Rödd skynseminar

 

 

Þrátt fyrir rigningu og stekan vestanvind í gær gat ég ekki annað en verið bara nokkuð sáttur og glaður, á meðan ég gróf  heljarmikla holu í garðinum fyrir plómutré. Ég hafði fyrr um morguninn lesið skemmtilegt viðtal við hinn nýja stjórnarformann Geysir Green Energy, og leist vel á hvað hann hafði að segja.

 

Fyrr í vikunni hafði ég haft uppi efasemdir hvað varðaði hluthafafund GGE og undrast að hann skyldi haldinn í fundarsal bæjarstjórnar Reykjanesbæjar, og hafði jafnvel áhyggjur að nú ætti að boða einhver stórtíðindi hvað varðar uppskipingu á Hitaveitu Suðurnesja. Sá ótti var ástæðulaus og raunar finnst mér frekar ástæða til að fagna að hann skyldi haldinn þar og tilkynnt um nýjan stjórnarformann GGE sem er Ólafur Jóhann Sigurðsson. Það að tilkynnt skuli um þetta í höfuðborg frjálshyggjunnar og einkavæðingarinnar Reykjanesbæ finnst mér frábært. Rödd skynseminar virðist vera komin í bæinn.

 

Ólafur fer í viðtalinu létt yfir málefni REI og  ræðir um upphaf þess máls og hina “agressívu “ fjármálamenn sem þar fóru fremstir í upphafi. Hann boðar okku nýja tíma hvað þetta varðar varðandi GGE. Það fannst mér traustvekjandi. Hann telur það ekki einungis skynsamlegt heldur sjálfsagt að auðlindir landsins séu í eigu opinberra aðila og dreifikerfin líka. Honum finnst hin nýju lög  vera gott fyrirkomulag , og telur sjálfan sig ekki það mikinn frjálshyggumann , að þessir hlutir skuli vera öðruvísi.

 

Það að þarna skuli vera komin maður að stjórnvölnum sem boðar að skynsemin skuli ráða og óhugsaðri einkavæðingarstefnu skuli kastað fyrir róða í þessum málum. ætti ef rétt er á haldið að tryggja að hagsmunir neytenda þjónustu Hitaveitu Suðurnesja verði tryggðir til jafns við aðra neytendur þessa lands. Kannski er Ólafur Jóhann einmitt maðurinn sem stuðlað getur að skynsamlegri lausn á þessu máli. Aðrir hafa ekki sýnt sig hingað til.

 

Samstaða skilar okkur langt.

Undanfarna mánuði  hafa Suðurnesin verið mikið í fréttum, út af margvíslegum málum.  Nú síðast út af málefnum Heilbrigðistofnunar Suðurnesja , þar sem menn hafa  að því leyti er um það hefur verið fjallað náð að sýna samstöðu um það málefni burt séð frá stjórnmálskoðunum. Þar höfum við talað einum rómi.

Þetta hefur orðið mér tilefni til hugleiða hve samstaða svæða eins og Suðurnesja er mikilvæg , og hve nauðsynlegt það er að menn tali saman um þau mál er varða almenna hagsmuni svæðisins.

Eitt af þeim málum sem að undanförnu  hafa valdið óeiningu er fyrirhugaðar  línulagnir vegna  Álvers í  Helguvík, og annarra framkvæmda sem fyrirhugaðar eru á svæðinu.  Þar verða menn að horfa á svæðið sem heild en ekki einblína á fyrirhugað álver eða láta andstöðu við það hafa áhrif á ákvarðanir sínar.

Það er öllum byggðum á Suðurnesjum nauðsynlegt að samstaða náist um mál þetta þar sem nú þegar er ljóst að núverandi lína, nær ekki að uppfylla þær kröfur sem gerðar  eru  hvað varðar öryggissjónarmið til dæmis, auk þess sem  frekari töf á línulögnum  gæti haft áhrif á uppbyggingu annarra atvinnutækifæra  allstaðar í byggðarlaginu . Það megum við ekki láta gerast.

