Hvers vegna bregður manni ekki?

Nú held ég að menn ættu aðeins að hugsa sinn gang. Hvað svo heita vatnið?

Rafmagnsreikningurinn hækkar

Hvað sagði ég ekki !!......eða hvað?

 

Morgunblaðið boðar okkur nú í morgun að heildsöluverð raforku skuli hækka frá Landsvirkjun um 6% frá og með 6.júlí . Og bætir við í undirfyrirsögn að Hitaveita Suðurnesja hyggst einnig hækka um 6% , á meðan aðrir raforkusalar hugsa sinn gang með tilliti til ástandsins í í þjóðfélaginu.

Hvað sagði ég ekki!!  Þetta hefði náttúrulega  getað verið góð fyrirsögn á blogginu mínu í dag , og ég barið mér á brjóst sjálfbyrgingslegur og sagt að nú væri það að koma í ljós sem ég hefði alltaf sagt. Það hefði aldrei átt að hleypa einkaðilum þarna inn. Raforkuverðið myndi bara hækka eins og nú er að koma í ljós.

En að sjálfsögðu er það ekki þannig. Hér er um ráðstöfun að ræða sem fylgir vísitölu neysluverðsins, og fer fram ár hvert  í júní. Sennilega koma þó hin orkufyrirtækin til með að fylgja að einhverju leyti.

Það sem hinsvegar varð tilefni mitt að þessum  hugsunum var að, á meðan hin orkufyrirtækin virðast hafa að minnsta kosti svigrúm til að íhuga stöðuna út frá efnahagsástandi heimilanna, þá er því slegið föstu í Mbl. að HS  hyggist hækka um þessi prósent . Nú er HS sem betur fer ennþá í meirihlutaeigu opinberra aðila  þ.e sveitarfélaganna  á svæðinu, og  því ekki óeðlilegt að ímynda sér að menn í stjórn þar velti því ekki fyrir sér, að minnsta kosti í smástund hvort ekki væri rétt að fresta  eða falla frá einhverjum hluta þessarar hækkunnar á meðan ljóst er að allir aðrir reikningar heimilanna hækka stöðugt.

Það er einmitt þetta atriði sem ég tel svo mikilsvert hvað varðar eignaskiptinguna á slíku fyrirtæki sem HS er ,að þar á að verða borð fyrir báru til að huga að því hverjir hagsmunir samfélagsins, og meirihlutaeigandanna eru þegar kemur að ákvarðanatöku sem þessari. En auðvitað verður einnig að taka fullt tillit til að hve miklu leyti fyrirtækið getur tekið á sig af slíkum hækkunum án þess að það skaðist.

Þú verður að róa þig!!!

Síðustu dagar eru búnir að vera hreint frábærir. Börnin fóru í ferðalag og skildu unganna eftir hjá okkur.  Það er einmitt í svona tilfellum sem maður sér hvað maður er nú í raun ríkur þótt ekki sé peningunum fyrir að fara. Það er annað sem maður er ríkur af, og það er hamingjan. Að fá að vera með barnabörnunum ,sem vakna klukkan hálf sex á morgnanna að því er virðist bara til athuga hvort afi  sé týndur . Og ekki séns á að maður fari að sofa aftur þegar hann loksins er fundinn.

Mitt í allri þessari hamingju , þar róin hefur náð yfir og allt blogg um stjórnmál svo víðsfjarri  manni, er friðurinn rofinn. Og það einmitt á þeim stað þar sem maður er hvað rólegastur, á bensínstöðinni að stelast í eina kók og pylsu. Rétt búinn að renna pylsunni niður þegar einn af bæjarfulltrúunum  kemur askvaðandi og tilkynnir mér að ég verði að fara að taka það rólega.

Bensínstöðin það er minn staður, og ef ég er einhvern tíma rólegur þá er það þar inni. Svo ég náttúrulega spyr manninn  hvað hann sé að meina, vel  finnandi að púlsinn hjá mér er ekki nema svona tveir  eða í hæsta lagi þrír.

Hann bendir mér á að menn séu að verða fúlir yfir blogginu mínu sem hann hafi að vísu ekki lesið, og ætli ekki að lesa, því hann sé með það alveg á hreinu hvernig skoðanaskiptin fara fram á þeim miðli. Ég verð náttúrulega hissari og hissari eins og börnin segja , á meðan hann heldur áfram að útskýra mál  sitt, sem hann hafði þó bara heyrt aðra tala um .

Ég ákveð að betra sé að hlusta frekar en að fara út í þessa umræðu , enda gott veður og enginn ástæða til að eyðileggja það góða skap sem ég var í.

