Flott hjá Þorgerði Katrínu.

                                                                           

Mér fannst annar höfunda þessarar ríkistjórnar bara flott í gær þegar hún sendi fyrrverandi formanni sínum tóninn, og benti honum á það sem rétt er að hans tímar væru liðnir sem stjórnmálamanns. Hann ætti ekki að vera að skipta sér af því sem honum kemur ekki við.

Ég skil líka vel hörkuleg viðbrögð Samfylkingar við þessum hugmyndum Davíðs, og ágætt að sýna tennurnar inn á milli, og mættu jafnvel gera það oftar. Gefa sjálfstæðismönnum það ekki eftir  að halda spilunum að sér við efnahagsstjórnina, það hefur ekki reynst vel hingað til. Hér eftir verði báðir stjórnarflokkanir að koma að þeim málum, og frjálshyggjufrömuðinum í Svörtuloftum verði hvergi hleypt þar að.

Sú stjórn sem núna situr hefur alla burði til að klára þetta mál og sigla út úr þeim brimgarði sem fyrri ákvarðanir  skipstjóranna hafa leitt hana í, þeir hafa hikað um stund en nú er stundin til að taka ákvörðun , og taka stefnuna til hafs, finna öruggan lendingarstað. Þar munu allir vera saman á útkíkkinu.

Einkavæðing og nýfrjálshyggjan hefur siglt í strand og upp á sker. Látum hana liggja, það er ekki þess virði að reyna að bjarga henni. Framundan eru tímar þar sem ákvarðanir verða að byggja á heilbrigðri skynsemi  og raunsæi. Ekki úr sér gegnum og  þreyttum frösum hugmyndafræðinga íhaldsguttana.

 

Byltingin borðar börnin sín.

 

Morgnarnir leggjast misjafnt í mann, og í morgun munaði litlu að ég léti smáfrétt  á eyjunni. is hafa áhrif á það í hvernig skapi ég yrði í dag. Mér hugnaðist hreint ekki sú hugmynd Davíðs Oddssonar að hér yrði skipuð þjóðstjórn, og tel  að það samræmdist ekki stöðu hans sem seðlabankastjóra að skipta sér af hinni pólitísku umræðu. Og auðvitað er það svo.

Nú er stjórnandinn í Svörtuloftum náttúrulega umdeildur , en er þó í þeirri stöðu að hann getur fylgst vel með hvað er að gerast í málefnum bankanna, betur en forsætisráðherrann sjálfur. Eitthvað segir mér að það að hann opni umræðuna um þjóðstjórn núna sé ekki eitthvað sem hann segir bara svona út í loftið. Hann treystir ekki lærlingnum til að leysa þau vandamál sem framundan eru án stuðnings allra flokka.

Hann hefur séð í gegnum tölvuskjáina í Svörtuloftum hvað framundan er, og gerir sér nú grein fyrir afleiðingum gjörða sinna frá forsætisráðherratíð sinni. Frjálshyggju og einkavinavæðingarbylting hans er að borða börnin sín. Ekki í smábitum heldur er kokgleypt.

Það má vel vera að á einhverjum tíma þurfi að koma til þjóðstjórn til að leysa þau vandræði sem einkavæðingarstefnan hefur nú leitt til, en ég tel þó að það sé ekki það sé fyrsta atriðið sem leysi málið. Hér er Davíð enn einu sinni að sýna hve snjall hann er í smjörklípuaðferðinni sem hann lærði forðum daga við eldhúsborðið hjá ömmu sinni. Hann veit nefnilega sjálfur að aðalvandamálið er hann sjálfur, og sú stefna sem hann hefur staðið fyrir.