Við verðum að rífa okkur upp úr því hjólfari sem við því miður höfum grafið okkur í að hugsa kannski of mikið um hag eigin bæjar og vera kannski inn á milli svolítið eigingjörn hvað það varðar. Það er kannski  ekki endilega hagur heildarinnar að við í annað hvort í krafti stærðar eða  annarrar sérstöðu    teljum okkur mikilvægari en við í raun erum.

Það er ljóst að svæðið hefur þróast undanfarin ár þannig að menn sækja atvinnu sína þvert á byggðarlögin , þannig sækja margir íbúar í Reykjanesbæ vinnu sína  ýmist í  Garð,Grindavík , Sandgerði eða Voga og öfugt.  Vegalengdirnar er í flestum tilfellum ekki langar og samgöngukerfið verður betra og betra. Og hagsmuni r hvers bæjar um sig tengjast æ meir.

Þannig erum við í raun alltaf að verða háðari og háðari hvert öðru , og nauðsynlegt að við í stað þess að rífa af hvort öðru skóinn í tilraunum okkar til að verja okkar , snúum við blaðinu og hugum að sameiginlegum hagsmunum okkar sem felast í að byggja upp samfélag , með góðum og dreifðum atvinnutækifærum , hærri launum og fjölbreyttara mannlífi. Þannig held ég að hag Suðurnesja sé best borgið til framtíðar. Með samstöðu.

Glitnir að selja í Fasteign ehf ?

Ég er einn þessara manna sem virðist vera haldinn þráhyggju á háu stigi, og hún lýsir sér til dæmis í því að alltaf fer ég inn á vef Reykjanesbæjar og fylgist með því sem þar er að gerast. Framan af þessu kjörtímabili  fannst mér sem í mörgum málum sem afgreidd voru frá bæjarráði væri svolítið anað áfram og menn létu sig litlu skipta hver hagur bæjarins væri í hverju máli. Þar á ég við málefni Hitaveitu Suðurnesja, og mál Eignarhaldsfélagsins Fasteign. Allir hafa séð hvernig mál hafa þróast hvað varðar Hitaveitu Suðurnesja , og enn ekki útséð hvernig hagur bæjarins verður tryggður þar, og hvað hitt málið varðar virðist flækjan verða stærri og stærri. Það er mál Fasteignar ehf.

Nú í morgun sá ég á vefnum að lá fyrir mál frá Glitni banka er varðaði fyrirhugaða sölu á hluta af hlut þeirra í Fasteign ehf. Auðvitað kom þetta mér svolítið á óvart, ef litið er til þeirrar röksemdarfærslu sem að baki stofnunar Fasteignar ehf lá, en þau voru einmitt þau að slíkt félag með Glitni að baki væru hæfari til að fjármagna verkefni sveitarfélaganna en þau sjálf. Fengju betri lánakjör. Það hefur ekki sýnt sig. Og nú virðist Glitnir vilja selja einhvern hlut af eign sinni í félaginu, til einhvers aðila sem tilbúinn er að kaupa. Það kemur ekki fram í fundargerð bæjarráðs, en einhverra hluta vegna læðist að manni sá grunur að einhvern veginn tengist þetta allt saman innan Glitnis?

Nú kemur ekki fram í fundargerðinni  hvort erindi Glitnis hafi verið eingöngu að tilkynna um þessa hugsanlegu sölu , og láta þá reyna á hvort bærinn væri tilbúinn að nýta sér forkaupsrétt sinn að sínum hluta, en hinsvegar finnst mér frábært að sjá í annað sinn á skömmum tíma að menn eru byrjaðir að standa saman um að vernda hag bæjarins og  afgreiða málin út frá hagsmunum hans. Hitt málið sem ég er að tala um er þegar bæjarráð nýverið  hafnaði að taka þátt í hlutarfjáraukningu GGE. Svona eiga menn að vinna.