Hann bendir mér á það sé ekki bara með blogginu mínu sem ég hafi eyðilagt fyrir meirihlutanum, sem ég þó styð ekki lengur. Hitaveitumálið sé t.d eitt þeirra mála þar sem ég hafi unnið bænum ómælt tjón, með afskiptaseminni í mér. Bendi honum á mér til smá sárabótar að ég tel að aðkoma mín að því máli hafi fyrst og fremst byggst á því að ég hefði á þeim tíma talið að meirihlutinn hefði ekki haft umboð til að taka jafn afdráttarlausa  afstöðu til einkavæðingar HS og þeir gerðu með bókun sinni í bæjarráði. Þeir hafðu aldrei lagt það fyrir bæjarbúa. Auk þess sem engin lög voru til á þessum tíma um hvernig þessum málum skyldi varið til framtíðar.

Hann sagði mér að hann sem bissnes maður vildi nú miklu fremur eiga þá þá 20. milljarða sem fengist hefðu  fyrir hlutinn, heldur en að eiga þennan hlut núna. Ég yrði að átta mig á að núna væru  efnahagsleg lægð og bæjarfélaginu veitti ekkert af peningum. Hummm  sagði ég og gat svo sem ekki svarað rökum bisnessmannsins.  Nema að á nokkrum dögum hafði hluturinn greinilega hækkað í verði um 3. milljarða, en enginn vildi samt kaupa  hlut Hafnarfjarðar á gamla genginu. Klárt mál  ég skil ekkert í bissnes.

Hnn ætlaði að fara út í mál Fasteignar , og  var byrjaður að lýsa því hve vel það dæmi  gengi allt saman, en ég ákvað að út í þá umræðu skyldi ég ekki láta teyma mig . Hafði sagt mína meiningu um það, og ætlaði ekki að tjá mig meira um það í bili, þar sem ég hefði fengið það miklar upplýsingar síðast þegar  ég tjáði mig um það að þær þyrfti ég nú að melta eitthvað fram á haustið.

Eins og alltaf gat ég reitt mig á bensínafgreiðslumannin , sem tilkynnti að nú hefði hann dælt olíu á bílinn sem svaraði til 10 daga ellilífeyris , svo vissara væri að ég færi nú að vinna eitthvað í stað þess að vera að blaðra um stjórnmál  í þessu líka fína veðri. Hafi hann guðlaun og þakkir fyrir að hafa ekki verið að slóra svona eins og ég.

Hringleikahúsið.

 

Eins og svo oft áður hefur Össur Skarphéðinsson alveg rétt fyrir sér í bloggi sínu, sem ég er ekki viss um hvort hann skrifaði fyrir eða eftir miðnætti, um að tími væri kominn til að brjóta upp þetta form á eldhúsdagsumræðunum á Alþingi.

Neyða þingmennina   til að taka umræðuna í stað þess að koma með einhverjar heimaskrifaðar ræður, sem  búið er að bera undir fjölda manna til að athuga hvort þær séu pólitískt réttar.

Gallinn í þessu er að það eru bara ekki svo margir sem geta þetta. Það eru helst þeir félagarnir Össur,Guðni, Steingrímur J , ásamt náttúrulega Geir H Haarde, sem væri náttúrulega  bestur ef hann syngi sig í gegnum þetta. Bjarni Harðar, Höskuldur Þórhalls, Guðlaugur Þór , þorgerður Katrín ,  Álfheiður Inga og Lúðvík Bergvins gætu þetta örugglega líka en svo er það líka nánast upp talið.

Fá sem flesta af þingmönnum (gladiatorana)  okkar út í hringinn, og sjá hvernig þeir stæðu sig í viðureigninni við ljónin. Þá fengi hringleikahúsið hugsanlega þá virðingu og áhorf sem það í raun á skilið. Auk þess sem þetta neyddi þingmennina til að vera á með á hreinu fyrir hvað þeir standa.

Rökræðan/samræðan

Undanfarna  daga hef ég verið að velta fyrir mér hinum frjálsu skoðanaskiptum og hlutverki lýðræðisins í landinu. Hefur fundist eitthvað skrýtið hvernig umræðan hefur þróast og skoðanafrelsið ekki skipað þann sess sem það ætti að hafa .

Hef einhvern veginn alltaf ímyndað mér að því fleiri skoðanir sem ræddar eru hljóti að vera auðveldara að átta sig á vandamálinu ef eitthvað er. Finnst að gangi maður fram hjá þeim eðlilega hlut sem ég tel rökræðuna, geti maður einnig um leið glatað tækifærinu til að koma auga á þær lausnir sem þar gætu leynst. Tel að þannig megi til dæmis koma í veg fyrir miskilning manna á millum sem orsakast af að menn eru kannski ekki til í að setja sig inn í skoðanir eða hugmyndir  annarra, og hætti þannig á að festast í eigin hugmyndum , sem ef til vill eru ekki í takt við það sem raunverulega er.