Til þess að geta leyst þennan vanda þurfa stjórnvöld að hafa stuðning allra aðila, og fyrsta verkið til að afla þess stuðnings tel ég að hljóti að vera að efla traust landsmanna á fjármálastefnu Seðlabankans, og þá væri ekki svo galið sem fyrsta verk að losa bankann við þann er stendur fyrir því stefnuleysi er þar ríkir. Sem í þessu tilfelli er títtnefndur Davíð Oddson. Þegar það er gert er möguleiki á að núverandi  forsætisráðherra nái að setjast sjálfur við stýrið og losa bílinn úr snjóskaflinum.

Hvað vantar í söguna?

Eitthvað virtust skýringar Þorsteins Baldvinssonar koma Björgvin G Sigurðssyni á óvart hvað varðar atburðarrásina í Glitnismálinu í Kastljósinu nú í kvöld . Það fannst mér ekki gott að heyra, þar  sem menn hafa látið sem allir hafi verið upplýstir um það sem gekk á í þessu máli síðustu stundirnar.Að vísu var það Geir H Haarde  sem var í hlutverki upplýsandans, um ákvarðanir og ráðstafanir sem teknar voru af bankastjórn Seðlabankans, eftir fundi þar sem að því er virðist hinum helmingnum í stjórnarsamstarfinu hafi ekki verið hleypt að.

 

Það er ljóst að Þorsteinn Baldvinsson er hreint ekki sáttur við þá niðurstöðu sem orðin er og segir að aðrar leiðir hafi verið færar, til meiri heilla fyrir efnahagsástand þjóðarinnar, og nefnir til sögunar þrautavaraleiðina sem ég verð nú að viðurkenna að ég veit ekki alveg hver er. Jafnljóst er skv. þeim upplýsingum sem komið hafa fram að aðeins tvær leiðir voru kynntar fyrir ríkisstjórninni sem færar leiðir til úrbóta. Leið markaðarins og svo sú leið sem svo valin var.

 

Nú er ég svo sem hreint ekki neinn aðdándi þeirra viðskiptamódela sem frá Glitni hafa hingað til komið, en finn hjá sjálfum mér að efinn sækir á. Er þetta nú allt eins og okkur hefur verið sagt eða eru einhver önnur undarleg sjónarmið sem höfðu áhrif á niðurstöðuna. Er það rétt að Seðlabankar annara þjóða í kringum okkur hefðu jafnvel fallist á mildari leiðir væri bankinn staðsettur annarsstaðar.

 

Þegar spurningar um hvort ekki hafi allt farið fram á réttum forsendum er byrjaðar að vera svo sterkar sem nú er orðið, verða menn að útskýra málið betur. Hvað var athugavert við þau veð sem sett voru fram af hálfu Glitnis , og hvort staða bankans hafi verið orðin það slæm að útilokað hefði verið fyrir bankann að borga slíkt skammtímalán til baka.

 

Það er nefnilega einn grundvallarþátturinn í lýðræðisþjóðfélögum, að allir njóti sanngirni í viðskiptum sínum við ríkisvaldið, og þar komi ekki inn í ákvarðanatökuna persónuleg óvild manna í milli.

 

Fátt er svo með öllu illt.

Það eru skrýtnir tímar núna sem maður upplifir, flest það sem maður hefur verið að segja, og verið að vara við verður að blákaldri staðreynd á einni nóttu. Maður getur hætt að blogga.

Rekstur bæjarfélags og þátttaka í áhættufjárfestingum fer ekki saman. Það skapar ekki það öryggi í rekstri bæjarfélaga sem nauðsynlegt er. Vonandi að menn skilji það núna, og sinni því sem þeir eru kjörnir til og sinni því eingöngu í stað þess að vera að monta sig út á hinum frjálsa markaði, með (stóru) strákunum, eins og raunin hefur verið með stefnu meirihluta sjálfstæðis-manna hér í Reykjanesbæ.