Mér finnst frábært að sjá að bæjarráð hefur samþykkt samhljóða  tillögu Guðbrands Einarssonar um að fram fari úttekt óháðra aðila um hvort það sé hagur bæjarins að nýta þann forkaupsrétt sem fyrir hendi er og styrkja þannig stöðu bæjarins innan Fasteignar ehf ef það er hagur bæjarins. Hvor heldur niðurstaða hinna óháðu aðila verður kemur þá allavega í ljós hvort tímabært er að meta stöðu bæjarins og aðferðarfræði upp á nýtt eða hvort áfram skuli haldið á sömu braut. Þarna stigu menn gott skef fram á við, og ber að þakka mönnum fyrir víðsýnina.

Enn eitt skeytið

Það eru athyglisverðar skeytasendingar sem nú eru í gangi á milli þingmanna stjórnarliðsins. Björgvin G Sigurðssyni varð það á að nefna það sem hann hugsaði, og það var að tími væri til kominn að Sjálfstæðismenn tækju nú upp umræðu um hugsanlega aðild að Evrópusambandinu. Sagði í raun bara það sama og fjöldi sjálfstæðismanna hefur verið að reyna að segja að undanförnu, en ekki verið á þá hlustað.

Það virðist vera einhver lenska þessa dagana að ekki megi  ræða nokkur mál sem ofarlega eru á baugi í landinu í dag, án þess að litlu varðhundarnir þurfi að gelta sig ráma, í von um  að á þann hátt geti þeir stjórnað því að enginn umræða verði. Mér finnst pistill Sigurðar Kára á bloggsíðunni sinni í dag vera gott dæmi um þess háttar gelt.

Auðvitað er það svo að frá því að stjórnarsáttmálinn  var skrifaður hafa yfir okkur dunið nánast hvert áfallið á fætur öðru, og ekkert útséð hver lendingin verður. Það er eðli slíkra sáttmála sem stjórnarsáttmála að þeir eru gerðir miðað við þá stöðu sem uppi er þegar þeir eru samdir, en það þýðir þó ekki að ekki megi ræða breytingu breytist aðstæður. Það væri svipað og ætla sér að keyra yfir ófæra á vegna þess að það er sýndur lækur á kortinu.

Ég held að  Sigurði Kára væri nær að fara nú að ræða, eða kynna rök sín fyrir því hversvegna honum hugnast ekki aðildarviðræður í stað þess að vera stöðugt að hamra á að þessi umræða eigi ekki rétt á sér. Það er ekki hægt að ætlast til þess af Landsþingi Sjálfstæðisflokksins að taka afstöðu til málsins á þremur dögum ef enginn umræða fer fram á undan.

Það er hvorki Sigurði Kára, eða Sjálfstæðisflokknum til góðs að reyna að kæfa umræðuna með því að standa í ónauðsynlegum skeytasendingum við viðskiptaráðherrann , því það er ekki lokum fyrir það skotið að margir sjálfstæðismenn sjái sér ekki annað fært en styðja sjónarmið ráðherrans, náum við ekki að ræða þetta mál af viti fyrir næstu kosningar.

Spennandi að vita?

Ég er náttúrulega alltof viðkvæmur þegar kemur að málum er viðkoma Hitaveitu Suðurnesja og þeim hluthafahóp er þar er. Nú er verið að tilkynna um fund þar sem meiningin er að kynna nýja hluthafa í Geysir Green Energy. og hvar er sá fundarstaður sé sem tilkynna á um þetta.

Nú á  að halda fundin í Bíósal Duus húsa, Fundarsal bæjarstjórnar Reykjanesbæjar.Eru þetta einhver skilaboð um framhaldið. Getur verið að búið sé að ganga frá einhverjum breytingum í sambandi við Hitaveitu Suðurnesja, sem menn hafa ekki upplýst um ennþá, sem eru svo stórar að Geysir Green nægi ekkert minna en fundarsalur bæjarstjórnar til að tilkynna hverjir hinir nýju eigendur eru?