Ég  er allavegana þeirrar gerðar að oft fæ ég einhverjar snilldarhugmyndir að mér finnst, en venjulega breytast þær frá hinum upphaflegu eftir að hafa rætt þær við  samferðarmenn mína, og þeir eru sko ekki alltaf sammála mér , eða ég sammála þeim.  En einhverra hluta vegna virðist það þó vera að í lok slíkra umræðna ná menn að skilja í það minnsta sjónarmið hvers annars. Það þýðir þó ekki að maður megi ekki reyna að vinna sinni skoðun brautargengi.  Það er sanngjarnt.

Mín upplifun og skilningur á umhverfinu og málefnum hefur sennilega alltaf mótast af því hvað ég hef séð og heyrt, jafnframt  þeim tilraunum mínum til að afla mér upplýsinga um það sem ég hef talið mig ekki geta skilið, þrátt fyrir útskýringar  vina og kunningja. Spurt spurninga og oft fengið þau svör sem skýrt hafa myndina. Einhvern veginn hefur mér þótt þetta vera ágætis blanda að rökræða hlutina, rannsaka það sem ég hef ekki skilið, og svo mynda mér skoðun út frá því.

Lýðræðið og skoðanaskiptin hafa þannig í mínum huga alltaf verið ein órjúfanleg heild, og nánast útilokað að skilja þarna á milli. Þannig hef ég komist að því að mín sýn á lýðræði myndi flokkast undir það sem sumir vilja kalla rökræðulýðræði  og byggir á mínum skilningi á því að ákvarðanir sem varða  það samfélag sem við búum í,  byggist upp á upplýstri  sam- og rökræðu.

Í þessu samhengi geng ég út frá því að“ríkið sé sá samstarfsvettvangur þegnana í leit sinni að farsælu lífi og lögð sé sú skylda á hendur ríkinu að það geri ekki upp á milli ólíkra leiða sem þegnarnir  vilji fara í leit sinni  að þessu markmiði“ eins og Ólafur  Páll  Jónsson heimspekingur  orðar það svo snilldarlega. „Ríki sem mismunaði þegnunum með slíkum hætti  gæti ekki talist samvinnuvettvangur, þegnanna heldur væri það tæki sumra til að vinna eigin lífssýn fylgi á kostnað annarra“

Í dag er viðhorf okkar að sjálfsagt sé að meirihlutinn ráði, í krafti  úrslita kosninga hverju sinni. Þeir sem unnu kosningarnar eru þar með komnir með stöðu í krafti  meirihlutans til að ákveða , ekki bara fyrir sig , heldur minnihlutann líka hvert það mál er þeim dettur í hug, og oft á tíðum  er það talið aukaatriði að ræða málin við minnihlutann hverju sinni, þó þar geti jafnvel  leynst hugmyndir sem brúa bilið á milli meiri og minnihluta . Menn veigra sér við að taka slíka umræðu, oft af miskildu stolti þar sem menn telja sig þurfa að verja vald sitt, án tillits til málefnisins hverju sinni.

Í minum huga er ásættanlegasta mynd lýðræðisins sú að menn á einhverjum  tímapunkti nái því sem ég tel þroska , aðrir einfeldni  að hefja sig yfir þá þröngu hugsun að menn séu í pólitík eingöngu til að vinna sínum hugsjónum brautargengi . Heldur prófi hvort ekki sé hægt með rökræðu og samræðu að ná  að þeim punkti að markmiðið sé að sameina skoðanir sem flestra , en það þýðir auðvitað oft að allir aðilar þurfa kannski að gefa eitthvað eftir. En menn verða þá allavega nokkuð sáttir við niðurstöðurnar. Og það sem betra er þeir læra að virða skoðanir annarra.

 

Yfirlýsing

 

Í tölvupósti sem ég fékk fyrir helgi, og hef haft á blogsiðu minni smali.blog.is undanfarið kemur fram að Árni Sigfússon telur að ég hafi  ekki kynnt mér málefni Fasteignar til þess að ég geti  fullyrt eitt eða neitt um þeirra málefni. Það er rétt hjá honum að ekki hef ég kynnt mér málefni Fasteignar, en hins vegar tel ég mig hafa kynnt mér þau málefni Reykjanesbæjar sem snúa að Fasteign bara nokkuð vel , og því leyft mér að undrast þær ákvarðanir sem teknar hafa verið út frá hagsmunum Reykjanebæjar þar að lútandi.

Nú  er það ljóst að sú ákvörðun  að selja eigur Reykjanesbæjar inn í Fasteign á sínum tíma byggðust meira á þeirri pólitísku sýn  að einkaaðilar væru betur til þess fallnir, en opinberir til að sjá um fasteignamál  bæjarins.

 Ein meginrökin fyrir að  Fasteign skyldi sjá um þessi mál voru að þar væri hægt að fjármagna slíkar framkvæmdir á ódýrari hátt.  Ef litið er til þeirra kjara sem Fasteign og Reykjanesbær bauðst á þeim tíma  er  þessi ákvörðun var tekin,  er ljóst að  á millibankamarkaði  var álag Reykjanesbæjar  35-37 punktar á millibankavexti  og álag fasteignar  á sama tíma 60 punktar.  Þarna munar miklu.