Fátt er svo með öllu illt, segir einhversstaðar. Nú er kominn upp sú skondna staða, sem fæstir áttu von á þegar einkavæðingarsinnar í ákváðu að selja hlut ríkisins til ofurfjárfestanna sem nú virðast því miður vera með flest niður um sig að ríkið á núna um það bil 12% í  Hitaveitu Suðurnesja í stað 15% áður, og staða áhættufjárfestisins hreint ekki svo sterk sem áður til framþróunar HS sem nauðsynleg er. Því ræður staðan á fjármálamörkuðum.

Sú viðskiptahugmund sem í upphafi var kynnt fyrir landsmönnum að gott væri að GGE ætti aðkomu að HS var góð, og meira að segja þrælgóð, en hefur því miður ekki verið svo sönn sem menn vildu vera láta. Hugmynd þeirra um útrás og framkvæmdir í útlöndum hafa því miður ekki reynst annað en orðin tóm, og lítið komið út úr þeim, enda fjárfestar með litla eða enga fagþekkingu sem standa að baki því fyrirtæki, þeir höfðu góða hugmynd í upphafi sem þeir misstu sjónar af og einblína nú á að ná HS undir sig.

Leyfum þeim að vinna að því máli að reikna út hagnaðinn og gróðann sem hugsanlega væri hægt að ná út úr því fyrirtæki, en verum ekki að blanda hvorki ríki né bæjarfélögum inn í þá hugmyndafræði. Notum nú tækifærið og mokum allan flórinn út, höfum hreint borð og skýra stefnu um hverjir eru hagsmunir bæjar og ríkis, og látum ekki verðbréfaguttana villa okkur sýn einu sinni enn. Það kann ekki góðri lukku að stýra.

Hlutafélag til hvers?

Í blogginu hér  á undan undraðist ég skyndilegan áhuga bæjarstjórans á að auka hlut Reykjanesbæjar  í Hitaveitu Suðurnesja , og furðaði mig á þeim vinnubrögðum sem menn virðast sýna til að ná þeim markmiðum að eignast hlutinn í samvinnu við Geysir Green Energy.

Tilkynnt hefur verið um óstofnað hlutafélag Reykjanesbæjar og GGE, sem nú þegar hafi reynt að gera tilboð í hluti sem enn ekki virðast vera á lausu.Auðvitað ætti ég að fagna þeirri viðhorfsbreytingu sem orðið hefur hjá bæjarstjóranum hvað það varðar að skynsamlegt væri fyrir bæjarfélagið að eiga þar stærri hlut en nú er og geri það í raun. Og fagna því þó meir að staða bæjarsjóðs og hitaveitunnar eru nú orðinn það sterk að þetta sé góður kostur fyrir bæinn. Það var það ekki fyrir aðeins einu ári síðan skv  ummælum meirihlutans þá.

Auðvitað væri freistandi núna að ryfja mál þetta allt upp einu sinni enn, að hvernig sú staða sem við erum kominn í með HS, er í raun engum öðrum en freklegri framgöngu einkavæðingarsinnanna  í bæjarstjórninni  og áhættufjárfestannna úr fyrrum FL Group  (Hannes Smársson og fleiri), að það skuli yfirleitt vera eitthvað vandamál að skipta HS upp skv ákvæðum laganna. Í upphafi skyldi endirinn skoða.

Það sem mér finnst athugavert og hefur alltaf fundist í þessu máli, er hvernig bæjarstjórinn hvað eftir annað hefur talið það sýna frumskyldu að spyrða bæinn saman við þetta fyrirtæki, í fyrstu með því að vera hluthafi í GGE  og taka samvinnuna við þá fram yfir samvinnu svetafélaganna og síðan núna að stofna félag saman með þeim til að kaupa þessi hlutabréf.

Fari bærinn út í það núna að kaupa þessi hlutabréf, ef þau losna finnst mér bæði eðlilegast og réttast að það sé gert undir merkjum bæjarins og ekki komi þar aðrir aðilar eins og til að mynda GGE að málum, sem í eðli sínu eru áhættufjárfestar.