Áfram Árni

Ég tek undir hvert orð er Árni Sigfússon segir í þessu viðtali, og greinilegt er að hann ætlar ekki að sætta sig við þá mismunun sem þarna er í gangi. Hér hefur hann sig yfir hinar pólitísku línur, það finnst mér að við hin eigum líka að gera og einbeita okkur að láta rödd okkar heyrast sameinaða.

Óviðunandi mismunun segir bæjarstjóri Reykjanesbæjar

Yes mister Minister!

 

 

Nú liggur fyrir að Heilbrigðisstofnun Suðurnesja (HSS) verður að draga saman seglin. Forstjóri heilbrigðisstofnunarinnar sendi út tilkynningu til íbúa svæðisins þar að lútandi síðastliðinn föstudag. Hún sendi einnig góðan rökstuðning fyrir hversvegna þessar sparnaðaraðgerðir og niðurskurður á þjónustu er nauðsynlegur.Sá rökstuðningur kom okkur íbúum svæðisins á óvart.

 

Í þeim rökstuðningi kom fram að framlög til heilbrigðismála á Suðurnesjum eru hinn allra lægstu miðað við íbúafjölda á landinu öllu og ennþá hefur hvorki heilbrigðisráðuneytið eða aðrir sem að málinu koma borið á móti að þar sé rétt með farið. Bæjarstjóri okkar hér í Reykjanesbæ tekur nú í kvöld í Morgunblaðinu undir með stjórnendum HSS að þessi mismunun sé óásættanleg, undrast hægagang kerfisins við að leiðrétta þennan mismun.Það geta allir íbúar Suðurnesja tekið undir.

 

Það sem veldur mér þó mestum áhyggjum er hin hrokafulla yfirlýsing blaðafulltrúa Heilbrigðisráðuneytisins, sem á sama tíma og blöð og  fréttastofur landsins ná ekki í hæstvirtan heibrigðisráðherra sökum þess að hann  virðist staddur utan þjónustusvæðis símans, þá sendir blaðafulltrúinn  út fréttatilkynningu í nafni ráðuneytisins um þetta mál. Þar leggur embættismaðurinn áherslu sína (ekki ráðherrans) á að þetta mál verði ekki leyst  í fjölmiðlunum.

 

Auðvitað minnir þetta mann skemmtilega á gamanþætti sem hér voru í sjónvarpinu fyri nokkrum árum, og fjölluðu um hvernig embættismennirnir fóru sínu fram hver svo sem afstaða ráðherrans var eða er

 

Nú er það svo (blaðafulltrúanum til upplýsingar) að sennilega hefur enginn gert ráð fyrir að mál þetta yrði leyst í fjölmiðlum, og hversvegna hann dregur þennan punkt fram er með öllu óskiljanlegt. Nema hann sé að senda einhver skilaboð um að þetta sé ekki mál sem komi íbúum á Suðurnesjum við heldur sé þetta eingöngu úrlausnarefni ráðuneytisins.

Það er það ekki.

 

Nú er það svo og það verða menn að átta sig á að það var skylda stjórnenda HSS að tilkynna okkur íbúum með fyrirvara að frá og með 16. júlí verðum  við ef við verðum veik utan dagvinnutíma  að sækja okkar þjónustu til Reykjavíkur. HSS getur, því miður ekki lengur sökum fjárskorts, veitt okkur sömu lögbundnu þjónustu og öðrum þegnum þessa lands.

 

Blaðafulltrúanum þarf alls ekki að koma á óvart að íbúar svæðisins skuli láta í ljós vandlætingu sína á þeirri óásættanlegu mismunun sem þarna kemur fram. Hinsvegar er sennilega öllum íbúum á Suðurnesjum nokkuð sama um hvor lausnin finnist á öldum fjölmiðlanna eða landsmóti hestmanna á Hellu, eða þessvegna í reykfylltu bakherbergi einhverstaðar í Reykjavík . Það eina sem við gerum kröfu um er að lausnin finnist.