Ljóst er að á öllum þeim tíma sem síðan er liðinn að vaxta og lánakjör Reykjanesbæjar sem opinbers aðila hafa í flestum  tilfellum verið betri  í gegnum t.d  lánasjóð sveitarfélaganna en Fasteignar sem hefur ekki aðgang að því lánsfé , eðli máls samkvæmt. Hinsvegar er það rétt að aðgangur Fasteignar að lánsfé á markaði hefur verið góður, og meira að segja svo góður að fáir erlendir bankar og hvað þá íslenskir treysta sér eða geta  lánað þeim meira að svo stöddu. Þarna spila náttúrulega inn aðstæður á erlendum mörkuðum , svo og traust manna á þeirri fjármálastefnu sem hér hefur verið fylgt undanfarin ár og komin er nú í alvarlegan vanda.

Árni vil halda því fram að gagnrýni sú sem ég hef sett fram á ýmis þau verk sem hann hefur staðið fyrir geti eingöngu komið frá svörnum andstæðingi í pólitík.

Nú verður Árni Sigfússon að gera sér það ljóst að það er á ábyrgð okkar sjálfstæðismanna og íbúa í Reykjanesbæ  er kusum hann,  að hann er bæjarstjóri okkar. Þar gegnir hann mikilli ábyrgðarstöðu, og sú ábyrgð sem því fylgir er fyrst og fremst gagnvart hagsmunum bæjarins. Þar verður hann að hafa visku til að greina á milli hverjir eru hagsmunir flokksins og hverjir eru hagsmunir bæjarbúa. Hvort hann hafi sem sjálfstæðismaður barist fyrir einkavæðingu , og telji að einkaaðilar séu í flestum tilfellum betri til að fara með þau mál er snúa að málum bæjarins skiptir ekki nokkru máli, ef það er andstætt hagsmunum bæjarbúa. Þar gildir eingöngu kalt mat hverju sinni og gæta skal hófs hvað slíka ákvörðunartöku varðar. Hagsmunir flokksins verða aldrei sterkari en hagsmunir bæjarbúa. Um það ber að standa vörð.

Allt frá því að ég flutti til Reykjanesbæjar hef ég valið að styðja þau mál sem frá Sjálfstæðisflokknum hafa komið og í mínum huga hljóma skynsamlega. Þar ber að nefna t.d  uppbyggingu Álvers í Helguvík og  fleiri góð mál. Hinsvegar hef ég ekki verið sammála í t.d fyrirhugðri einkvæðingu Hitaveitu Suðurnesja (bókun meirihluta í bæjarráði 12-07-2007 , aðild bæjarins að eignahaldsfélaginu Fasteign , né heldur hef ég verið sáttur við þá niðurstöðu sem rekstrareikningur bæjarsjóðs hefur sýnt undanfarin sex ár. Þar hefur alltaf verið tap að undanskildu árinu 2005 er sýndi hagnað upp á 42.702 krónur. Heildartap þessa tímabils eru skv. bæjarreikningum rúmlega 2 milljarðar á sex ára tímabil, þrátt fyrir sölu eigna.

Þeir sem til mín þekkja vita að fátt finnst mér skemmtilegra en að fara í góða fjallgöngu og ná á toppinn í hópi góðra vina.Njóta náttúrnnar og félagskaparins. Það vita líka allir þeir sem fjallgöngur stunda að  klífa erfitt fjall í þoku og vondu veðri er ekki skynsamlegt og getur orðið stórhættulegt, ef maður sér ekki fóta sinna skil, jafnvel þó fararstjórinn segist vera með góða GPS punkta. Þá er betur heima setið.

Að framansögðu  og  eftir umhugsun og samráð við mína nánustu trúnaðarvini  innan flokks og utan hef ég því komist að þeirri niðurstöðu að rétt sé,frekar en að taka þátt í slíkum umræðum á persónulegum  nótum að lýsa því hér með yfir að ég get ekki, það sem eftir lifir þessa kjörtímabils, stutt sem óbreyttur bæjarbúi og kjósandi  þann meirihluta sem Árni Sigfússon fer fyrir hér í Reykjanesbæ. Ég áskil mér þó þann rétt að hafa áfram skoðanir á þeim málum er bæjarfélagið varða , ekki sem andstæðingur ,heldur maður minna skoðana. Þetta þýðir þó ekki að ég segi mig úr Sjálfstæðisflokknum. Hann tel ég vera stærri og meira virði en þá stefnu og stjórnunarstíl sem Árni Sigfússon stendur fyrir.

  

Óvænt innlegg í umræðuna.