Bærinn á ekki að fara með þau atkvæði sem þarna búa að baki út frá hagsmunum samstarfsaðila í slíku félagi eins og hætta gæti verið á fari menn þessa leið. Bærinn á að vera óháður hagsmunum áhættufjárfesta og sinna því sem bæjarfélögum er ætlað og það er að tryggja hagsmuni íbúa svæðisins , en ekki vera  í fyrirtækjarekstri með áhættufjárfestum. Þá er hætta á nýju REI máli með öllum þeim spuna sem því fylgdi.

 

Vann bærinn í Lotto?

 

Ekki veit ég hvort Árni Sigfússon bæjarstjóri  í Reykjanesbæ sé orðinn það flæktur í þeim vef er hann hefur spunnið í málefnum Hitaveitu Suðurnesja, að hann  viti ekki lengur hvað snýr upp og hvað snýr niður í þeim málefnum.  En erfitt  er þó að skilja hvert hann er að fara, lesi maður nýjusta útspil hans í þessum efnum, sem nú er viðtal í Fréttablaðinu 24.sept

http://www.visir.is/ExternalData/pdf/fbl/080924.pdf

 Einhvern veginn fær maður á tilfinninguna við lestur viðtalsins við Árna að þar sé hann ekki bara svolítið, heldur mjög freklega að taka fram fyrir hendur kjörinna bæjarfulltrúa, og telji það jafnvel vera óþarfa að ræða , hvorki í bæjaráði eða bæjarstjórn um að kaupa skuli hluti , sem enginn vill taka við tilboðum í , og hvað þá að stofna fyrirtæki ásamt Geysi Green Energy um þau kaup. Einhver hefði nú sagt“ first things first“.

Vilji Árni Sigfússon stofna hlutafélag ásamt Geysi Green Energy, hlýtur maður sem hann, vanur góðri og  gegnsærri stjórnsýslu, að leita fyrst til bæjarráðs og síðan til bæjarstjórnar eftir heimild  til slíks gjörnings.  Það hefur hann ekki gert skv.  bókum bæjarins dags 25. sept 2008. Hann veður  fram  með slíkt á torg og gerir bara ráð fyrir að þetta sé eitthvað formsatriði sem sinna skuli síðar. Þá heimild hefur hann ekki. Og hvað þá að gera tilboð að þessum ráðum forspurðum. er það ekki stjórnsýslubrot?

Á borgarafundi sem haldinn var að undirlagi Sjálfstæðisfélaganna hér bæ fyrir aðeins tæplega einu ári síðan fór Árni Sigfússon mikinn  í að sannfæra fundarmenn um að bærinn hefði alls ekki efni á að kaupa aukinn hlut í HS til að tryggja stöðu sína þar, og í því væri enginn hagur. Til þess að leggja svo enn frekar áherslu sína á málið valdi hann að selja af hlut bæjarins í HS. Nú virðist það hinsvegar vera góður kostur að kaupa þennan hlut og rúmlega það til baka ,  í samstarfi við þá aðila sem nánast enginn nema meirihluti sjálstæðismanna að undaskildum stórum hluta kjósenda þeirra vildi fá þar inn. Hvað hefur breyst sem ekki var ljóst þá? Vann bærinn í Lotto?

„Something is rotten in the state of Danmark“

Something is rotten in the state of Danmark“ var viðkvæði vina minna í Danmörku þegar mikið gekk þar á, og þeir töldu sig órétti beitta. Svipað má segja um viðhorf margra hér suður með sjó þessa dagana þegar kemur að bæði löggæslumálum og heilbrigðismálum svæðisins. Eitthvað mikið virðist vera að og íbúar Suðurnesja njóta greinilega ekki sömu réttinda og aðrir landsmenn þegar kemur að fjárveitingum til þessara málaflokka.