 

Og við munum ekki sætta okkur við annað en að sitja við sama borð og aðrir landsmenn.

 

Nú verðum við á Suðurnesjum að standa saman

Lesi maður þær tölulegu upplýsingar sem fram koma á vef Víkurfrétta nú í kvöld er ljóst að þetta eigum við íbúar á Suðurnesjum ekki að láta bjóða okkur. Nú verðum við að standa saman, og virkja þá alþingismenn sem við höfum, sveitarstjórnarmennina líka og láta heyra í okkur. Það erum við sem verðum að breyta þessu, því ljóst er að enginn annar gerir það fyrir okkur

                                                            

                                              

Heilsugæsluvakt lokuð utan dagvinnu hjá HSS

Þetta verður að leiðrétta.

Nú er kominn tími til fyrir fulltrúa ríkisvaldsins að bretta upp ermarnar og taka á sínum málum sem þeir eiga greinilega óleyst hér suður með sjó. Það er hefur verið virkilega erfitt fyrir okkur  íbúa hér á Suðurnesjum að skilja ýmsar þær ráðstafanir ríkisvaldsins er að okkur snúa, og ber þá meðal annars að nefna frestun framkvæmda við Suðurstrandaveg  sem nú er að vísu komin í gang eftir langa bið, sem skiptir bæði Suðurlandið og Suðurnesin miklu máli svo og málefni Lögreglustjóraembættisins á Keflavíkurflugvelli.

Nú tekur steininn þó úr þegar í ljós kemur við lestur heimasíðu hss.is  að undanfarin mörg ár hafa fjárveitingar til heilbrigðismála á svæðið hafi  verið þau allægstu sé miðað við landið allt.  Það að það skuli muna rúmlega 30.000 þúsund krónum á íbúa miðað við þá er næstir koma og rúmlega 130 þús miðað við þá er efstir eru vekur manni margar spurningar. Þeirra verður spurt síðar.  Við sem hér búum vitum svo sem vel að flest erum við frekar heilsuhraust,og bítum á jaxlinn þegar erfiðleikar steðja að. Við erum ekki  stöðugt að væla, en ætlumst til að við búum við sama öryggisnet og aðrir landsmenn. Bæði hvað varðar löggæslu og heilbrigðismál.

Hér þýðir ekkert fyrir ráðamenn heilbrigðismála að bera fyrir sig að sá munur sem þarna kemur í ljós, byggist á því að vegalengdir séu miklar miðað við  þar sem best er gefið. Hér á Suðurnesjum er ekki frekar en á t.d Austurlandi strætisvagnasamgöngur á milli byggðarlaga, og enn hefur ekki verið veitt nægjanlegu fjármagni til að hægt sé að reka heilsugæsluselin í Sandgerði, Garði, og Vogum svo vel sé. það fólk er þar býr þarf eftir því sem ég best veit að sækja sér þjónustu annað hvort til Grindavíkur eða Reykjanesbæjar .

Nú er ljóst að Heilbrigðisstofnun Suðurnesja verður að skera kröftuglega niður starfsemi sína, og stór hluti niðurskurðarins kemur til með að bitna á heilsugæslu svæðisins. Þær síðdegisvaktir  sem verið hafa á heilsugæslunni hér í Reykjanesbæ hafa mælst vel fyrir og íbúar svæðisins nýtt sér vel. Með þessum síðdegisvöktum hefur tekist að sinna flestu því sem þurft hefur að sinna og íbúar nánast hættir að sækja þá heilbrigðisþjónustu sem  þeir eiga rétt á  til Reykjavíkur eins og áður var.