Ég fékk í kvöld sent óvænt innlegg í tölvupósti í umræðuna um blogg mitt frá í dag þar sem ég ræði afgreiðslu á Ársreikningum Reykjanesbæjar og vík létt að forsíðufrétt 24 Stunda frá í morgun. Ekki ætla ég mér þá dul að svara tölvupósti þessum að svo stöddu, þarf aðeins að hugsa viðbrögð mín.

Póstur þessi er stílaður á mig en einnig sendur til fjölmargra aðila sem bæjarstjórinn telur nauðsynlegt að halda upplýstum, og er ekki skilgreindur frá honum sem neinn sérstakur trúnaðarpóstur. Þar sem póstur þessi er skrifaður í svo skætingslegum tón, og langt frá því að geta talist málefnalegur vil ég ekki sitja með hann einn frekar en Árni Sigfússon og áframsendi hann því hér inn á bloggið mitt.

                                                       Með bestu kveðju

                                                       Hannes Friðriksson

 

Recent Message

From:	[e-mail]
Subject:	kveðja
Date:	Thu, 22 May 2008 20:16:16 +0000
To:	Hannes Friðriksson <[e-mail]>
Cc:	[e-mail], [e-mail], [e-mail], [e-mail], [e-mail], [e-mail]

Sæll Hannes,

Ég var að ljúka íbúafundum þar sem á 5. hundrað manns mættu til að heyra af verkefnum og spyrja um það sem þá langaði til. Margar ábendingar komu sem nú  verður unnið úr. Þú þarft auðvitað ekki að sækja þessa fundi - þú veist þetta allt fyrirfram! Þú þarft heldur ekki að spyrja mig með einföldum tölvupósti - því þú veist þetta allt fyrirfram!

Ekki veit ég hvar ég hef stigið á tær þínar - hvað þá höfuð - en það er greinilegt að hegðun þín og skrif gefa til kynna að ég sé valdur að slíku.

Ég myndi  skilja þetta ef um væri að ræða svarna andstæðinga okkar í pólitík en mér skilst að þú segist vera sjálfstæðismaður - svo þannig hef ég talið þig aðhyllast þá stefnu og talað við þig á þeim nótum.

Fullyrðingar þínar um Fasteign nú eru gjörsamlega út í hött og greinilegt að þú hefur engar forsendur til að fullyrða en gerir það samt! - Mér sýnist þú í hópi bloggara sem skrifa fyrst og spyrja svo!  

Ég bý að Kópubraut 34 hér í Innri Njarðvík, GSM sími minn er 8933056 - Ég er með almenna viðtalstíma á miðvikudögum en er reiðubúinn að hitta menn á öðrum tímum eins og kostur er - Ég reyni einnig að svara tölvupósti sem til mín berst með mjög stuttum fyrirvara.

Ég hef ítrekað reynt að veita þér upplýsingar eftir bestu getu en greinilegt að það nær ekki langt.

Ég mun ekki elta ólar við þetta blogg þitt á opinberum vettvangi eða ónáða þig frekar með tilskrifum.

Með kveðju,

Árni

ps. læt hér fylgja nokkra punkta frá Bergi Haukssyni, framkvæmdastjóra Fasteignar, sem hann sendi einmitt til bæjarstjóra þeirra 11 sveitarfélaga sem eru aðilar að Fasteign:

Ónákvæmur fréttaflutningur 24ra stunda

 

Á forsíðu 24ra stunda í dag (22.05.2008) er frétt um Fasteign á forsíðu undir fyrirsöginni: Fasteign er fjárþurfi. Fyrirsögnin er ekki lýsandi fyrir efni fréttarinnar en ætla má af fyrirsögninni að fréttin fjalli um fjármögnun og rekstur Fasteignar en svo er einungis að litlu leyti og þá farið rangt með.  Eini þáttur fréttarinnar sem fjallar um fjármögnun Fasteignar er á þá lund að Sandgerðisbær sé að lána fé til Fasteignar en þetta er byggt á misskilningi að því er telja verður.    

Á vegum Fasteignar eru í gangi framkvæmdir sem eru samanlagt vel á annan tug miljarða króna og Fasteign er ekki í fjárþörf vegna þessara verkefna.  Telja verður að mjög fáir aðrir aðilar séu með svo miklar  framkvæmdir í gangi.  Að sjálfsögðu er það svo að Fasteign er ekki eyland og sú lausafjárkreppa sem hefur verið við lýði síðan í ágúst 2007 og haft áhrif á m.a. möguleika íslenska ríkisins til að taka lán mun einnig hafa áhrif á Fasteign ef ekki úr rætist.