Eyjólfur Kristjánsson hjá embætti Lögreglustjórans á Suðurnesjum kemur inn á þetta í viðtali á netmiðlinum Vísi  í gærkvöld, þar sem hann tilkynnir uppsögn sína og ber við að liðsandinn og baráttukraftur embættisins sé ekki sá sami eftir að tilkynnt var um uppstokkun embættisins fyrr í sumar. Ekki hafi verið auknar fjárveitingar  til þess embættis og því hverfi nú á braut lykilstarfsmenn frá embættinu.

Nú er það ekki einungis löggæslumálin  hér á Suðurnesjum  sem hafa fengið naumt skammtað af hálfu hins opinbera, sömu sögu er að segja um  heilbrigðismálin, eins og fram kom rækilega hér fyrr í sumar.  Þau mál standa þó til bóta er manni sagt, og vonir manna bundnar við að það rætist.

Auðvitað er það hárrétt hjá Eyjólfi Kristjánssyni að baráttuandinn hjá starfsmönnum þessara stofnananna er tekinn að lýjast, og ekki að undra. Það verður mikið og erfitt verk hjá viðtakandi lögreglustjóra að byggja upp Lögregluembættið , og sanngjörn krafa af  hálfu okkar  Suðurnesjamanna að um leið nýir vendir sópa þar, verði tryggð eðlileg og sanngjörn fjárveiting til embættisins.

Það er mikilvægt að þeir sem fari með stjórn landsmálanna átti sig á þeirri stöðu sem  virðist ríkja hér á Suðurnesjum  hvað varðar löggæslu og heilbrigðismál. Baráttuþrek  og langlundargeð íbúa svæðisins er tekið að minnka í ljósi þess að fjárveitingarnar eru ekki nægar miðað við þau verkefni sem til er ætlast að stofnanir þessar sinni. Því fyrr sem menn átta sig á  því , þess betra.

  

Ég hlakka til á morgun

 

Ég hlakka til á morgun hugsaði ég, þegar ég hafði lokið við að lesa grein Helga Hjörvars um m a einkarekstur í orkuframleiðslu. Í grein þessari setur hann fram hugmyndir sínar um  ýmis sóknarfæri hvað varðar orkunýtingu þjóðarinnar, og hugmyndir að kynslóðasjóð er færir auðlegðina milli kynslóða. Og boðar okkur nýja grein á morgun.

http://mbl.is/mm/frettir/innlent/2008/09/24/soknarfaeri_ad_selja_virkjanir/

 

Í grein sinni opnar hann þessa umræðu um hvernig hægt væri að selja rekstur virkjananna tímabundið og þá möguleika sem í slíkum rekstri felast til aðila sem sjá sér hag í rekstrinum , án þess þó að orkuöflun og réttindum þjóðarinnar væri stefnt í hættu. Þjóðin hefði eftir sem áður full yfirráð yfir auðlindinni. Slík sala reksturs virkjanna í tiltölulega skamman tíma 30-40 ár myndi ávallt tryggja að hagsmunir þjóðarinnar og náttúruauðlindarinnar yrðu höfð í forgrunni. Og þeir sem keyptu réttinn væru meðvitaðir um það.

Þær tekjur sem þannig sköpuðust , myndu renna í sameiginlegan auðlindasjóð, þessari og komandi kynslóðum til heilla. Mér finnst hugleiðing hans hvað varðar þær auðlindir sem heyra ættu undir þennan sjóð hreint frábær. Hann leggur þannig til að nánast allar okkar perlur verði lagðar þar inn, og þar með tryggt að þær verði ævarndi eign þjóðarinnar. Þær fari aldrei á frjálsan markað, eða yfirráðum stefnt í  hættu.

Hann leggur einnig áherlu á að auðvitað beri að nýta þá orku sem við höfum yfir að ráða, en það verði gert á okkar forsendum, þar sem náttúran og hófleg nýting orkulindanna hafi forgang. Settar verði reglur sem orkuiðnaðurinn verði að fara eftir , og sátt náist á meðal þjóðarinnar um hvað skuli nýtt og hvað skuli friðað.

