarf að fara fram. Það er ljóst að til þess að  árangur náist með slíkri þátttöku verða markmið rikisins sem kaupanda þjónustunnar að vera skýr.  Það er ljóst að allur meginþorri almennings er sammála um að  við viljum hafa hér á landi öfluga heilbrigðisþjónustu  sem veitir öllum fyrsta flokks þjónustu. óháð efnahag, og búsetu. Hvort það eru einkaðilar eða ríkið sem veiti þjónustuna finnst mér engu máli skipta, svo lengi sem ljóst er að það er ríkið sem greiðir  þjónustuna og hefur eftirlit meðframkvæmd hennar. Ef til kemur þá verður sá hluti þjónustunnar sem fer í einkarekstur  boðinn út  með öllum þeim skilyrðum sem slíku útboði fylgir.   Það tel ég bara heilbrigt. 

Það yrði tryggt að allir fái notið þeirrar þjónustu á sama verði sem miðar við að  hinir lægstlaunuðu fái sömu þjónustu og þeir sem betur mega sín.  Þar verði ekki gerður mannamunur, hvort sem um aldraða er að ræða sem byggt hafa upp það kerfi sem við höfum í dag, eða nýríka fjárfesta. Það hlýtur að vera markimið þeirra sem með völdin fara að byggja undir það velferðarkerfi sem við búum við í dag þ.e að tryggja fyrsta flokks heilbrigðisþjónustu fyrir alla,að tryggt sé að sú þjónusta sé til frambúðar á ábyrgð ríkisins og jafnframt að leita allra þeirra leiða sem skynsamlegar eru til þess að þegnar þessa lands greiði ekki meira en eðlilegt geti talist og að allir geti greitt.  Þar á enginn að komast framfyrir í röðinni í krafti hvorki stöðu né rikidæmis. En leita þarf þó leiða til að stytta þá röð.

Hvort menn velji svo að stofna sína einkaspítala eða eitthvað það kerfi sem mismuni þegnunum eftir fjárhag verður öllum þeim er að því koma að vera ljóst að það sé algerlega á eigin ábyrgð og eigið fé verði þar lagt undir. Það verði aldrei þannig að ríkið komi til með að láta fé fylgja sjúkling í slíkt kerfi.þar sem ljóst sé að ábyrgð ríkisins snúi fyrst og fremst að þvi að styrkja það heilbrigðiskerfi sem fyrir er og  snýr að hag heildarinnar og sú þjónusta sem þar sé veitt sé ávallt fyrsta flokks. Kerfið verði aldrei opnað eða aðlagað þannig að það geti orðið að féþúfu utanaðkomandi aðila. 

Á þennan hátt þar sem bæði markmið og hlutverk ríkisins er skýrt tel ég að ekki sé hætta velferðakerfi það sem við búum við í dag þurfi ekki að skaðast þótt einhverjum hluta þjónustunnar verið útvistað til einkareksturs.