Til þess að taka af öll tvímæli þá er Fasteign ekki í fjárþörf og er rekstrarstaða félagsins mjög góð samanber uppgjör ársins 2007 og sama gildir um fyrstu mánuði ársins 2008 sem eru samkvæmt áætlun. Áfram mun félagið leita leiða til þess að ná fram hagkvæmni við undirbúning, viðhald og byggingu fasteigna fyrir eigendur félagsins, þar með talið að leita hagkvæmra lána og bestu kjara.  Félagið mun því taka lán til að fjármagna framkvæmdir hjá þeim aðila sem býður bestu kjörin miðaða við aðstæður á hverjum tíma.   Félagið hefur staðið fyrir mörgum framkvæmdum á síðast liðnum árum og hafa áætlanir um þau verkefni staðist og í ljósi fréttar sem birt var í Viðskiptablaðinu miðvikudaginn 30. apríl 2008, þar sem segir að mikill meirihluti opinberra framkvæmda fari fram úr áætlun (fréttin er byggð á rannsókn Þórðar Víkings Friðgeirssonar aðjúnkts við Háskólann í Reykjavík ) en sú er ekki raunin hjá Fasteign og því má áætla að Fasteign hafi sparað tugi milljóna ef ekki hundruð fyrir sína eigendur með aðferðafræði sinni.

 

Er glasið hálffullt eða hálftómt?

 Mér datt í hug þessi spurning í morgun er ég sá umfjöllun Víkurfrétta um Ársreikning bæjarsjóðs Reykjanesbæjar fyrir árið 2007. Spurning þessi hefur löngum þótt vera góður mælikvarði á hvort menn eru jákvæðir eða neikvæðir til ýmissa mála.  Svör Böðvars Jónssonar í þessari umræðu er óhætt að túlka sem svar hins jákvæða manns, sem velur að glasið sé hálffullt, er hann segir að það eina sem skipti máli sé sú niðurstaða að ársreikningarnir sýni hagnað upp á 2,5 milljarða.  Auðvitað skiptir þó líka máli að rekstrarreikningur bæjarsjóðs sýnir að undanfarin sex ár hefur hann ekki verið rekinn með hagnaði, heldur tapi upp á rúma 2,5 milljarða, en á það minnist Böðvar þó ekki.

Hann heldur áfram og  segir umræðu minnihlutans alltaf vera með sama hætti hvað varðaði umræður um ársreikninga bæjarins. Endalausar vangaveltur um hvort,  og í raun sömu vangaveltur sem minnihlutinn kemur með ár eftir ár. Þar velur hann að líta svo á að glasið sé hálftómt.

Sjálfur hef ég undanfarið verið í þeirri stöðu að spyrja sjálfan mig þessarar spurningar þegar kemur að þeim málum er ég hef látið mig varða hvað stjórn meirihlutans varðaði. Eg hef reynt að líta á þá miklu uppbyggingu sem hér hefur átt sér stað sem jákvæðan hlut, og í raun dáðst að því hugrekki sem núverandi meirihluti hefur sýnt við þann hluta  stjórnar bæjarins. Þar hefur mér þótt glasið hálffullt.

En, svo á móti þegar kemur að rökrænni umræðu um hin ýmsu mál sveitarfélagsins hefur mér hinsvegar þótt glasið velta gersamlega á hliðina og allt leka úr því, hvað varðar rökræna umræðu meirihlutans um málefni sveitarfélagsins. Einhverra hluta vegna, sem ég skil ekki, enda allar umræður um málefnin á því að minnihlutinn sé bara neikvæður og útilokað að hann sé að leggja eitthvað vitrænt til málanna.

Nú er það svo að öll viljum við sveitarfélagi okkar vel, menn eru í sveitarstjórnarmálum af hugsjón og sumir vonandi af ástríðu. Þær leiðir sem menn vilja fara eru mismunandi og það ber að virða. Það þýðir ekki að þær séu ekki jafnréttar eða réttari þótt áherslurnar séu aðrar.  

Minnihluti á hverjum tíma er ekki þar til þess að samþykkja hvert það mál er meirihlutinn vill koma fram, heldur til þess að veita aðhald og benda hugsanlega á aðrar leiðir. Það finnst mér þessi minnihluti hafa gert, og jafnvel hefði verið mjög skynsamlegt af núverandi meirihluta að hlusta á þá rödd í mörgum þeim málum sem þeir hafa farið í og nægir mér þar að nefna t.d málefni Hitaveitu Suðurnesja og síðast málefni Fasteignar sem nú er komið í það mikið þrot að þar verður Fasteign að biðja fyrst sveitarfélögin um að fá lán, til að lána svo Fasteign svo Fasteign geti svo staðið undir þeim skuldbindingum sem sveitarfélögin eiga að láta af hendi lögum samkvæmt. Hversslags eiginlega hringavitleysa er þetta orðin.

 Ég get ekki betur séð en flestar þær bókanir sem minnihlutinn hefur látið frá sér fara bæði um þessi mál og svo um fjárhagsstöðu bæjarins, séu fullkomlega studd með góðum og gildum rökum, og í stað þess að henda þeim frá sér sem neikvæðum eiga menn að hafa þann þroska og vit til að hlusta á rökin og ræða. Þá væri möguleiki á að rekstur bæjarins færi að  skila einhverjum smáhagnaði í nánustu framtíð. Þá fyrst geta menn sagt að glasið sé hálffullt, og jafnvel á leið með að fyllast. 