Með grein þessari finnst mér Helgi hafa galopnað umræðuna um nýtingu auðlindanna og fært hana frá því fjalla eingöngu um tímabundnar ráðstafanir gagnvart stöðugleika í efnahagsástandi , og út í það að fjalla um framtíðarsýn okkar hvað auðlindinnar varða. Það var löngu kominn tími á það.

Gæti spilaborgin hrunið?

 

Undanfarna daga hafa bankastjórar bankanna stigið fram og sannfært  okkur um að það væru ekki þeir sem hefðu verið að gera árás á íslensku krónuna. Það væri ekki þeirra hagur til langframa.Þeir hafi varið eignfjárhlutfall sitt, en það sé ekki það sama og gera árás á krónuna.

Sennilega er það rétt sem margir hafa haldið fram, en ég þori varla að segja af ótta við að verða talinn lýðskrumari, með öllum þeim fúkyrðum sem því fylgir, að krónan sé of veikur gjaldmiðill. Hún þolir ekki það sem bankastjórarnir kalla að verja eiginfjárstöðuna, við hin köllum árás. Því  það erum við sem borgum fyrir vörnina.

Það er hinsvegar athugunarefni, hvað það er sem veldur því að hvorki Seðlabankinn eða Fjármálaeftirlitið hafa neitt við þetta að athuga að  því er virðist. Getur það verið að ótti manna við að í raun sé stað einhverra banka það veik, að það reynist nauðsynlegt að leyfa bönkunum á fjögurra mánaða fresti að leika þennan leik, annars fari spilaborgin að hrynja, og það viti stjórnvöld.

Margir hafa kallað eftir upplýsingum á undanförnum mánuðum um þetta mál, en ekki fengið. Seðlabankastjóri vandaði þeim ekki kveðjurnar sem slíkt gerðu, og óneitanlega beindi hann augum manna að bönkunum hvað þetta varðar. Hann veit hverjir standa að baki.

 

" Það er sko ekki kreppa í þessu landi"

 

Sumir virðast ekki alveg vera í sambandi eins og ég sannreyndi á góðum vini mínum núna í morgun. Nú búum við náttúrulega báðir hér í Reykjanesbæ, en örlögin höguðu því þannig að við þurftum að skreppa til borgar hámenningarinnar Reykjavík, sem við gerum helst ekki nema neyddir til.

Vinurinn er náttúrulega svolítið hallur undir frjálshyggjuna og  hingað til hafði ég nú talið hann til þeirra sem skynsamari mætti telja á þeim kanti, og fylgjast með því sem væri að gerast í kriingum hann, þó oft á tíðum þykir mér hann nú í svolítilli afneitun hvað varðar ástandið í efnahagsmálunum. Og ver sína menn út í rauðan dauðann.

Þar sem við erum að hlaupa á milli húsa í hvassviðrinu snarstoppar minn maður og kallar til mín. „Sko nú skaltu stoppa Hannes, og sjá. Þú ert alltaf að bulla um einhverja verðbólgu og ástandið í landinu sé ekki gott. Nú geturðu tekið gleði þína til baka og hætt þessari neikvæðni.“ Nú spurði ég hvað meinarðu?

Sjáðu og hann   benti inn um útstillingargluggann „Sjáðu hvað þetta kostar“   Buxur 1300kr,  Jakki 1800 og  þóttist nú heldur betur hafa sýnt mér ljósið. Það er sko ekki verðbólga  eða kreppa í þessu landi.

„Heyrðu  hvað meinarðu spurði ég?   Þetta er hraðhreinsun  og það meira að segja í dýrari kantinum , miðað við verðin.

Það varð fátt um svör, eins og hjá fleiri félögum hans þessa dagana.