Langlundargeð okkar Suðurnesjamanna er mikið, en þegar slíkt hróplegt óréttlæti sem hér er á ferð , komum við til með að stytta vel í þeim spotta . Nú þýðir ekkert hvorki fyrir fjármálaráðherra eða heilbrigðismálaráðherra að segja okkur að bíða fram að næstu fjárlagagerð, og þá verði þetta leiðrétt. Þeir liggja t.d ennþá með þá peninga sem þeir fengu fyrir gjafahlut  sinn í Hitaveitu Suðurnesja , og  okkur vitanlega hafa þeir peningar ekki komið hér inn á svæðið.

 Nú er komið að því að nýta aðeins lítinn hluta þeirra.  Aðeins 10% af þeim peningum myndi fara langt með að leiðrétta þennan hlut í ár. Og svo gerum við ráð fyrir að þetta verði leiðrétt að fullu við næstu fjárlagagerð, þannig að í heilbrigðismálum komum við til með að standa jafnfætis öðrum landsmönnum. Það eru engin rök fyrir öðru.

 

Þarna held ég að fjármálaráherrann sem jú er fyrsti þingmaður þessa svæðis og þess vegna er hann fjármálaráðherra, hljóti að vera okkur algjörlega  sammála.

Ekki Birni til sóma

 

Það er óhætt að segja að í gærkvöldi var ég hreint ekki viss um hvort heldur ég ætti að skammast mín fyrir að vera íslendingur eða vera reiður yfir því algera skilningsleysi sem virðist ríkja hjá háttvirtum dómsmálaráðherra um hagi fólks, og þá sértaklega flóttafólks. Ég valdi að vera reiður. En kynna mér þó málið áður en ég bloggaði eitthvað um það.

Mér finnst þær skýringar sem dómsmálaráðherran og settur yfirmaður útlendingastofnunar virka eins léttvægt yfirklór, því þeim er báðum vel ljóst að þarna var málinu klúðrað „big time" eins og fjárfestarnir segja.

Það svar dómsmálaráðherrans að þetta eðlilegt og rétt sé að beita Dublinarsamkomulaginu, er einn sá aumasti útursnúningur sem ég hef séð lengi.Þetta snýst ekkert um túlkun á Dublinarsamkomulaginu.Þetta mál snýst um mannúð og skilning á kjörum manns sem er í vandræðum .

Það er heldur ekkert svar eða réttlæting á gerðum sínum sem settur forstjóri útlendingastofnunar er að gefa um að fyrir hafi legið í apríl að Ítalir væru tilbúnir til að taka ámóti manninum skv . ákvæðum Dublinarsamkomulagsins. Og það er alger miskilningur hjá sama manni ef hann telur að það sé einhver mannúð fólgin í því að leyfa manninum að bíða eftir að barn hans fæðist, og færa hann svo í burtu í handjárnum. Nei hér vantar eitthvað upp á skilningin hjá þeim blessaða manni.

Ég held að það liggi í hlutarins eðli að ef maður lendir í vandræðum , þá er það fyrsta hugsun manns að leita ráðs og skjóls hjá einhverjum þeim er maður þekkir. Þessi maður hafði kynnst fjölda Íslendinga í gegnum hjálparstarf ABC í Kenýa , sem allir bera honum söguna vel. Hvað er eðlilegra en að maðurinn leiti þangað þar hann þekkir einhvern. Gallinn var bara sá að hann varð að millilenda á Ítalíu, vegna þess að ekki er neitt beint flug á milli Íslands og Kenýa. Hér hafði hann áður búið og starfað .

Nei ég held að bæði Björn Bjarnason og settur forstöðumaður útlendingastofnunar ættu að hætta að reyna að stauta sig í gegnum Dublinarsamkomulagið og snú sér að lesa islensku lögin sem um þetta fjalla en samkvæmt c, d og e lið fyrstu málsgreinar virðist þar vera heimild sem gefur þessum manni rétt á að vera hér, eða að minnsta kosti er þeim félögum ekki stætt á að senda hann til annars lands þar sem sérstök tengsl hans við landið verða ekki véfengd.

 

Nei  Björn Bjarnason þessi afgreiðsla var þér hreint ekki til sóma.