Orð eru til alls fyrst, en þögnin bjargar engu.

Fjörmiklar umræður hafa átt sér stað hér á síðunni um helgina þar sem menn hafa ýmist talað með eða á móti hugsanlegum aðildarviðræðum. Upptök þessarar umræðu voru náttúrulega  orð Geirs H Haarde um að hann vildi ekki ganga í ESB , og rök  hans þar að lútandi.

Margt hefur nú komið fram í þessu máli um helgina, sumt fyrirséð en  annað ekki . Það sem mér finnst nú kannski hvað athyglisverðast  við þessa umræðu eru viðbrögð ýmissa  sjálfstæðismanna við þessari umræðu.

Sigurður Kári Kristjánsson  gefur í skyn að afstaða Sjálfstæðisflokksins eigi ekki eftir að breytast í nánustu framtíð, og vísar til þess að hann telji sig þekkja  þá er  sitja landsþing það vel að nánast sé útilokað að sú stefna sem mörkuð hafi verið breytist nokkuð. Þar held ég nú samt að margir sitji sem vel gætu hugsað sér breytingu á þessari stefnu. Það á eftir að koma í ljós.

En hver er svo sá texti sem menn eru að hanga í og leyfa sér ekki þann  munað að velta þessu máli frekar fyrir sér.

Evrópusambandið er bæði einn stærsti sameiginlegi markaður veraldar og mikilvægasta markaðssvæði Íslands. Samningurinn um Evrópska efnahagssvæðið (EES), sem gerður var undir stjórnarforystu Sjálfstæðisflokksins hefur átt stóran þátt í mikilli hagsæld á Íslandi á umliðnum árum og heldur áfram að þjóna hagsmunum okkar vel hvað varðar viðskipti við ríki álfunnar. Ekki er annars að vænta en að EES–samningurinn muni halda gildi sínu. Sjálfstæðisflokkurinn telur aðild að ESB ekki þjóna hagsmunum íslensku þjóðarinnar eins og málum er háttað. Mikilvægt er að sífellt sé í skoðun hvernig hagsmunum Íslands verði best borgið í samstarfi Evrópuríkja. Áfram skal unnið að gerð tvíhliða samninga um fríverslun við önnur ríki og rækt lögð við eflingu ábatasamra viðskiptatengsla um allan heim.

 

Þessi texti er samþykktur af Landsfundi Sjálfstæðisflokksins fyrir rúmlega einu ári síðan, og margt hefur breyst síðan . Á þessum tíma sem þetta er samið er málum talsvert öðruvísi háttað en er í dag. Og í ályktuninni er áréttað að mikilvægt sé að sífellt sé í skoðun hvernig hagsmunum  Íslands sé best borgið til framtíðar í samstarfi Evrópuríkja. Í raun er það eina sem vantar til að útskýra þennan texta, eru rökin fyrir því hversvegna Sjálfstæðisflokkurinn telur það ekki þjóna hagsmunum þjóðarinnar að ganga í ESB. Þau rök hefur vantað.

Annað sem mér hefur fundist vera svolítið merkilegt, og það  er sú árátta eða misskilningur ýmissa háttsettra stjórnmálamanna undanfarið álýta sem svo að það sé þeirra að ákveða hver hinn eiginlegi vilji landsmanna eigi að vera í máli sem þessu.  Ég veit ekki af hverju að mér finnst sumir vera byrjaðir að misskilja svolítið hvað lýðræði er og telji sig nú geta sagt okkur hvað við eigum að hugsa,  og jafnvel hvenær við eigum að hugsa.  Tími leiguliðanna sem gerðu eins og jarðeigandinn ákvað er löngu liðinn og gott fyrir menn að átta sig á því .

Einu jákvæðu teiknin að undanförnu frá Sjálfstæðisflokknum koma frá varaformanni flokksins , sem er svo lýðræðislega sinnuð að hún treystir landsmönnum til ákveða hvað þeir telji best að gera í málinu. Á sama tíma telur formaðurinn að ekki sé hægt að treysta hinum almenna flokksmanni að segja sína skoðun með almennri atkvæðagreiðslu um þetta mál. Það er nú ekki eins og komið sé að  því að ganga í Evrópusambandið, til þess höfum við engar forsendur. Það eina sem verið er að biðja um eru umræður um þetta mál með þeim rökum sem stefna flokksins byggir á , þannig að hægt sé að mynda sér skoðun.

Ég trúi því ekki fyrr en í fulla hnefana að menn ætli að efna til sundrungar innan flokksins eingöngu vegna þess að þeir telji það ekki tímabært að kynna þau rök sem landsfundarályktunin byggir á. Þeir þekkja kannski rökin sem landsfundin sátu, en þau hafa ekki verið kynnt fyrir hinum almenna félagsmanni svo vel sé .

Gott að vita hvað Geir vill.

Var að hugsa í morgun þegar ég fletti  Morgunblaðinu,að sennilega væri ég haldinn einhverri þráhyggju hvað varðar umræðuna um hugsanlegar aðildarviðræður við ESB. Ég virðist bara ekki geta skilið þau rök sem liggja að baki því að ekki sé tímabært að taka upp umræðu um þetta mál, sem þó er á flestra vörum.

Þeir félagar Bjarni Bendiktsson og Illugi Gunnarsson   virðast vera sammála í sínu mati skv. Grein í mbl í morgun að „ Ef ekki liggur fyrir meirihluti á Alþingi, þar sem þingmenn eru bundnir eigin sannfæringu þá sé ótímabært að slík þjóðaratkvæðagreiðsla fari  fram.

Hefur farið þar fram einhver alvöru umræða um hugsanlegar aðildarviðræður, þar sem komið hefur í ljós að slíkur meirihluti sé ekki fyrir hendi datt mér í hug, og mundi að minnsta kosti ekki eftir þeirri umræðu í svipinn.  

Annað sem mér fannst athyglisvert við þessa grein var að báðir virtust þeir vera sammála um að Sjálfstæðisflokkurinn þyrfti að vera leiðandi í slíkri umræðu, og þar er ég reyndar alveg sammála þeim. En til þess að svo geti orðið þurfa stofnanir flokksins náttúrulega að taka málið upp og komast að einhverri  niðurstöðu hver stefna flokksins er í þessu máli.

Þorgerður Katrín  varaformaður flokksins virðist að minnsta kosti ekki vera alveg sammála formanninum um hver þessi stefna flokkins ætti að vera í þessu máli, og er meira að segja svo lýðræðislega þenkjandi að þjóðaratkvæðagreiðsla um hugsanlegar aðildarviðræður væri ekki slæmur kostur, á meðan meginnþorri alþingismannanna flokksins  forðast að ræða málið og vísa til að það sé ekki  tímabært, án þess þó að færa einhver frekari  rök fyrir því hvers vegna það sé ekki tímabært.

Geir H Haarde sagði skv  netfréttum Mbl í dag að hann vildi ekki að að Íslendingar gengju í Evrópusambandið, vegna þess að þá hefðu stjórnvöld ekki það svigrúm sem þyrfti til að losa sig úr aðstæðum svipuðum þeim og hér hafa komið upp á síðustu vikum og vísar um leið til breytinga í alþjóðlegu umhverfi.  

Einhverra hluta vegna,  virðast þessi áföll sem dunið hafa yfir fjármálakerfi heimsins ekki hafa komið niður af sama þunga til dæmis í öðrum löndum Evrópu, þrátt fyrir hið litla svigrúm sem þau búa við. Eða að maður hefur hreinlega ekki fylgst nógu vel með hvað það varðar. Og hefðu þessar aðstæður yfirleitt komið upp hefðum við verið svo lánsöm að haga  fjármálum okkar þannig að við ættum yfirleitt möguleika á að komast inn í ESB?

Auðvitað  er það rétt sem andstæðingar aðildarviðræðna halda fram að hugsanlegt sé að eitthvað verði að gefa eftir hvað varðar fullveldi þjóðarinnar í ýmsum málum t.d  fiskveiðimálum . En er eitthvað sem breytist við það. Höfum við t.d  ekki fyrir löngu gefið eftir fullveldisréttin með t.d kvótann á fiskinum . Hefur hann ekki verið afhentur fáum útvöldum fyrir okkar  hönd.

Hitt er annað sem mér dettur í hug, og það er að í hverri einustu viku nánast þurfa Íslendingar að samþykkja ýmsar tilskipanir frá Evrópusambandinu á grundvelli EES samningsins. Allt eru þetta tilskipanir sem við höfum eingin áhrif á. Hefur þar ekki verið afhentur hluti af fullveldisréttinum í ýmsum málum, og það án þess að nokkur  stjórnarskrárbreyting hafi verið gerð hvað það varðar.

Það er löngu orðið tímabært að þessi umræða verði tekinn á þeim grundvelli hvað þjóðinni er fyrir bestu til framtíðar, en ekki hvort Geir H Haarde eða einhverjir aðrir vilja eða vilja ekki fara í Evrópusambandið.  Í þeirri umræðu þurfa menn að vega og meta kostina og gallana við slíkar viðræður en ekki bara gefa sér einhverjar fyrirframyndaðar niðurstöður  úr slíkum viðræðum.Tryggja þarf þjóðinni stöðugleika til framtíðar , hvort sem það verður gert með krónu eða evru. Því  ljóst er að það kerfi sem við búum við í dag gerir það ekki.

Geir: Ég vil ekki ganga í ESB